کیهان آنلاین – ۸ اردیبهشت ۹۳- پدرم یک هفته است که خونریزی معده کرده وامروز به شدیدترین وضعیت خود رسیده و دوبار و هر دفعه به اندازه ۱ استکان خون بالا آورده است! مرگ تدریجی او که از چندین ماه پیش شروع شده است حالا به وخیم ترین حالت خود رسیده.
در ۲۱ مهرماه ۹۱ که برای اولین بار سکته قلبی کرد و بعد از آن در نتیجه عدم عمل قلب باز، دکتر کسایی در بیمارستان کرج داروی تویکس را برای پیشگیری از سکته قلبی تجویز کرد. حالا نزدیک به یک ماه است که این دارو دیگر در بازار سیاه هم یافت نمی‌شود و تمام این دوران پدرم بدون مراجعه به پزشک و معاینه جدید همه داروها را از بازار سیاه زندان تهیه و استفاده می‌کرده در صورتی که بعضی داروها نیاز به معاینه ماهانه و تغییر آنها بنا بر وضعیت فعلی او دارند مانند قرص وارفارین که برای معده مضر بوده و باید هر چند وقت برای ادامه مصرف آن PT خون اندازه‌گیری شود.
ولی متاسفانه در ادامه نقشه از بین بردن تدریجی و حذف فیزیکی پدرم با عدم درمان و توجه پزشکی، بیش از ۶ ماه است که متخصص داخلی او را معاینه نکرده و در ماه گذشته با وجود وخیم شدن وضعیت جسمی او همراه با نفس‌تنگی‌های شدید، ورم غده پروستات و سنگ کلیه وقتی به بهداری مراجعه می‌کند، پژمان عادلی رییس بهداری زندان صراحتا به او می‌گوید: «بیماری‌های تو ربطی به ما ندارد و خودت باید برایشان راه حلی پیدا کنی!!»
امروز، یکشنبه هفتم اردیبهشت هم با وجود اینکه پدرم حتی قادر به راه رفتن نبود ولی بهداری او را قبول نکرده و هیچ‌گونه اقدامی برای کمک به او انجام نمی‌دهند.
خونریزی معده وی دراثر مصرف خودسرانه و تنها به امید بهبودی موقتی و جلوگیری از مرگ، رخ داده است.
این همه بی‌توجهی، آن هم برای یک زندانی که همزمان با چندین بیماری دست و پنجه نرم می‌کند، دلیلی جز از بین بردن و حذف فیزیکی وی ندارد.
میترا پورشجری ۲۷ آوریل ۲۰۱۴
