من
فورانِ یادها
افسوسِ تمامِ بوسههائی که مُرد
و اشکهائی که هنوز در عروقم جاریست
…
تو
افسونِ یک نگاه
حسرتِ تمامِ لحظاتِ سوخته
و تمنائی که بر لبان خشکید
…
ما
آن قامتِ بلندِ کوه
آن دستهای گرم
آن سایههای امن
وین خندههای سبز
…
ما وُ
امتزاج دریاها
امید وُ
انکشافِ
تمامِ رؤیاها!
