جمعی از زندانیان سیاسی زن و مرد در زندان‌های اوین، فشافویه و عادل‌آباد از امروز اول فروردین ۱۴۰۰ به مدت سه روز اعتصاب غذا می‌کنند. آنها اعلام کرده‌اند که این اعتصاب «به یاد و احترام رنج‌های مشترکمان و در اعتراض به ظلم‌های ستمگران» است.
۲۸ زندان سیاسی مرد محبوس در زندان‌های اوین، فشافویه و عادل‌آباد شیراز روز شنبه ۳۰ اسفند ۱۳۹۹ با صدور بیانیه‌ای مشترک اعلام کردند که در اعتراض به رویکردهای جمهوری اسلامی و کشتار مردم معترض توسط حکومت، سه روز اول سال ۱۴۰۰ را در اعتصاب غذا بسر خواهند برد.
شش تن از زنان زندانی سیاسی در زندان اوین نیز اعلام کردند به این اعتصاب خواهند پیوست.
این ۲۸ زندان سیاسی نوشته‌اند که «به یاد و احترام رنج بی‌شمار گرسنگان وطن»، «اعتراض به خشونت کشنده فقر»، «به یاد و احترام آفتابی که از «سراوان» برآمد و در خون دل مادران داغدار بلوچ غروب کرد»، «به یاد و احترام کشته‌شدگان آبان ماه ۹۸ و همهٔ جان‌هایی که در راه سعادت و آزادی ایران فدا شد» و «به یاد سربداران نوید افکاری، مصطفی صالحی، محمد ثلاث و هزاران زن و مردی که ایستاده برای مردم‌شان جان دادند» اعتصاب غذا می‌کنند.
سعید اقبالی، سینا بهشتی، پیمان پورداد، معین حاجی‌زاده، حسین جندقیان، آرش خزلی، امیرسالار داودی، مصطفی خسروبابادی، فرزین رضایی روشن، مهران سروش، عباس سوهانی، پوریا شهرابی‌توفیق، کیوان صمیمی، کریم عزیزمحمدی، محمود علی‌نقی، ابوالفضل غسالی، پارسا گلشنی، امیرحسین میرخلیلی، عبدالرسول مرتضوی، شهاب‌الدین نظری، بهزاد همایونی و احمد یزدانی ۲۲ زندانی سیاسی در اوین هستند که این بیانیه را امضا کردند.
محمد شریفی‌مقدم و کیانوش عباس‌زاده از زندان فشافویه و کسری نوری، محمد داوری و سجاد زارع از زندان عادل‌آباد نیز از امضاکنندگان بیانیه هستند.
همچنین عالیه مطلب‌زاده، حدیث صبوری، رضوانه احمدخان‌بیگی، زینب همرنگ، شکیلا منفرد، گیتی پورفاضل شش زندانی سیاسی زن محبوس در زندان اوین هستند که اعلام کردند به اعتصاب غذای زندانیان سیاسی پیوسته و از امروز به مدت سه روز اعتصاب غذا می‌کنند.
کسری نوری از زندانیان امضاکننده این بیانیه که دو ماه پیش از زندان عادل‌آباد شیراز به زندان اوین منتقل شده بود، در آخرین روزهای اسفند بار دیگر به زندان عادل‌آباد منتقل شد.
او پس از انتقال به زندان عادل آباد در پیامی صوتی تأکید کرد که اعتصاب غذای زندانیان در زندان‌های مختلف ایران تلاشی برای «اعتراض به ستمگر» است و افزود: «جابجایی و آوارگی بین زندان‌ها و بندهای مختلف هیچ خوشایند نیست به لحاظ انسانی و حقوقی هم این جابه‌جایی‌ها توجیهی ندارد و قاعدتا برای خانواده و دوستان سخت بود که شب عید متحمل نگرانی شدند اما این نگرانی‌ها و رنج‌ها در ذیل و پیوستگی رنج‌هایی باید خوانده شود که لحظه تحویل سال همه ما را غمبار و تلخ کرده است. غم بسیار مردمی که اسیر فقر، گرسنگی، آوارگی و حاشیه‌نشینی هستند و زیر بار سرکوب، خفقان و استبداد نفس می‌کشند.»
کسری نوری گفته است: «در لحظه عید یاد می‌کنم از نوید افکاری و بهنام محجوبی که داغشان تازه است و تازه می‌ماند مثل داغ همه عزیزانی که در راه آزادی و حقیقت جان دادند. یاد می‌کنم از سیستان و بلوچستان، کردستان، خوزستان و جای جای سراسر زخم ایران.»
چند زندانی سیاسی دیگر نیز در آخرین روزهای سال ۱۳۹۹ در روندی غیرقانونی و به طور ناگهانی به زندان‌های دیگری منتقل شدند.
اسماعیل عبدی دبیر کانون صنفی معلمان ایران روز چهارشنبه ۲۷ اسفندماه از زندان اوین به ندامتگاه مرکزی کرج منتقل شد. بر پایه اعلام خانواده عبدی، مسئولان زندان اوین به بهانه انتقال اجباری این معلم زندانی، او را چهار روز تحت آزار و فشار مضاعف قرار داده‌اند.
آتنا دائمی زندانی سیاسی و فعال مدنی شامگاه سه‌شنبه ۲۶ اسفند ماه به زندان لاکان رشت منتقل شده است.
انسیه دائمی خواهر این زندانی سیاسی در توئیتر خود خبر داده که مأموران زندان آتنا را با دستبند و پابند به رشت منتقل کرده‌اند و «براى نشان دادن اقتدار بیشتر، تماس تلفنى خواهرش را نیز قطع کرده و وسایل شخصی‌اش را هم تحویل نگرفته‌اند.»
منیر عبدی، همسر این زندانی سیاسی به سازمان حقوق بشر ایران، گفته همسرش را روز شنبه ۲۳ اسفند با خودروی نیسان متعلق به ستاد پیشگیری و «ویژه حمل زندانیان خطرناک» بدون صندلی وتاریک به زندان رجایی شهر فرستاده‌اند اما مسئولان این زندان با بهانه جویی از پذیرش این زندانی سیاسی خودداری کرده‌اند.
سپیده قلیان فعال مدنی محبوس در زندان اوین نیز اسفندماه جاری با این وعده که به زندان سپیدار اهواز منتقل خواهد شد، با دستبند و پابند به زندان بوشهر تبعید شد. خانواده سپیده قلیان ساکن استان خوزستان هستند و مشخص نیست به چه دلیل این زندانی به زندان بوشهر منتقل شده است.
مریم اکبری منفرد زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین نیز روز سه‌شنبه ۱۹ اسفندماه به زندان سمنان تبعید شد.
همچنین در آستانه نوروز بسیاری از زندانیان سیاسی غیراصلاح‌طلب با قول مسئولان قضایی و با وجود تهیه پابند الکترونیکی و وثیقه از سوی خانواده‌ها، از حق مرخصی محروم ماندند.
متن کامل بیانیه ۲۸ زندانی سیاسی برای سه روز اعتصاب غذا به شرح زیر است:
در آستانه پایان قرن و بر تلی از خاکستر و خون، در همه این لحظه‌های از پس هم رفته ویران که از بن ویرانه‌اش چه بسا امیدها مانده‌است مدفون؛ ما زندانیان سیاسی سرشاریم از یادی دردآور و امیدی جان‌افزا که از نیروی بیداری شما پای گرفته‌است و خواب فلاکت‌زای روزهای پریشانی را هلاک خواهد ساخت.
ما به یاد و احترام رنج‌های مشترکمان و در اعتراض به ظلم‌های ستمگران که شمه‌ای از آن را برخواهیم شمرد و به پاسداشت مبارزه شما برای آزادی، دموکراسی، رفع تبعیض و نابرابری و احقاق حقوق انسان، از بامداد اولین روز قرن پانزدهم به مدت سه روز اعتراض خود را به صورت اعتصاب غذا نشان خواهیم داد تا بجای نان و آسایش که مدت‌هاست از سفره شما مردم شریف ایران دریغ شده است از خوان جان‌فزای شرافت و شجاعت شما ارتزاق کنیم و نیرو بگیریم برای همراه و یاور شما بودن در ایستادگی و مقاومت به امید پیروزی در قرنی خوش بهار؛ ما به یاد و احترام رنج بی‌شمار گرسنگان وطن در برابر سفره عید نوروز و در اعتراض به خشونت کشندهٔ فقر که در آخرین زخمه‌اش با تعیین حداقل دستمزد ۱۴۰۰ کفاف پنج روز زندگی انسانی را نمی‌دهد. ما به یاد و احترام آفتابی که از «سراوان» برآمد و در خون دل مادران داغدار بلوچ غروب کرد و در اعتراض به سرکوب، کشتار، و خفقان اقلیت‌های قومی و مذهبی.
ما به یاد و احترام کشته‌شدگان آبان ماه ۹۸ و همه جان‌هایی که در راه سعادت و آزادی ایران فدا شد و در اعتراض به ظلم و ستمی که برای بقایش هیچ گلوله‌ای را هوایی تلف نمی‌کند. ما به یاد و احترام سربه‌داران: نوید افکاری، مصطفی صالحی، محمد ثلاث و هزاران زن و مردی که ایستاده برای مردم‌شان جان دادند و در اعتراض سیستمی که امنیتش را بر سرکوب میزان می‌کند.
از آنجا که بر سریر حکمرانی، خودکامگی تکیه زده و بر دل رنجور مردم تازیانه‌هاست، یاد دردهای مشترکمان را پایانی نیست اما همین صدای قلاده‌های بر گردن و پاهای در زنجیر رقص لغزان شکستن را می‌آوازد. یاد شجاعت و ایستادگی شما مردم بزرگ، ما را مصمم‌تر می‌کند و این رنج‌ها ما را قوی‌تر تا پای به پای شما راه صلح و آزادی را در قرن پیروزی به پیماییم زیرا باور داریم پی و بن برشدهٔ دیوار بدجویان، روی در سوی خرابی‌ست.
در پایان، بسیار کسان در زندان هستند که در این تلاش برای تجدید پیوند با شما مردم و به ویژه کارگران، معلمان، بازنشستگان و زحمتکشان در کنار ما ایستاده‌اند.
اما تبعید، انفرادی و بسی ستم‌های ناروا مجال‌شان نداد تا نام‌شان ذیل این اعتصاب نوروزی آغاز قرن باشد. مردم عزیز ایران! عید نوروز و هر روز ما از شما مبارک شده است و قلب ما سرشار از عشق شماست به امید پیروزی و دیدارتان در ایرانی آزاد.
من حامی نام پهلوی بوده و هستم و این حمایت فقط با خواندن شرح وقایع تاریخی دوران سلسلۀ پهلوی حاصل نشده بلکه دوران کودکی شرحِ چگونگی برقراری امنیت و آرامش توسط رضا شاه را از بزرگان فامیل می شنیدم. تغییرات رو به جلویِ کشور و مردم را در دورانِ شاهنشاه آریامهر را می دیدم هرچند که دهۀ پنجاه و غرور جوانی سبب شد که خوب نبینم ولی با فاجعه ۵۷ بعد از چند ماه دوباره چشمم باز شد و فتنۀ “ارتجاع سرخ و سیاه” دیدم و معنی آن را یک دهه بعد از شنیدن از آن بزرگ مرد ایران فهمیدم و بسیار شرمنده شدم. اکنون شاهزاده رضا با قصد نجات ایران با از خودگذشتگی کامل، حرکت برای نجات ایران با “کمترین هزینه” را آغاز کرده است. مطمئنم که ایشان و همراهان خیلی بهتر از من عمق حیله، فساد و دروغ گویی حکومت ج.ا. را می شناسد و فریب نخواهد خورد.
من حامی او هستم.