در دومین هفته امرداد اعتراضات کارگران در شهرهای مختلف ایران به دلیل پرداخت نشدن حقوق و مزایای شغلی و رقم ناچیز دستمزدها افزایش یافته است.
کارگران شاغل در بخشهای مختلف تولیدی و خدماتی در حالی دستمزدهایی خیلی کمتر از رقم خط فقر دریافت میکنند که همین ارقام ناکافی و ناچیز نیز در اغلب موارد به موقع پرداخت نمیشود.
آخرین آمارهای حکومتی در ایران نشان از تورم بالای ۵۰ درصد در اقتصاد کشور و تورم ۸۶ درصدی در اقلام خوراکی دارد. بر اساس همین آمارها، تورم اجارهبهای مسکن از تورم عمومی اقتصاد جلو افتاده و قیمت خانههای اجارهای طی یک سال گشته از ۵۰ تا بیش از ۱۰۰ درصد افزایش یافته است. این آمارها نشان میدهد خانوارهای مستأجر که غالبا از اقشار کمدرآمد هستند، فشار تورمی بیشتری را متحمل شدهاند.
از سوی دیگر ارقام دستمزدهای کارگران، بازنشستگان و بخش زیادی از کارمندان نیز زیر ارقام محاسبه شده برای خط فقر قرار دارد. آخرین محاسبات رقم خط فقر از سوی کارشناسان مربوط به زمستان گذشته و رقمی معادل ۱۲ میلیون تومان برای یک خانوار ۳ تا ۴ نفره بوده است. این در حالیست که رقم دستمزد اکثر کارگران در ایران بین ۴ تا ۶ میلیون تومان در ماه است. بازنشستگان نیز ارقامی مشابه دریافت میکنند و اغلب کارمندان دولت هم دریافتیهایی کمتر از ۱۲ میلیون تومان دارند.
در چنین شرایطی کارگران به عنوان کمدرآمدترین اقشار، با ماهها حقوق عقبافتاده هم روبرو هستند. همین موضوع در کنار تورم سرسامآور سبب افزایش اعتراضات بخش کارگری در روزهای گذشته شده است.
کارگران شهرداری ایلام از جمله کارگران حداقلبگیر هستند که حقوق آنها عقب افتاده است. آنها میگویند ۴ ماه حقوق سال جاری را طلبکار هستند و تأکید میکنند که «با توجه به مخارج سنگین زندگی از شهرداری میخواهیم بخشی از این طلب مزدی را پرداخت کند.»
این کارگران که عملا در سال ۱۴۰۱ حقوقی دریافت نکردهاند میگویند که «نگرانی ما انباشته شدن مطالباتمان در ماههای آینده است و اینکه اگر در هر ماه بخشی از آنها پرداخت نشود، بار دیگر مطالباتمان افزایش مییابد.»
با وجود اینکه شهرداری از جمله پردرآمدترین ادارات در ایران است اما کارگران شهرداری در شهرهای مختلف با ماهها حقوق پرداختنشده روبرو هستند. کارگران شهرداری ایرانشهر نیز حقوق ماههای فروردین تا پایان تیرماه خود را طلبکار هستند. عیدی این کارگران نیز طی ۱۴ سال گذشته پرداخت نشده و آنها منتظر دریافت مطالبات خود هستند.
کارگران شهرداری یاسوج در یک اقدام اعتراضی زبالهها را جلوی شهرداری یاسوج مقابل اداره تامین اجتماعی کهگیلویه و بویراحمد تخلیه کردند.
بر اساس اظهارت عضو شورای اسلامی شهر یاسوج، پیش از این کارگران پاکبان بارها برای پیگیری مطالبات مزدی خود اقدام به تجمع میکردند ولی اهمیتی به خواسته های آنان داده نشده است.
کارگران شرکت تولیپرس در شهر قزوین نیز به دلیل شش ماه حقوق عقبافتاده و عدم پاسخگویی مدیران کارخانه به درخواست پرداخت حقوقها روز سهشنبه یازدهم امرداد اعتصاب کرده و در سطح شهر تجمع کردند.
کارگران شرکت ملی فولاد اهواز نیز طی روزهای گذشته اعتراضاتی برگزار کردند. این کارگران نیز نسبت به کاهش حجم تولید در این شرکت و به خطر افتادن امنیت شغلی و عقبافتادن حقوقها اعتراض دارند.
کارگران کارخانه «کمباینسازی سهندتبریز» از ابتدای سال ۱۴۰۱ فقط یک ماه حقوق علیالحساب دریافت کرده و با مشکلات مالی زیادی روبرو هستند. کارگران میگویند که دو ماه پیش کارفرما دستمزد فروردین ماه را با دو ماه تاخیر به حساب کارگران واریز کرد و وعده پرداخت یک ماه دیگر از مطالبات کارگران را داد که هنوز عملی نشده است.
یکی از کارگران به خبرگزاری ایلنا گفته که «کارگران در واکنش به وضعیت کارخانه و پرداخت نشدن معوقات حقوقیشان بارها به نهادهای مختلف دولتی در شهرستان و استان مراجعه کرده و مذاکراتی با برخی مسئولان داشتهاند اما وعدههای مسئولان تا امروز نتیجهای برای کارگران دربرنداشته است.»
کارگران صنایع بستهبندی داروگر در شهر رشت نیز از ابتدای امسال و به مدت ۴ ماه حقوق دریافت نکرده و حقوق یک ماه در سال گذشته را نیز طلبکار هستند. این کارگران در اعتراض به حقوق معوقه و مشکلات مالی تجمعاتی در روزهای گذشته برگزار کردند.
پرداخت نشدن حقوق با توجه به تورم و گرانی سرسامآور به معنای فقر مطلق خانوارهای کارگری و یکی از نتایج آن افزایش آمار خودکشی کارگران است.
روزنامه اعتماد در شماره روز سهشنبه ۱۱ مرداد در یادداشتی از افزایش اقدام به خودسوزی و خودکشی بین کارگران در ایران خبر داد و عامل اصلی این اقدام را فقر و وضعیت بد معیشتی عنوان کرده است.
به نوشته این روزنامه، از ابتدای خرداد سال جاری تا ۹ مرداد، ۸ کارگر در اعتراض به مشکلات معیشتی، خود را به آتش کشیدند که علت اقدام به خودسوزی کارگران در ایران اخراج، تعدیل، بلاتکلیفی بابت قرارداد شغلی، بیپاسخماندن مطالبات و ناتوانی در تامین معیشت بوده است.
یک استاد اقتصاد دانشگاه نیز در همین رابطه در گفتگویی با روزنامه اعتماد اظهار داشت: «خودتخریبی یا خودکشی یک مسئله دفعهای نیست، بلکه مجموعهای از عوامل باید دست به دست هم بدهند تا فرد را به استیصال و ناامیدی و فشارهای گسترده برسانند. باید توجه کرد که عوامل متعددی انباشته شدهاند تا فرد در اوج آسیب روحی مبادرت به خودکشی کند.»
یک کارگر قراردادی شرکت آب و فاضلاب در لاهیجان که از کار برکنار شده بود هشتم امرداد خودسوزی کرد. مدیرعامل آبفای لاهیجان گفته که پیمانکار این شرکت از دو ماه قبل این کارگر را به دلیل آنچه که «بی تعهدی» عنوان کرد، اخراج کرده است. او دهمین کارگری بود که از آغاز خرداد امسال اقدام به خودکشی کرده است.
پیشتر کارگر دیگری به دلیل فقر و مشکللات معیشتی در ایلام خودکشی کرد و جان باخت. ان جوان سی ساله در محله هانیوان به دلیل مشکلات معیشتی در مقابل دیدگان مردم دست به خودسوزی زد.
یک کارگر در شهر لنده استان کهگیلویه و بویراحمد نیز در ۲۸ خرداد به دلیل ناتوانی در تأمین پول ودیعه برای اجاره مسکن به زندگی خود پایان داد.
اتحادیه آزاد کارگران ۱۹ خردادماه تصویر خودکشی دو کارگر پتروشیمی فارابی را منتشر کرد. هر دو کارگر اخراج شده بودند و تلاشهایشان برای بازگشت به کار بینتیجه مانده بود. بنابر این گزارش، مداخله بهموقع همکاران این کارگران را از مرگ نجات داد اما هر دو دچار سوختگی شدند.
دهم خردادماه نیز یکی از کارگران فصلی شرکت دخانیات گلستان در محوطه اداری این شرکت اقدام به خودسوزی کرد. چند روز پیش از آن نیز دو کارگر نانوایی در نورآباد ممسنی که از نظر معیشتی در مضیقه بودند، به دلیل فقر، پس از ضبط یک ویدئوی کوتاه با خوردن قرص برنج به زندگی خود پایان دادند.