فائقه آتشین که با نام هنری «گوگوش» مشهور چندین دهه در ایران و خاورمیانه و عرصه بین‌المللی است، در بیست و یکمین سالگرد شکستن سکوت‌اش به رادیو npr آمریکا گفت که می‌خواند تا فرهنگ ملت‌اش زنده بماند.
فائقه آتشین مشهور به گوگوش خواننده مشهور ایران در بیست و یکمین سالگرد شکستن سکوت خود و خروج از جمهوری اسلامی یک آلبوم جدید و تور کنسرت آمریکای شمالی خود را جشن گرفته است.
گوگوش در مصاحبه‌ای در کالیفرنیا چند روز پیش از شروع تور جدید خود پس از همه‌گیری کرونا، به رادیو «ان‌پی‌آر» (National Public Radio) درباره دلیل ادامه‌ی خوانندگی‌اش به زبان فارسی گفت «زیرا کشورم را دوست می‌دارم.»
رادیو ان‌پی‌آر گوگوش را «صدای ایران» خوانده و گفته که وی از سال ۱۹۷۹ تا ۲۰۰۰ (۱۳۵۷ تا ۱۳۷۹ خورشیدی) صدای او را توسط انقلاب اسلامی خاموش کردند.
گوگوش به این رادیو میگوید نسل جوان ایرانی که والدین آنها مجبور به زندگی در خارج از ایران شده‌اند زبان خود را فراموش می‌کنند. او خاطرنشان می‌کند که آهنگ‌هایش می‌تواند به آنها برای بازیابی زبان و فرهنگ ایران کمک کند.
گوگوش همچنین می‌افزاید آواز خواندن را ادامه می‌دهد و به ایرانیان سراسر جهان امید می‌بخشد.
وبسایت این رادیوی آمریکایی نوشته است که خود گوگوش برای ایرانیانی که مجبور به ترک کشور خود شده‌اند، نمادی از «وطن» است. به همین دلیل او میگوید: «کودکان مهاجران در ترکیبی غیرایرانی بزرگ می‌شوند، اما من سعی می‌کنم فرهنگ ایرانی را به آنها یادآوری کنم.»
گوگوش درباره وقوع انقلاب ۵۷ و دوره پهلوی در ایران، زمانی که وی در لس‌آنجلس بسر می‌برد، گفت: «پس از چند ماه مجبور شدم به کشورم برگردم زیرا نمی توانستم اینجا بمانم. من هیچ چیزی نداشتم و نمی‌توانستم کار کنم.»
این خواننده مشهور بین نسل‌های متعدد در ایران و همچنین محبوب کشورهای فارسی‌زبان مانند افغانستان و تاجیکستان، پس از بازگشت به ایران به دلیل انقلاب اسلامی و رژیم تازه به قدرت رسیده، از فعالیت هنری و خوانندگی و حضور در مجامع عمومی منع می‌شود.
او درباره تلاش جمهوری اسلامی برای سال‌ها وادار کردن وی به سکوت میگوید: «آنها تلاش زیادی کردند تا مرا محو کنند! منظورم این است که نام مرا حذف کنند، موقعیت مرا حذف کنند، آهنگ‌هایم را حذف کنند، صورتم را حذف کنند، خاطرات مرا حذف کنند. اما موفق نشدند!»
گوگوش در زمان انقلاب اسلامی در ایران و در اوج موفقیت مجبور به سکوتی ۲۱ ساله شد و در نهایت در ژوئیه سال ۲۰۰۰ با مجوز دولت وقت [محمد خاتمی] اجازه‌ی ملاقات با خانواده‌اش را در لس‌آنجلس می‌گیرد و ایران را ترک می‌کند. اولین توقف او در تورنتو مرکز ایرانیان در کانادا بود که بیش از ۱۸ هزار هوادارش با آغوش باز از او استقبال کردند.
گوگوش در یادآوری این روز توضیح می‌دهد: «زبانم بند آمده بود و همچنین ترسیده بودم. نمی‌دانستم می‌توانم این مردم را حفظ کنم یا نه. اما این اتفاق افتاد.»
وبسایت رادیو پی‌ان‌آر می‌نویسد، توماس لودردیل پیانیست آمریکایی و بنیانگذار و مدیر هنری گروه «پینک مارتینی» در آلبوم آینده با گوگوش همکاری می‌کند. او گوگوش را با خوانندگان مردمی و میهنی مانند فیروز (خواننده لبنانی)، ادیت پیاف (خواننده فرانسوی) و چابلا بارگاس (خواننده کاستاریکایی) که نماینده و صدای مردم خود بودند، مقایسه می‌کند و میگوید که این هنرمندان از سیاست، دین و ساختارها فراتر می‌روند.
گوگوش در پاسخ به اینکه آیا امیدوار است شرایط در ایران بطور مثبت تغییر کند، به رویدادهای اخیر در افغانستان اشاره کرده و میگوید: «با این موضع آمریکا در افغانستان، کار برای ما دشوارتر شد!»
او میگوید «آنچه در حال حاضر در افغانستان اتفاق می‌افتد، همانچیزیست که در سال ۱۹۷۹ در ایران رخ داد.»
گوگوش استقرار طالبان در افغانستان را دلخراش خواند و گفت که نگران این است که چگونه این اتفاقات بر مردم ایران تأثیر می‌گذارد. با وجود این، گوگوش که در میان مردم افغانستان نیز بسیار محبوب است میگوید همچنان به آواز خواندن ادامه می‌دهد تا به ایرانیان سراسر جهان امید دهد.
یادش بخیر ! با محصلین ایرانی ام ، هفته یکی دوبار ، شاهنامه فردوسی را می خوا ندیم و بزودی شاملو و فروغ هم به جمع ما پیوستند ،در حقیقت ، من هم در حال و هوای خانم گو گوش بودم ولی سالهاست ، دیگر شک و تردیدی ندارم که این افتخار ما ، فرهنگ ایرانی ما زنده است و تا ابد زنده خواهد ماند ، مثل آفتاب ، مثل مهتاب ! و هر سطر شعر و هر زمزه و هر آهنگ بر مجموعه این فرهنگ غنی می افزاید .
انشاالله یک روز فضا و امکان برای حضور همه ایرانیان خوب و هنرمندان ایرانی، در کشور آماده و مساعد و فراهم گردد.
کنسرت افتضاح ابی درسی بشه برای بقیه!
گوگوش، ادیت پیاف و فیروز برایم نواهای آسمانی هستند. (چابلا بارگاس را نمی شناسم، Google …)
آقا خوبه، آقا جونه، آقا گل.