لوریس چکناواریان موسیقی‌دان و آهنگساز معروف گفته است ارکستر سمفونى ایران از عهده اجراى خوب ساخته‌هاى من بر نمى‌آید. بنابراین تصمیم دارم در یک کنفرانس خبرى از هموطنان هنردوست تقاضا کنم براى ضبط آثارم در خارج از کشور کمک کنند.
چکناواریان روز شنبه گذشته ٨١ ساله شد. بکتاش آبتین فیلمى از فراز و فرودهاى زندگى این آهنگساز مشهور ارمنى ایرانى به نام «١٣ اکتبر ١٩٣٧» تهیه کرده که به صورت اینترنتى اکران شده است.
آلبوم موسیقى «سمفونی کوروش کبیر» نیز اثر دیگرى از چکناواریان است که ۴٠ سال پیش آن را ساخت و سرانجام با همکارى ارکستر سمفونیک لندن به رهبرى خود او ضبط شد.
لوریس مى‌گوید آرزو مى کنم هر کس این آهنگ را گوش مى‌کند بزرگى کوروش را درک کند. او مى‌گوید آثار ضبط نشده دیگرى هم دارد مانند ضحاک، سیاوش، رستم و اسفندیار، زندگى مولانا و خودکشى صادق هدایت که این آثار نیز مانند سمفونى کوروش کبیر باید در خارج ضبط شود که البته نیازمند کمک مالى است.
چکناواریان متولد بروجرد و تحصیل کرده دبیرستان فیروز بهرام، هنرستان عالى موسیقى تهران و آکادمى موسیقى وین است. او رشته رهبرى ارکستر را نیز در دانشگاه میشیگان آمریکا طى کرده و مدتى در وین، لندن و نیویورک زندگى و کار کرده است.
نخستین اپراى کودکان با عنوان «پردیس و پریسا» از ساخته‌هاى این آهنگساز بزرگ است.
روز ٢١ مهرماه سالروز تولد این آهنگساز بزرگ است.
کیهان لندن تولد این هنرمند بین‌المللى و ایراندوست را تبریک مى‌گوید.
درود بر هـنرمندانى که هـنرمند ماندند ?و نه هـنرمندان که چریک باز ویا امام باز و فیک شدند ??
واقعاً با “آزادیخواهً هم دل و موافقم.
لوریس چکناواریان – که سالروز تولدش فرخنده باد – یک آهنگساز و موسیقی شناس جهانی نامدار است . افسوس که آثار قبل از انقلاب اسلامی او، مثل برنامه بی نظیرنور و صدای تخت جمشید یا آنچه برای فیلمهای مستند وزارت فرهنگ و هنر آن سالها خلق کرد و بسیاری از آنها توسط ارکسترهای فیلارمونیک فرانسه یا بریتانیا اجرا و ضبط شده است، کینه توزانه از دسترس دوستداران سینما و موسیقی دور نگهداشته شده و ای بسا که معدوم شده باشد
با وجود اساتیدی عظما همچون شجریان و ناظری و غیره و سلیقه و ذائقه مردم برای شنیدن موسیقی اسلامی-سنتی-عرفانی که انسان را به یاد وحشت شب اول قبر در مواجه با نکیر و منکر و ضجه ها و ناله های میت مورد بحث در جهت کمک از زندگان برای نجاتش می اندازد، انتظار آقای چکناواریان در مورد موسیقی کلاسیک دور از ذهن و گله او چه بسا بی مورد است. راستی، کارگردان ابر روشنفکر بهرام بیضایی چه زیبایی و شکوه و معنویتی در تعزیه میدید که آثاری را در این مورد تولید کرد؟ چرا اکثریت روشنفکران و نخبگان و هنرمندان و اینتلیجنسیای شیعه می خواهند به خویشتن خویش بازگردند؟ در آن لجنزار کدام گوهر شب چراغ را یافته اند؟