کیهان آنلاین – ۱۷ آبان ۹۳ – چندی پیش اعلام شد که مسئولان شهر تبریز برای دفن پیکر یک نوجوان بهایی که به علت بیماری فوت کرده بود، مجوز صادر نکرده‌اند! چنین خبری در نگاه نخست باورنکردنی به نظر می‌رسد. اما با توجه به فشاری که جمهوری اسلامی در ۳۶ سال گذشته بر جامعه بهاییان ایران آورده و بسیاری از آنان را از کار و زندگی ساقط کرده است، هر خبری درباره فشار بر روی اقلیت‌های قومی و مذهبی، به ویژه ایرانیان بهایی، اصلا تخیلی به نظر نمی‌رسد.
خبرگزاری هرانا در خبری مربوط به دفن دخترک تبریزی نوشت، روز سه شنبه ۲۹ مهرماه سال ۱۳۹۳ یک نوجوان ۱۲ ساله بهایی به نام مهنا سمندری به دلیل بیماری در شهر تبریز درگذشت ولی تا کنون مسئولان مربوطه با فشار اداره اطلاعات از صدور مجوز برای دفن پیکر این نوجوان بهایی خودداری کرده‌اند.
اینک اطلاعیه‌ای زیر عنوان «رنجنامه‌ی بهاییان تبریز» به کیهان آنلاین (لندن) رسیده است که بر اساس آن مسئولان گورستان «امامیه» و «وادی رحمت» شهر تبریز از دفن پیکر یک بانوی ۷۶ ساله بهایی به نام زیبا برزگری که روز ۲۳ مهر ۹۳ درگذشت جلوگیری کرده‌اند. این در حالیست که از هفتاد سال قبل بهاییان در کنار مسلمانان در این دو گورستان مراسم تدفین را انجام داده و هرگز مورد بدرفتاری مسلمانان قرار نمی‌گرفتند. اما اینک مسئولان گورستان بر اساس دستور آقای اژه‌ای که جداسازی گورستان مسلمانان از پیروان دیگر ادیان را لازم می‌شمارد از دفن اموات بهایی جلوگیری می‌کنند.
بر اساس این اطلاعیه، از حدود ۳۸ ماه پیش، مسئولان آرامستان تبریز از دفن درگذشتگان بهایی در این شهر جلوگیری می‌کنند بدون آنکه محل جدیدی برای دفن این اموات اختصاص دهند و هر بار این بهانه واهی را پیش می‌کشند که «ما از اقدام مردم هراس داریم!» مردمی که با کمال صلح و صفا و محبت با هموطنان بهایی زندگی می‌کنند.
در این اطلاعیه به قوانین خود جمهوری اسلامی نیز استناد شده و آمده است:
«همان گونه که در قانون اساسی جمهوری اسلامی حق هر فرد در انتخاب دین و محل سکونت و دیگر آزادی‌های فردی تصریح شده، هر فرد محق است در محل سکونت خود و طبق مراسم و آیین خودش در نهایت احترام دفن گردد. این حداقل قدردانی از فردی است که تمام عمر به اجتماع خدمت کرده است.
توهین به اموات در هیچ آیین و مسلکی نمی‌گنجد؛ ولی متأسّفانه این عمل در ایران و در تبریز توسط افرادی معدود که اغراض خاصی را دنبال می‌کنند انجام می‌شود؛ و این عدّه این عمل مخالف با شرع و قانون خود را سعی می‌کنند خواست مردم وانمود نمایند.»
در زمینه زیر پا نهادن حقوق بهاییان، حتا درباره درگذشتگان آنها سخنان این شهروند بهایی گویاست که در رابطه با خبر جلوگیری از دفن دخترک بیمار بهایی، به خبرگزاری هرانا چنین گفته است:
«بهاییان تبریز پیش از انقلاب، گورستان مخصوص به خود را خریداری کرده بودند که این محل پس از انقلاب توسط دولت مصادره شد. پیکر اموات بهایی از آن زمان تا سال ۱۳۹۰ در همان گورستان عمومی تبریز دفن می‌شد و از بابت اجرای مراسم کفن و دفن بهایی مشکلی نبود ولی در مرداد ماه سال ۹۰ پیکر یک خانم بهایی که پس از مرگ به سردخانه تحویل داده شده بود، اجازه دفن داده نشد و مسئولین اعلام کردند که از این پس، بهاییان را دفن نخواهند کرد. در طی این سه سال بالغ بر ۲۰ فرد بهایی در تبریز فوت نموده‌اند که تمامی اجساد بدون اجازهٔ خانوادهٔ متوفی به شهر می‌اندوآب یا ارومیه منتقل شده و در آنجا خود مسئولین، آنها را دفن کرده‌اند. گفتنی است که طبق احکام دیانت بهایی جسد نباید به محلی که بیش از ۱ ساعت از محل فوت فاصله دارد حمل شود و شهر می‌اندوآب و ارومیه هر دو بیش از یک ساعت با شهر تبریز فاصله دارند.»
این همه در حالیست که هیچ کدام از مقامات و مسئولان حاضر نیستند پاسخگوی این وضعیت غم‌انگیز و دردناک خانواده‌های بهایی باشند. آنچه حکومت اسلامی بر شهروندان بهایی ایران روا می‌دارد، مصداق کامل نقض خشن حقوق بشر است که به زنده و مرده‌ی آنها رحم نمی‌کند و حقی برای آنان در نظام خود قائل نیست. در حالی که مردم ایران که خود عقاید گوناگونی در زمینه دین و مذهب دارند، بدون دخالت‌ها و تبلیغات دولتی، همواره در صلح و آرامش در کنار یکدیگر زیسته‌اند.
