کیهان آنلاین – ۱۵ مهر ۹۳ – نه صلح حدیبیه موجب ضعف اسلام شد و نه آزاد کردن گروگانهای سفارت آمریکا سبب ضعف جمهوری اسلامی. در مساله پذیرش قطعنامه پیشنهادی شورای امنیت نیز، نه تنها پایان دادن به جنگ ایران و عراق سبب تضعیف مواضع جمهوری اسلامی نشد، بلکه جامعه جهانی آن را با حسن نظر استقبال کرد و به گسترش رابطه و مبادله با جمهوری اسلامی علاقه نشان داد.
با آنکه آیتالله خمینی رسما اعلام کرد که پذیرفتن قطعنامه درحقیقت مانند نوشیدن جام زهر است، اما او آن را مینوشد و به عبارت دیگر پذیرفت هدف اصلی که رسیدن به قدس از راه کربلا بود، تحقق پیدا نکرد. اما هم مردم از نوشیدن جام زهر توسط خمینی خوشحال شدند، هم صدام وعراقیها و هم جامعه بینالمللی. اکنون نیز هر کس ادعا کند که ما نبایستی قطعنامه را میپذیرفتیم و به جنگ ادامه میدادیم، به نظر من حرفی کاملا بیمنطق میزند وتجاهلالعرف میکند زیرا درآن شرایط کاری نمیشد صورت داد و ای کاش قطعنامه را حتا خیلی زودتر پذیرفته و جنگ را هرچه زودترخاتمه میدادند. پس از بازشدن آن بنبست و معضل بود که جمهوری اسلامی قدری جان گرفت و پارهای از برنامههای خود را توانست به مرحله اجرا در آورد اگر چه صلح را با کشتار زندانیان سیاسی در سراسر ایران همراه کرد.
در مورد مذاکرات اتمی نیز به گمان من اکنون وقت آن رسیده اگر چنین قصدی هم در بین بود و حقیقتا رژیم میخواست به سلاح اتمی دست یابد و دراین راه سرمایهگذاریهای سنگین هم کرد، اما باید آن را به کلی کنار گذاشت زیرا یک تنه با جامعه جهانی نه میتوان و نه صلاح است که طرف شد و به هر بهایی به سلاح اتمی دست یافت. آیا دستیابی به سلاح اتمی فردایی هم دارد؟ نه رژیم ایران رژیم روسیه شوروی است که وقتی به سلاح اتمی دست یافت، غرب نتوانست واکنشی ازخود نشان دهد، و نه اکنون آن زمانی است که هند و پاکستان و اسرائیل به سلاح اتمی دست یافتند. اگر هم رژیم چنین قصدی ندارد که چه بهتر! جمهوری اسلامی هم میتواند نیازهای خود را برای تولید انرژی هستهای، رو راست و با صداقت با غرب در میان گذاشته و از راههای مسالمتآمیز و بیخطر به آن دست یابد و با نشان دادن همکاری همراه با حسن نیت، جایگاه ایران را به عنوان کشوری که هدفهای صلحجویانه دارد تثبیت کند. قطعا اگر غرب اطمینان پیدا کند که رژیم ایران با حسن نیت تمام تلاش خود را برای دستیابی به انرژی اتمی مصروف خواهد کرد، آنها نیز با آن همکاری و همراهی خواهند کرد.
از سوی دیگر دلیلی ندارد که ایران تخم مرغهای خود را در سبد چین یا کره شمالی و بدتر از آن، در سبد روسیهای بگذارد که دشمنی تاریخی آن کشور با ایران بارها ثابت شده است. به راستی از سوی هیچ کشوری تا کنون به اندازه انگلیس و روسیه (چه روسیه تزاری و چه روسیه شوروی) به کشور ما ضر و زیان زده نشده است. آمریکا همیشه دوست ایران بوده و هنوز هم مردم آمریکا و مردم ایران دوستار مردم و کشورهای یکدیگر هستند. کافیست به تعداد ایرانیان مقیم آمریکا نظری بیفکنید و از حال و روزگار آنان جویا شوید. هرگز ایرانیان در این کشور احساس بیگانگی نمیکنند. البته مهر و علاقه به سرزمین پدری جای خاص خود را دارد.
از سوی دیگر علت مماشات جامعه جهانی با جمهوری اسلامی هم نه به سبب ترس یا ضعف است ونه کمبودهای مالی نظامی. آنها به این نتیجه رسیدهاند که اگر بتوانند گرهای را با تدبیر باز کنند، به مراتب بهتر از آن است که آن را با دندان یا به ضرب زور و اسلحه صورت دهند. نتایج افغانستان، عراق، لیبی و… هنوز جلو چشمان آنهاست.
باید امیدوار بود که با تدبیر و حسن نیت مذاکرهکنندگان دو طرف، این توافق هرچه زودتر به دست آمده و آرامش لازم در این منطقه حساس از جهان فراهم آید و تاریخ درباره این گونه راه حلها قضاوت خواهد کرد.
