ترکیه در آستانه جنگ داخلی؟

سه شنبه ۸ دی ۱۳۹۴ برابر با ۲۹ دسامبر ۲۰۱۵


حنیف حیدرنژاد – ترکیه از “برگ پناه‌جویان” برای ایجاد فشار بر اتحادیه اروپا استفاده می‌کند و اتحادیه اروپا نیز نشان داده که در این زمینه فشارپذیر بوده و آماده است تا مذاکره کرده و امتیاز دهد و بر تحولات داخلی این کشور چشم فرو ببندد.  

در دو نشست سران اتحادیه اروپا، یکی در بیست و نهم نوامبر و دیگری در روز هفدهم و هجدهم دسامبر ۲۰۱۵ احمد داووداغلو نخست وزیر ترکیه رسما دعوت شد.

اردوغان
در رویای دوران عثمانی

این در حالیست که ترکیه عضو اتحادیه اروپا نیست. دلیل این مماشات: اتحادیه اروپا به ویژه در شرایط کنونی به ترکیه نیاز دارد. ترکیه مسیر اصلی گذر پناه‌جویانی است که با عبور از آب‌های مرزی، خود را به اتحادیه اروپا/ یونان رسانده و می‌توانند از آن طریق به طرف دیگر کشورهای اروپای غربی حرکت کنند. در چند ماه گذشته نزدیک به یک میلیون پناه‌جو از این طریق وارد آلمان شده‌اند. سوئد نیز بعد از آلمان پذیرای بیش از صد هزار پناه‌جو بوده است. در حالی که عضویت ترکیه در اتحادیه اروپا سال‌هاست عملا راکد مانده است، اینک خود اتحادیه اروپا مجددا اعلام آمادگی کرده است تا این موضوع را مورد بررسی مجدد و سریع‌تر قرار دهد.

از طرف دیگر بعد از ترور و کشتار در پاریس در سیزدهم نوامبر امسال، با تلاش فرانسه ائتلافی شکل گرفته که هدف خود را نابودی دولت اسلامی ‌در سوریه و عراق اعلام کرده است. الزام اجرای این هدف استفاده از آسمان و زمین ترکیه است. پایگاه هوائی ترکیه در اینجرلیک مرکز اصلی استقرار نیروهای هوائی این ائتلاف است.

درست در چنین زمانی که غرب/ اتحادیه اروپا بیش از هر زمان دیگر به ترکیه نیازمند است، رجب طیب اردوغان موقعیت را برای تثبیت حکومت خودکامه خود مناسب می‌بیند: در چند هفته اخیر و به موازات نزدیکی بیشترِ اتحادیه اروپا به ترکیه، اردوغان دستور حمله به روزنامه‌نگاران و مطبوعات و رسانه‌های غیر وابسته را صادر کرده و صدها نفر از مخالفین دستگیر شده‌اند. در یک ماجراجوئی نظامی‌، ارتش ترکیه با تسلیحات سنگین تا نزدیکی موصل در عراق لشکرکشی کرده است.

در جدیدترین اقدامات در چند روز گذشته، ارتش ترکیه به طور سیستماتیک به اشغال برخی شهرها در کردستان، در شرق این کشور پرداخته و با هلی‌کوپتر و تانک و تسلیحات سنگین به کشتار مردم در این منطقه پرداخته است.

و اتحادیه اروپا…؟ اتحادیه اروپا به دلیل نیاز به ترکیه بر این جنایت چشم بسته و هنوز هیچ واکنش رسمی‌ در محکومیت این کشتار‌ها دیده نشده است. در آلمان، حتی رسانه‌های خبری  نیز به طور محدود و پس از چند روز به انتشار اخبار در این زمینه مبادرت کرده‌اند.

کشتار مردم کرد در ترکیه توسط ارتش این کشور واکنش نیروهای سیاسی و حزب پ ک ک را نیز به دنبال داشته است. آنها از “مقاومت” در برابر این تهاجم حرف زده و اخبار رسیده حکایت از آن دارد که در برخی از شهرها اقدام به سنگربندی در کوچه و خیابان‌ می‌کنند. این یعنی ورود ترکیه به یک جنگ داخلی با آینده‌ای نامعلوم. این یعنی کشتار مردم غیر نظامی. این یعنی آوارگی ده‌ها و صدها هزار انسان و ویرانی شهرها و خانه‌ها. و این یعنی اضافه شدن هزاران هزار انسان دیگر به خیلِ پناه‌جویان و آوارگان.

دامنه این جنگ داخلی می‌تواند به کشورهای اروپای غربی و به ویژه آلمان نیز برسد. در این کشور چندین میلیون ترک و صده‌ها هزار کرد از ترکیه زندگی می‌کنند. در دهه ۹۰ میلادی، با بالاگرفتن سرکوب کردها در ترکیه، آلمان شاهد موجی از تظاهرات و درگیری بین کرد‌ها و ترک‌های طرفدار دولت ترکیه بود. تظاهرات و درگیری‌هائی که به دلیل گستردگی و شدت آن به یک مسئله امنیت داخلی در آلمان تبدیل شد.

نئو- عثمانیست‌های اسلام‌گرا به رهبری اردوغان عمد دارند تا با ایجاد فضای جنگی اقداماتِ امنیتی خود را توجیه کنند. اتحادیه اروپا می‌بایست با تاکید بر اصول بین‌المللی و ارزش‌های اروپائی در دفاع از حقوق بشر، به دولت ترکیه علیه سرکوب آزادی‌ها و کشتار مردم کرد اعتراض کند. اتحادیه اروپا باید در مقابل قدرت گرفتن نئو-عثمانیست‌های اسلام‌گرا، از نیروهای دمکرات و سکولار در ترکیه حمایت کرده تا مردم ترکیه بتوانند به طور مسالمت‌آمیز انتقال قدرت به یک نیروی غیرمذهبی و دمکرات را عملی کنند. تجربه نشان داده است که در این مورد نیز قبل از آنکه درگیری‌های ترکیه به یک جنگ تمام عیار داخلی تبدیل شود باید جلوی گسترش آن را گرفت.

۲۹ آذر ۱۳۹۴/ ۲۰ دسامبر ۲۰۱۵
http://www.hanifhidarnejad.com

برای امتیاز دادن به این مطلب لطفا روی ستاره‌ها کلیک کنید.

توجه: وقتی با ماوس روی ستاره‌ها حرکت می‌کنید، یک ستاره زرد یعنی یک امتیاز و پنج ستاره زرد یعنی پنج امتیاز!

تعداد آرا: ۰ / معدل امتیاز: ۰

کسی تا به حال به این مطلب امتیاز نداده! شما اولین نفر باشید

لینک کوتاه شده این نوشته:
https://kayhan.london/?p=31267

یک دیدگاه

  1. دیدبان

    جای تاسف دارد که ترکهای ساکن آلمان و اتریش با اکثریت چشمگیری به اردوغان رای دادند اما حاضر نیستند که خودشان به ترکیه برگردند و در زیر سایه این رژیم سرکوبگر زندگی کنند! آنان ضمن برخورداری از دموکراسی اروپایی برای هم میهنانشان حکومتی استبدادی را تجویز می کنند. البته اروپا نیز در برابر امتیاز خواهی های اردوغان برگ هایی در اختیار دارد و از جمله می تواند در صورت سوء استفاده ترکیه از موضوع پناهجویان، کردهای ترکیه را مورد پشتیبانی قرار دهد. حکومت اردوغان با همه ژست هایش آسیب پذیر هم هست.

Comments are closed.