پس از آنکه سخنگوی قوهی قضاییه ایران اعلام کرد که یک شهروند دوتابعیتی آمریکایی در ایران به اتهام جاسوسی بازداشت و به ۱۰ سال زندان محکوم شده، موتور مقامات امنیتی رژیم علیه دوتابعیتی‌ها برای خط و نشان کشیدن و تهدید بار دیگر روشن شد.
سید حسین نقوی حسینی، سخنگوی کمیسیون امنیت ملی مجلس در گفتگو با خبرگزاری دفاع‌پرس تهدید کرده «ایران با جاسوسان از هر کشوری که باشند، برخورد خواهد کرد» و حسین کچوییان، عضو شورای‌عالی انقلاب فرهنگی در گفتگو با فارس با بیان اینکه اگر ۱۰ میلیارد دلار هم خرج شود، نمی‌توان دوباره جاسوسی مانند جیسون رضاییان را گرفت، گفته «آن سیستم که چنین نفوذی را آزاد می‌کند، یا متوجه نیست یا افرادی در آن خیانت کرده‌اند».
او با اشاره به پروژهی «نفوذ در نظام جمهوری اسلامی» مدعی شده دوتابعیتی‌ها از «مصادیق نفوذ» هستند.
همزمان پایگاه اینترنتی مجلهی فوربس با اشاره به بازداشت زیو وانگ، شهروند چینی- آمریکایی در ایران به جرم جاسوسی و محکوم شدن او به ۱۰ سال زندان در گزارشی با عنوان «چرا باید از تجارت‌های بزرگ در ایران حذر کرد؟» نوشته شرایط در ایران به نحوی است که ممکن است برای شرکت‌های خارجی و کارمندانشان خطر ایجاد کند.
این نشریه در گزارش خود می‌نویسد: زیو وانگ دانش آموختهی رشته تاریخ اوراسیا* در قرن ۱۹ بوده و طبیعی است که قصد دست یافتن به منابعی در ایران را داشته باشد. به گفته‌ی خود این فرد، او از بعضی اسناد عکس گرفته و این کاری است که تاریخ‌نگاران امروز در تحقیقات خود در آرشیوها انجام می‌دهند. با انتشار این خبر، دانشگاه پرینستون نیز عنوان کرد این فرد در حال انجام تحقیقات برای پایان‌نامه‌ی خود در این دانشگاه، بازداشت شده است.
طی ۱۰ سال گذشته آمریکایی‌ها و بریتانیایی‌های ایرانی‌تبار زیادی بازداشت شده‌اند. بعضی از شناخته‌شده‌ترین آنها عبارتند از: جیسون رضاییان خبرنگار واشنگتن‌پست، امیر حکمتی دریادار سابق آمریکا، دو تاجر به نام‌های سیامک و باقر نمازی، کشیش سعید عابدینی، و نازنین زاغری-راتکلیف شهروند بریتانیایی که با دختر خردسالش برای ملاقات والدین خود به ایران رفته بود. بیشتر شهروندان آمریکایی و بریتانیایی که در دهه‌ی گذشته دستگیر و محکوم شده‌اند، شهروندان دوگانه یا ایرانی‌تبار بوده‌اند.
وانگ، اولین دانشجوی آمریکایی نیست که در سال‌های اخیر رژیم ایران او را دستگیر می‌کند. متیو ترویتیک، دانش‌آموخته‌ی دانشگاه بوستون نیز در زمان دستگیری‌اش در سال ۲۰۱۵، روادید معتبر داشت و در دانشگاه تهران زبان فارسی می‌خواند. او ۴۱ روز در زندان اوین نگهداری شد تا اینکه به همراه رضاییان، حکمتی، عابدی و ایرانی- آمریکایی دیگری به اسم نصرت‌الله خسروی رودسری از زندان آزاد شد.
اِلِن آر. وارد نویسنده‌ی این گزارش نوشته، «من دلیل سفر وانگ به ایران را می‌فهمم چرا که تاریخ با گرایش مطالعات خاور نزدیک خوانده‌ام و در مقطع کارشناسی از دانشگاه پرینستون فارغ‌التحصیل شده‌ام. همچنین در دانشگاه بوستون به عنوان دانشجوی دکترای تاریخ، فارسی خوانده‌ام. تاریخ قرن بیستم ایران در پایان‌نامه من جایگاه مهمی داشت. استادم هم مرا تشویق کرد تا برای تحقیقاتم به ایران سفر کنم. ولی من دست به چنین کاری نزدم چون از وضعیت موجود هراس داشتم، اما کشش زیادی برای انجام این سفر در من وجود داشت و کاملاً درک می‌کنم که چرا وانگ تصمیم گرفت به ایران برود».
اِلِن وارد نویسنده این گزارش ادامه می‌دهد، وانگ اولین دانشجوی آمریکایی نیست که در سال‌های اخیر توسط رژیم ایران دستگیر شده است ولی اولین آمریکایی است که در داخل ایران خبرساز شده است. ماتیو تریویتیک نیز فارغ‌التحصیل دانشگاه بوستون بود که با ویزای معتبر در دانشگاه تهران در رشته زبان و ادبیات فارسی تحصیل می‌کرد و با این همه در دسامبر سال ۲۰۱۵ بازداشت شد. وی را ۴۱ روز در زندان اوین نگه داشتند و بعد همراه با رضاییان و حکمتی و عابدینی و نصرت‌الله خسروی رودسری که همگی ایرانیان دوتابعیتی بودند، آزادش کردند.
الن وارد می‌نویسد، حالا با انتشار این خبر که رژیم ایران در محاکمه‌ای غیرعلنی وانگ را به ۱۰ سال زندان محکوم کرده، بازی تغییر یافته است. وانگ نیز مانند تریویتیک، شهروندی آمریکایی است که تبار ایرانی هم ندارد. او نیز مانند تریویتیک باید برای سفر به ایران ویزا می‌گرفته، یعنی مقامات ایران سفر او را تائید کرده بودند. تنها تفاوت در این بوده که وانگ فقط در حال یک پژوهش عادی در آرشیوهای تاریخی بوده و از دانشگاه پرآوازه‌ای نیز آمده است.
نویسنده ادامه می‌دهد، این اقدام ایران را تنها می‌توانیم با یکی از این سه دلیل توضیح دهیم: ۱) برای تحریک آمریکا است ۲) تلاش رژیم برای نمایش قدرت به شهروندان خودش است ۳) وسیله‌ای است برای چانه‌زنی در مذاکرات آینده با آمریکا.
در هر صورت، این اتفاق نشان‌دهنده‌ی این واقعیت است که شهروندان آمریکایی و دیگران باید دور و بر ایران نگردند.
بنا به این گزارش، گرچه تحریم‌ها در سال گذشته فروکش کرده‌است، اما مردم نباید به ایران سفر کنند. بنگاه‌ها نباید به دنبال فرصت‌هایی برای تجارت با رژیم ایران باشند. دانشگاه‌ها نباید دانشجویان و هیئت علمی خود را برای تحصیل یا انجام تحقیقات به ایران بفرستند. رژیم ایران نشان داده که نمی‌خواهد طبق معیارهای بین‌المللی عمل کند. این در حالیست که در جهان معاصر کشورها نباید مسافران خارجی را که ویزای معتبر دارند به دلایل سیاسی دستگیر کنند. واضح است که ایران برای اتباع خارجی امن نیست.
شرکت‌های اروپایی به طور خاص و همچنین برخی از شرکت‌های آمریکایی مجذوب چشم‌انداز ایران در دوره‌ی پساتحریم‌ها شده‌اند. اغلب آنها هم در حوزه‌ی نفت و گاز فعال هستند. این شرکت‌ها در ایرانی که پس از سال‌ها تحریم نیاز به زیرساخت‌ها و تجهیزات جدید دارد، فرصت‌هایی یافته‌اند.
شرکت توتال فرانسه اخیراً برای توسعه‌ی میدان‌های گاز ایران قراردادی امضا کرده که تا پنج میلیارد دلار هزینه خواهد داشت. شرکت‌های بین‌المللی باید در این‌گونه تعهدات‌شان تجدید نظر کنند، چرا که ایران ممکن است برای آین شرکت‌ها و کارمندانشان خطر ایجاد کنند. رژیمی که یک دانشجوی آمریکایی را که درباره سلسله‌ی قاجاری در قرن نوزدهم میلادی به کار تحقیقاتی مشغول است، دستگیر می‌کند، مطمئناً قابل اعتماد نیست و ممکن است میلیاردها دلار سرمایه کشورهای دیگر را به خطر بیندازد. چنین رفتاری می‌بایست جامعه جهانی و دانشگاه‌ها و شرکت‌های چندملیتی را به تأمل وادارد.
*اوراسیا نه قاره جغرافیایی بلکه قاره مشترک تاریخی- فرهنگی اروپا و آسیاست.
این بیچاره ها گول اوبامای پلید و جان کری جاسوس را خوردند و به دام آخوند پلید افتادند