خون به ناحق ریخته جگر گوشه‌اش، او را بی‌تاب و سرگشته هر روز به این سوی و آنسوی می‌کشاند تا شاید با دادخواهی فرزند دلبندش، با تمام زخم‌های زمانه دل پر درد او تسکین یابد.
اما تو با لشگرکشی و یورش و شکستن درب خانه‌اش او را با غُل و زنجیر به اسارت بردی.
با چه رویکرد و با کدام هدف به خانه ناهید شیر بیشه، مادر زنده یاد پویا بختیاری، یورش بردید؟
می‌خواهید چه چیز را اثبات کنید؟
فرا قانونی بودنتان را؟
با نقض آشکار حقوق شهروندی،
قدرتتان را به رخ مادران بی دفاع می‌کشید؟
آیا عدل و حقوق بشر اسلامی تان این است؟
بگذارید مادران با داغ عزیزان خود بسوزند و بسازند.
قدرت در عشق و محبت و مهرورزی است،نه در نفرت و کینه و سرکوب و کشتار و زندان.
۴۳سال به بیراهه رفتید!
چپاول کردید و کشتید و سینه سپر کردید به کجا رسیدید؟
چطور نفهمیدید زبان مردم و کنشگران و دادخواهان، زبان خشونت و زور نیست؟
بس است!
تمام کنید!
دست از سر مردم نجیب و شریف ایران بردارید.
ناهید شیربیشه، مادر دادخواه و جگر سوخته را فوراً از زندان آزاد و با احترام به خانه‌اش بازگردانید.
آرشام رضایی
رضا محمد حسینی
زرتشت احمدی راغب
علی موسی نژاد فرکوش
اَمرداد ۲۵۸۱
زندان رجایی‌شهر – کرج، ایران
