همه با یک نام و نشان، به تفاوت هر رنگ و زبان

1. نخبگان تشیع اثنی عشری ( از کمونیست و چپ تا اسلامیست و راست تا انواع فاشیستهای ملی گرا و ملی-مذهبی) که پس از انقلاب شکوهمندشان و کشاندن ایران به نکبت و کثافت تشیع اثنی عشری و برقراری خلافت شیعه، راهی بلاد کفر و ممالک فرنگ و ینگه دنیا شدند و اکنون ظاهرا پشیمان هستند، اکثرا سه روایت بی شرمانه را به شعور جمعی ایران می چپانند:
   ۱- نظام پادشاهی دیکتاتوری بود و توضیح المسایل خمینی را ممنوع کرده بود. اگر آن مانیفست جنایی- پورنوگرافیک را خوانده بودیم، انقلاب نمی کردیم ( مثال استاد دانشگاه و برنده جایزه نوبل حاجیه خانم دکتر شیرین عبادی) . این افراد تلاش می کنند تا حماقت و بلاهت و آی کیو پایین خود را با بهانه جهالت نسبت به ماهیت کثیف خمینیسم ماله مالی کنند. البته غافلند که این نوع استدلال مضحک نیز خود نشان بارزی است از بلاهت غیر قابل وصف آنان.

   ۲- ما گول خمینی را خوردیم ( مثال استاد دانشگاه بنینگون حاج آقا دکتر منصور فرهنگ). این افراد نسبت به گروه اول صادق تر هستند. چون صراحتا به آی کیو پایین و بلاهت شگرف خود اعتراف می کنند.این نخبگان آکادمیک شیعه اثنی عشری چقدر باید گوساله باشد که گول یک آخوند هرزه و در پیتی و جنایتکار را بخورد؟

   ۳- آخوندها انقلاب اصیل و آزادیخواهانه ما را دزدیدند. این گروه از نخبگان شیعه اثنی عشری ابله نیستند بلکه بی شرف و پست فطرت هستند. نه دنبال آزادی بودند و نه حقوق بشر. جانورانی بودند که از همان ابتدا دنبال برقراری خلافت شیعه بودند. نه جاهل بودند و نه ابله. دقیقا می دانستند چه می خواهند. ( مثال فراوان است. روشنفکران فاشیست-اسلامیست، جبهه ملیون، ملی_مذهبی ها، توده اییها، مارکسیسهای اسلامی و غیره). لیکن در تنازع قدرت، از سفره انقلاب کنار گذاشه شدند.

   بنظرم نقش نخبگان شیعه اثنی عشری ( دانشگاهیان، تکنوکراتها، دیوانسالاران، بازاریان، بازرگانان، سرمایه داران، تفاله های قاجاریسم، نویسندگان، روشنفکران، فرماندهان ارتش و دیگر اعضای طبقه الیت و متوسط تشیع اثنی عشری ساکن شهرهای شیعه محور و بویژه شهر مذهبی طهران) در برقراری نکبت تشیع باید بیشتر مورد تاکید قرار گیرد.

2. ۱۳ به در روز به در کردن ِ نحسی ِ اولین روز بعد از ۱۲ فروردین است .کفتار جماران ، خمینی دوران حکومت ِ ضحاکی اش را آغاز و کرد و بعد ضحاکعلی خامنه ای به تخت خونین او تکیه زد .

   ۴۲ سال نوروز سیاه ، سرنوشت سیاه ، ۴۲ سال نگرانی و افسردگی و اندوه و خشم .۴۲ سال نکبت ِ اجرای قوانین ِ وحشیانه و تروریستی ِ مدینه النبی در ایران امروز و غارت و شکنجه و کشتار به سب مدینه النبی و صدر اسلام .

   پایان این شب سیاه و طولانی نزدیک است .اینبار مردم ایران درسی به پیروان ِ کفتار ِ جماران و ضحاکعلی خواهند داد که همیشه در تاریخ مان به یادماندنی باشد.

Comments are closed.