تنیس‌باز نوجوان ایرانی- آمریکایی: امیدوارم روزی بتوانم به ایران بروم

-«با توجه به اینکه پدرمن ایرانی نیست به من پاسپورت ایرانی نمی‌دهند به همین دلیل مادرم تا کنون موفق نشده برای من شناسنامه ایرانی بگیرد اما امیدوار است روزی قانون فعلی ایران تغییر کند تا بتواند برای من شناسنامه و پاسپورت ایرانی بگیرد و بتوانیم با هم به ایران برویم.»
-کاترینا اسکات، وقتی نه ساله بود از طرف فدراسیون تنیس آمریکا به عنوان عضو تیم تنیس این کشور در این گروه سنی انتخاب و به کانادا اعزام شد.
-«من در هر دو مسابقه‌ای که در کانادا داشتم برنده تیم آمریکا بودم.»
-«مادرم هر سال هفت‌سین می‌چیند و به من پول نو عیدی می‌دهد.»

یکشنبه ۲۰ اسفند ۱۳۹۶ برابر با ۱۱ مارس ۲۰۱۸


فیروزه رمضان زاده (+عکس) کاترینا ساشا اسکات، بازیکن ایرانی آمریکایی، عضو فدراسیون تنیس آمریکا است. او که در گروه سنی ۹ سالگان به عضویت تیم تنیس آمریکا (USTA) انتخاب شد اکنون در گروه سنی زیر ۱۴ سال، در این فدارسیون به فعالیت ورزشی خود ادامه می‌دهد.

کاترینا ساشا اسکات

این ورزشکار سیزده ساله،  یک هفته پیش برای تمرین ورزش تنیس از لس انجلس، شهر محل سکونت خود به یک کمپ ورزشی  واقع در شهر فلوریدا رفت تا برای مسابقات بعدی خود آماده شود.

لنا، مادر کاترینا، در سال ۱۳۵۸ در تهران به دنیا آمده است. او تا کلاس چهارم دبیرستان در ایران بود تا اینکه در سال ۱۹۹۷ (۱۳۷۶)  برای درمان سرطان سینه مادرش  به آمریکا آمد. او یک سال بعد در اواخر سال ۱۹۹۸ در کالج با همسرش دیوید آشنا شد  و زندگی مشترک خود را آغاز کردند. کاترینا در ۱۱  ژوئن سال ۲۰۰۴ دربیمارستان یوسی ال ای در شهر سانتا مونیکا به دنیا آمد.

خانواده کاترینا

کاترینا درباره علاقه خود به ورزش به کیهان لندن می‌گوید: «مادرم در ایران به کلاس باله می‌رفت و خیلی دوست داشت که من هم وارد این رشته شوم. وقتی ۱۸ ماهه بودم مادرم مرا در کلاس باله ثبت نام کرد اما از آن جایی که خیلی شیطنت می‌کردم و دائم در حرکت بودم مادرو پدرم متوجه شدند که از باله خوشم نمی‌آید. بعد از آن مادرم مرا در کلاس پاتیناژ  ثبت نام کرد که کمی شبیه باله بود. من این ورزش را دوست داشتم چون دائم در حال حرکت بودم. حدود چهار سال پاتیناژ بازی کردم.»

او در مورد نحوه آشنایی با ورزش تنیس توضیح می‌دهد: «یک روز با یکی از دوستانم برای اولین بار و برای سرگرمی رفتیم تا تنیس بازی کنیم آنجا بود که دیدم از این بازی خیلی خوشم می‌آید. مادر و پدرم هم  فهمیدند که به تنیس علاقه زیادی دارم. از آن به بعد بود که روی تنیس تمرکز کردم. پاتیناژ محدودیت سنی دارد اما تا آخر عمر و بدون محدودیت سنی می‌توانم تنیس بازی کنم.»

کاترینا اسکات در ادامه می گوید: «تقریبا هفت ساله بودم که بازی تنیس را شروع کردم و پس از چند ماه فقط تنیس را دنبال کردم. خوشبختانه در تنیس هم توانستم پیشرفت کنم و تا الان در این ورزش موفقیت‌های زیادی به دست آورده‌ام.»

او در مورد سابقه فعالیت ورزشی در خانواده‌اش می‌گوید: «پدرم هم به ورزش علاقمند است و تا جایی که می‌تواند به من کمک می‌کند. او همیشه مرا تشویق می‌کند و بیشتر وقت‌ها خودش را برای دیدن تمرین‌های من به سالن ورزش می‌رساند و با من تمرین می‌کند.»

کاترینا با خنده می‌افزاید: «پدربزرگم یعنی پدر پدرم هم کمربند مشکی کاراته داشته و فکر می‌کنم  از این لحاظ، ژن  پدربزرگم را به ارث برده‌ام.»

این ورزشکار نوجوان ایرانی- آمریکایی وقتی در کلاس پنجم دبستان مشغول به تحصیل بود بعد از مدرسه به تمرین تنیس می‌رفت:‌ «روزهایی که مسابقه داشتم معلم‌هایم در مدرسه به من کمک می‌کردند، البته درس من هم خوب بود، تا اواسط کلاس سوم راهنمایی به مدرسه می‌رفتم و چون نمرات من در مدرسه همیشه A بود اگر یک هفته نمی‌توانستم به مدرسه بروم معلم‌ها در مدرسه با من تمرین می‌کردند، مثلا قبل از برگزاری یک مسابقه آنها درس‌ها را زودتر به من آموزش می‌دادند و بعد از مسابقه از من امتحان می‌گرفتند.»

بعد از مدتی اما این شرایط برای کاترینا و کادر آموزشی مدرسه‌اش سخت شد چون به جای یک هفته بعضی وقت‌ها مجبور بود برای شرکت در یک مسابقه دو تا سه هفته غیبت داشته باشد و به مدرسه نرود.

او در این مورد می‌گوید: «بعد از این مدت، خیلی سخت بود که درس‌های جدید را به معلم‌ها تحویل بدهم به همین دلیل من و پدر و مادرم تصمیم گرفتیم که از «تنکس گیوینگ» (عید شکرگزاری) سال گذشته به صورت انلاین درس بخوانم (homescholl) این شیوه آموزشی خیلی راحت‌تر است چون برای مثال، الان که من در فلوریدا هستم می‌توانم هم کارهایم را انجام دهم  و هم درس‌هایم را به شکل آنلاین به معلم‌هایم تحویل دهم.»

کاترینا اسکات در حال حاضر به صورت خصوصی تنیس را دنبال می‌کند و مادر و پدرش همه مخارج او را تامین می‌کنند. او در مورد سایر هزینه‌ها توضیح می‌دهد: «البته وقتی که مثل حالا  در فلوریدا مشغول تمرین در کمپ هستم، در کمپ خوابگاه هست و من همانجا می‌مانم. این کمپ زیر نظر فدارسیون تنیس آمریکا است و من یکی دو هفته در این کمپ تمرین می‌کنم و بعد از تمرین دوباره به کالیفرنیا و پیش پدر و مادرم برمی‌گردم.»

کاترینا اسکات، وقتی تقریبا نه ساله بود از طرف فدراسیون تنیس آمریکا به عنوان عضو تیم تنیس این کشور در این گروه سنی انتخاب و به کانادا اعزام شد و در این کشور همراه با یک دختر و دو پسر دیگر در همین گروه سنی در آنجا مسابقه داد. در ده سالگی همراه با دو سه تا از دختران هم‌سن خود در یک مسابقه دیگر هم شرکت کرد.

او در مورد مسابقاتی که تا به حال شرکت کرده توضیح می‌دهد: «من در هر دو مسابقه‌ای که در کانادا داشتم برنده تیم آمریکا بودم. در یکی از این مسابقات که دو سال پیش برگزار شد ۱۰ ساله و در مسابقه قبل‌تر هم ۹ ساله بودم.»

کاترینا اسکات در سال گذشته همراه با سه دختر و چهار پسر آمریکایی برای شرکت در دو مسابقه به فرانسه و لندن اعزام شد. او در مسابقات لندن مقام دوم را به دست آورد. در مسابقه فرانسه هم که به شکل دونفری(double)  انجام می‌شد دوم شد.

این نوجوان ورزشکار ایرانی- آمریکایی اضافه می‌کند: «بعضی وقت‌ها فدراسیون تنیس آمریکا بازیکنان مورد نظر خود برای اعزام و شرکت در مسابقات بین‌المللی را بر اساس معیارهای مشخص فدراسیون انتخاب می‌کند، در برخی موارد هم این اعضا پس از  موفقیت در یک مسابقه داخلی انتخاب و به مسابقات اعزام می‌شوند.»

او در مورد کمک‌های فدراسیون تنیس آمریکا می‌گوید: «هزینه هتل و مخارج دیگر تمام مسابقات برعهده فدراسیون تنیس آمریکاست؛ مثلاً  پیش از رفتن به کمپ تنیس در فلوریدا از بین ۱۴ بازیکن دختر confidance award دریافت کردم. فدراسیون تا حد امکان به بازیکنان کمک می‌کند. اگر در یک مسابقه جهانی در سطح بالا یکی از اعضای تیم برنده شود فدراسیون تنیس تا دو هزاردلار به عنوان هدیه پرداخت می‌کند تا از این پول، برای انجام تمرین‌های ورزشی خود استفاده کند. البته این پرداخت برای هر مسابقه تفاوت دارد.»

کاترینا اسکات همچنین توضیح می‌دهد که برای لباس و کفش تنیس او شرکت ADIDAS و برای راکت‌هایش هم برند  BABOLAT اسپانسر او شده‌اند.

او با اشاره به این که مسابقات pro ITF از چهارده سالگی شروع می‌شود می‌گوید: «حداکثر سن برای شرکت در مسابقات بین‌المللی سیزده سالگی است و من هم تازه به این مرحله وارد شده‌ام.»

کاترینا اسکات در ادامه به علاقه  خود به زبان فارسی، آداب و رسوم  و غذاهای ایرانی اشاره می‌کند: «وقتی بچه بودم تا قبل از ورود به مدرسه همیشه با مادرم فارسی صحبت می‌کردم. آنوقت‌ها مادرم  برایم کتاب‌های داستان و شعر فارسی می‌خواند. من به غذاهای ایرانی هم علاقمند هستم.»

او اضافه می‌کند: «با اینکه پدرم آمریکایی است برای مادرم خیلی مهم است که فارسی صحبت کردن بلد باشم، فارسی را بفهمم و بتوانم صحبت کنم اما از وقتی به مدرسه رفتم شروع کردم به انگلیسی صحبت کردن. اما برای اینکه فارسی را هیچ وقت فراموش نکنم مادرم همیشه با من فارسی حرف می‌زند. من زبان فارسی را می‌فهمم و اگر مجبور باشم می توانم تا حدودی به زبان فارسی حرف بزنم.»

خانواده مادری کاترینا همگی در آمریکا زندگی می‌کنند، بیشتر دوستان او هم ایرانی هستند  که البته آنها نیز به زبان انگلیسی با یکدیگر صحبت می‌کنند. او با خنده در این مورد می‌گوید: «بعضی وقت‌ها من و دوستان ایرانیم وقتی نخواهیم کسی متوجه منظور ما شود از کلمات فارسی استفاده می‌کنیم.»

این نوجوان ورزشکار ایرانی- آمریکایی از علاقه خود به سرزمین مادریش ایران نیز می‌گوید: «با توجه به اینکه پدر من ایرانی نیست به من پاسپورت ایرانی نمی‌دهند به همین دلیل مادرم تا کنون موفق نشده برای من شناسنامه ایرانی بگیرد اما امیدوار است روزی قانون فعلی ایران تغییر کند تا بتواند برای من شناسنامه و پاسپورت ایرانی بگیرد و بتوانیم با هم به ایران برویم.»

او در پایان با بیان اینکه نوروز و رسوم مربوط به آن را به خوبی می‌شناسد می‌گوید: «تا وقتی بچه بودم من و مادرم با هم به مراسم چهارشنبه‌سوری می‌رفتیم.  موقع نوروز هم هر سال، مادرم در خانه سفره هفت‌سین می‌چیند و به من پول نو عیدی می‌دهد.»

برای امتیاز دادن به این مطلب لطفا روی ستاره‌ها کلیک کنید.

توجه: وقتی با ماوس روی ستاره‌ها حرکت می‌کنید، یک ستاره زرد یعنی یک امتیاز و پنج ستاره زرد یعنی پنج امتیاز!

تعداد آرا: ۰ / معدل امتیاز: ۰

کسی تا به حال به این مطلب امتیاز نداده! شما اولین نفر باشید

لینک کوتاه شده این نوشته:
https://kayhan.london/?p=108464

یک دیدگاه

  1. احمد

    امید و امیدواری!

Comments are closed.