انتخابات و رأی نه تنها یکی از ابزار اصلی دمکراسی به شمار می‌رود بلکه به چهره‌ی شاخص آن نیز تبدیل شده.
وقتی صحبت از دمکراسی می‌شود کمتر کسی به بسترهای لازم آن از جمله ساختار سکولار و جدایی دین و دولت یا اصل مهم تفکیک قوا و همچنین آزادی احزاب و رسانه‌ها و قانون اساسی دمکراتیک به عنوان شاقول مناسبات حقوقی و سیاسی و اقتصادی، فکر می‌کند. چه بسا به این دلیل که همه اینها از یکسو جزو بدیهیات دمکراسی هستند و از سوی دیگر مانند انتخابات و رأی‌گیری تکرار نمی‌شوند تا اهمیت آنها در برگزاری انتخابات مختلف هربار گوشزد شود! به همین دلیل نیز رژیم‌های غیردمکراتیک و ضددمکراسی مانند نظام مذهبی جمهوری اسلامی در ایران از این ابزار برای کسب حقانیت کاذب سوء استفاده می‌کنند. آنها بدون بستر لازم و ضروریات و بدیهیات انتخابات دمکراتیک، در چارچوب تنگ عقیدتی- سیاسی خود رأی‌گیری برگزار می‌کنند تا خود را «منتخب» مردم قلمداد کنند بدون آنکه شهروندان حق و امکانات انتخاب آزادانه داشته باشند!
به هر حال، تکرار انتخابات و رأی‌گیری برای رقابت و جابجایی قدرت در جوامع باز و دموکراسی‌ها، آن را به پدیده‌ای هیجان‌انگیز تبدیل کرده که در عین حال ضعف‌های سیستم‌های انتخاباتیِ کشورهای مختلف را که می‌توانند مورد سوء استفاده قرار بگیرند نیز به نمایش می‌گذارد.
با تأکید بر اینکه در اینجا رأی‌گیری در جمهوری اسلامی و نظام‌های مشابه مورد نظر نیست، باید گفت آنچه معمولا در رسانه‌ها و توسط سیاستمداران به آن توجه نمی‌شود ارزش رأی و نقش و مسئولیت شهروندان در انتخابیست که می‌کنند! برای احزاب و سیاستمداران پیروزی آنها و نشستن‌شان بر مسند قدرت و کشورداری آنگونه که خود و حزبشان درست تشخیص می‌دهند مهم است؛ و البته، کیست که نداند سیاست به نوبه‌ی خود ابزار تقسیم و توزیع منابع اقتصادیست! به این ترتیب، شهروندان با رأی و انتخاب خود در این تقسیم و توزیع نقش بازی می‌کنند و مسئولیت دارند. در دموکراسی‌ها این امکان وجود دارد که اگر عملکرد منتخبان پس از چهار یا پنج سال نامطلوب بود، آنها را تغییر داد و افراد و احزاب دیگری را راهی منابع قدرت کرد.
با اینهمه دموکراسی‌ها نیز از فساد سیاسی و اقتصادی بری نیستند! امتیاز بزرگ دموکراسی‌ها اما در آزادیست! از همین نظر قانون اساسی و نظام حقوقی می‌بایست چنان قوی باشد که هم از افشای فساد حمایت کند و هم راه‌های تکرار آن بسته شود. چنین تأملاتی درباره جمهوری اسلامی که خود «افساد فی‌الارض» است اصلا موضوعیت ندارد! اما مسئولیت شهروندان در همراهی با چنین نظام فاسدی و انتخابات استصوابی‌اش بجای خود باقیست!
الاهه بقراط
اصلا برادر حضرت حجت السلام جو احمدی بایدن نژاد ٬ مقام ریاست جمهوریش ( در کتاب لوح محفوظ ٬ قبل از ازل ) قبل از خلقت حضرت ادم و عنکبوت اول اخوند جنتی – – با ۳۰۶ رای اکترال
ثبت شده بود ..
ترامپ زور بیخود میزنه ..
( کتاب لوح محوفظ را هم ٬ عمه الیزابت و الاغ اعظم گوادالوپ جیمی کارتر)
مشترکا برای جهان گلوبالیسم از جنین نوفل لوشاتو متولد کردند ..