وضعیت اشتغال زنان نامطلوب‌تر شد

برخلاف ادعای دولت مبنی بر کاهش نرخ بیکاری در کشور، نرخ بیکاری زنان روند صعودی داشته و همچنان در حال افزایش است.

دولت روحانی از هفته گذشته ادعاهایی مبنی بر کاهش نرخ بیکاری مطرح کرده است؛ ادعایی که مرکز آمار ایران نیز گزارشی آماری در جهت تأیید آن منتشر کرده است. هر چند این ادعا از ابتدا رد شد اما دولت همچنان بر کاهش نرخ بیکاری تأکید دارد.

محمد باقر نوبخت به همراه وزرای صنعت، کار، کشاورزی و راه روز سه‌شنبه ۲۵ تیرماه در نشستی برای حمایت از رونق تولید ملی با حضور برخی نمایندگان و رئیس مجلس شورای اسلامی شرکت کرد.

نوبخت در این نشست از ایجاد ۲۷۰ هزار فرصت شغلی توسط دولت سخن گفته و افزوده است: «بر اساس برنامه ریزی دولت با تحقق برنامه‌های صورت گرفته، حدود ۹۸۸ هزار فرصت شغلی در سال جاری در کشور ایجاد می‌شود، از طرف دیگر یکی از اقدامات مثبت دولت، ایجاد اشتغال در مناطق روستایی و عشایری است و در این رابطه با مصوبه مجلس، یک و نیم میلیارد دلار اعتبار در نظر گرفته شده است.»

مرکز آمار ایران نیز هفته گذشته در گزارشی اعلام کرد نرخ بیکاری در بهار امسال نسبت به بهار سال گذشته ۱.۳ درصد کاهش یافته است.

برخی از طرح‌هایی که دولت برای اشتغالزایی مدعی انجام آنهاست، مشمول زنان نیز می‌شود؛ برای نمونه «توانمندی سازی اقتصادی زنان سرپرست خانوار» از جمله این طرح‌هاست که از سوی دولت به اجرا درآمده و گفته می‌شود از یکسو به رفع نیازهای معیشتی زنان سرپرست خانوار و سوی دیگر کمک به افزایش اشتغالزایی کمک می‌کند.

با این همه وضعیت اشتغال زنان چندان امیدبخش نیست و تعداد زنان شاغل سیر نزولی دارد. بهار سال گذشته چهار میلیون و ۴۹۵ هزار و ۲۷۴ زن کار می‌کرده‌اند، اما بهار امسال تعداد زنان شاغل به چهار میلیون و ۴۶۲ هزار و ۸۵۸ نفر رسیده است. در واقع در بهار امسال نسبت به بهار سال گذشته ۳۲ هزار و ۴۱۶ نفر از جمعیت زنان شاغل کم شده است.

این در حالیست که بر اساس قانون برنامه ششم توسعه، دولت موظف است سالانه ۰.۸ از نرخ بیکاری بکاهد تا در نهایت در پایان این برنامه نرخ بیکاری در ایران تک رقمی شود. در این میان تمرکز بر بهبود شرایط اشتغال زنان می‌تواند دولت را به این هدف نزدیک کند.

خبرگزاری ایلنا در گزارشی پیرامون کاهش نزخ اشتغال زنان نوشته است که «در بهترین حالت در ایران تعداد زنان شاغل یک پنجم مردان شاغل است. یکی از مهمترین دلایل آن این فرض فرهنگی است که مرد نان آور خانواده است و کار کردن او بر کار کردن زن اولویت دارد، اما تغییرات فرهنگی در سال‌های اخیر باعث شده زنان بیشتری تمایل به کار داشته باشند.»

در ادامه این گزارش آمده است که «افزایش تعداد زنان تحصیل‌کرده، افزایش تعداد زنان سرپرست خانوار و افزایش تعداد دخترانی که به استقلال مالی می‌اندیشند، باعث شده زنان نیز در زمره گروه‌هایی قرار گیرند که دولت باید سیاست‌های اشتغالزایی برای آنها در نظر گیرد.»