کیهان آنلاین – ۸ آبان ۹۳ – هفتۀ گذشته، شماری از مؤسسان و برگزارکنندگان رویداد تاریخی “ایران تریبونال” و “صندوق کارزار برای آزادی زندانیان عقیدتی” فرصت نادری را برای لندنیها فراهم آوردند تا در یک سمینار دو روزه حضور یابند.
این سمینار در آمفی تئاتر “کامران جم” مدرسۀ مطالعات شرقی و آفریقایی دانشگاه لندن برگزار شد. شرکت دراین سمینار برای عموم آزاد بود و شمار قابل توجهی ازعلاقمندان به ایدۀ برگزاری تریبونالها توسط شهروندان و بازماندگان جنایات حکومتها از کشورهای مختلف را به خود جلب کرده بود.
پیش از این سمینار، یک کارگاه بینالمللی دو روزه نیز با عنوان “حقیقتگویی و حقیقتجویی بر بستر بخشودگی کیفری” در کالج گریشام لندن برگزار شد. شرکتکنندگان در این کارگاه شامل کسانی بود که به عنوان شاهد و دادستان در جلسات ایران تریبونال در ۲۰۱۲ حضور یافته بودند.
تمام جلساتِ این کارگاه در برگیرندۀ سخنرانیهای دانشپژوهانِ برجسته بر اساس تحقیقات شخصی آنها درباره عنوانهای مربوطه بود. بحث و گفتگوی عمومی نیز پس از سخنرانیها انجام میشد که اغلب آنها به دلیل توجه شرکتکنندگان از ساعت مقرر نیز فراتر میرفت.
دانشپژوهانی ار دانشگاههای معتبر و معروف مانند “رادگرز”، “یورک”، “تافت”، “مونترال”، “هاروارد”، “اوترخت”، “آریزونا استیت”، “سنت اندروز”، “مک گیل “، “اکسفورد” و “کینگس کالج” فضایی بسیارغنی برای بررسی آکادمیک و بحثهای نظری در این کارگاه به وجود آوردند.
نخست اما سمینار دو روزه توسط سر جفری نایس، وکیل مدافع سرشناس بریتانیایی در زمینۀ حقوق بشر، افتتاح شد. او رئیس هیئت امنای بنیاد تریبونال در لندن است. شماری از متخصصان، از جمله دکتر جیانی توگنانی، دبیر کل تریبونال دائمی مردمی، مفهوم تریبونال و جستجوی عدالت توسط مردم برای مردم را شکافت.
پروفسور پیام اخوان، سرشناسترین متخصص ایرانی در زمینۀ قانون بینالمللی و شخصیتی پیشرو در جلوگیری از نسلکشی نیز از قدرت عدالت مردمی با استناد به مورد “مادر عصمت” در جلسات ” ایران تریبونال ” در سال ۲۰۱۲ صحبت کرد. شکوفه سخی و حمید صبی، شرکتکنندگان را درجریان سفر گاهشمارانه و تحول ایدۀ “تریبونال” از بدو شکلگیری آن- که بر می گردد به سالها پیش ازآغاز “کمیسیون حقیقتیاب” در لندن و جلسات برگزارشده در لاهه در ژوئن و اکتبر ۲۰۱۲- قرار دادند.
میزگردهایی نیز شامل کارشناسانی در سطح جهانی در زمینۀ جنایت علیه بشریت و نسلکشی با استناد به نمونههایی مانند تجاوز و سوء استفاده جنسی زنان توسط نظامیان ژاپنی، جنایتهای مرتکب شده در گواتمالا، دادگاه راسل در مورد فلسطین و جنایتهای مرتکب شده در شیلی مورد بحث و بررسی قرار گرفتند.
به طور کلی یک فضای کلی جستجو و تحقیق با چشماندازِ اتحاد برای جستجوی عدالت توسط سخنرانان ترسیم شد. علاوه بر آن، یک فیلم مستند تاریخی، ساخته نیما سروستانی نمایش داده شد که داستان کسانی را تصویر میکند که “ایران تریبونال ” را با تلاشهای بی امان خود تحقق بخشیدند. این فیلم به خوبی نشان میدهد که دست در کاران ایران تریبونال تمام تلاش خود را کردند تا ابتکار مردمی آنها نیز درسی برای جامعۀ جهانی باشد.
این سمینار دو روزه با پیشنهادهایی در مورد برنامهریزی برای گامهای بعدی به پایان رسید. آنچه روشن است اینکه “تریبونال” نقشی تسریعکنندۀ در ایجاد اتحاد بین ایرانیانی داشته و دارد که با پیشینههای مختلفِ سیاسی برای گسترش فرهنگ حقوق انسانی تلاش میکنند.
