بیژن فرهودی – حادثه هولناک قتل عام در دفتر مجله طنز فرانسوی شارلی اِبدو بازتاب گسترده‌ای در مطبوعات امروز بریتانیا داشته و همه با ذکر جزییات از آن به عنوان« حمله به آزادی» یاد کرده‌اند .
دیلی میل با تیتر درشت حمله به آزادی یادآور می‌شود که قتل عام در مجله‌ای که متعصبان مذهبی را به سُخره می‌کشید خشم و انزجار جهانیان را برانگیخته است.
دیلی میل پنج صفحه اول خود را به شرح لحظه به لحظه حمله همراه با عکس‌های مربوط به آن اختصاص داده و از جمله عکس قتل فجیع و در واقع اعدام یک مأمور پلیس زخمی را که در پیاده‌رو در خون خویش می‌غلتیده چاپ کرده است که سعی داشت مانع فرار مهاجمان شود و وی را احمد مرابت معرفی کرده است.
روزنامه سان با تیتر درشت «نه» به زبان فرانسوی نیز در کنار همان عکس می‌نویسد یک مامور پلیس حین دفاع از آزادی بیان ناجوانمردانه به قتل می‌رسد و ادامه می‌دهد: این پلیدی به نام اسلام باید متوقف شود. سان برای تاکید بر تدابیری که باید اندیشیده شود، « باید متوقف شود» را با حروف بزرگ چاپ کرده و از جوامع مسلمان در گوشه و کنار جهان خواسته تا در برابر افراد پلیدی که به نام اسلام دست به چنین وحشی‌گری می‌زنند بایستند.
دیلی تلگراف با تیتر درشت «جنگ با آزادی» یادآور می‌شود که حمله به دفتر مرکزی مجله شارلی اِبدو با بی‌رحمی دقیقی صورت گرفت و مهاجمان ۸ کاریکاتوریست و طنز نویس را یکی یکی با صدا زدن نام‌شان به قتل رساندند.
روزنامه گاردین در صفحه نخست خود عکسی از تظاهرکنندگان در شهر نیس فرانسه را به چاپ رسانده که
مانند دیگر معترضان خودجوش در ۳۰ شهر دیگر فرانسه پلاکاردهای با جمله «من شارلی هستم» را در دست دارند تا از حق آزادی بیان بدون ترس از خشونت حمایت کنند. گاردین می‌نویسد این حمله نقطه اوج خونبارمبارزه‌ای دیرینه بین سنت آزادی بیان در فرانسه و یک جناح افراطی اسلام‌گرا است.
دیلی اکسپرس در مقاله‌ای به قلم لیو مک کینستری می‌نویسد کارکنان مجله شارلی اِبدو در برابر بنیادگرایی اسلامی شهامتی فوق‌العاده نشان داده بودند و اکنون برخی از آنان با تعهدی قهرمانانه نسبت به آزادی بزرگ‌ترین ایثار را از خود نشان دادند.
سایمون شاما، مورخ، با نگاهی به تاریخچه طنز در اروپا که پیشینه آن به قرن هفده میلادی باز می‌گردد در فایننشال تایمز
می‌نویسد اگرچه کسانی که خود را از لحاظ اخلاقی برتر از دیگران می‌دانند در گذشته طنزنویسان را به قتل رسانده‌اند اما هرگز نتوانسته‌اند خود طنز را نابود کنند بلکه درست برعکس بوده است. شاما می‌افزاید از این پس شارلی اِبدو محوری برای تمام کسانی خواهد بود که زندگی و خنده را گرامی داشته و ان را به فرقه مرگ‌پرست و تاریکی مذهبی‌نمایان ترجیح می‌دهند.
دیلی تلگراف در سرمقاله‌ای مفصل می‌نویسد بیان آزاد معرف آزادی است اما لزوما پروانه و مجوزی را عرضه نمی‌کند. این بدان معنا نیست که چون بسیاری از روزنامه‌ها مانند این نشریه کاریکاتور محمد را چاپ نمی‌کنند به نوعی مرعوب شده‌اند که حرفی نزنند. هرگونه نظریه که هر نشریه‌ای را که از چارلی هبدو پیروی نمی‌کند نمونه‌ای از وادادن به تروریسم قلمداد می‌کند مسخره است: همه ما تصمیماتی سردبیرانه می‌گیریم که احساسات مردم را جریحه‌دار نکنیم و این را نباید دلجویی از اسلام‌گرایان تندرو دانست. دیلی تلگراف اضافه می‌کند: با این حال واکنش نسبت به آنچه در پاریس اتفاق افتاد ممکن است بسیار فراگیر باشد و تنها به فرانسه محدود نشود. تفکرات ضد اسلامی در سراسر اروپا رو به رشد است و دیگر تنها منحصر به افراطیون راست‌گرا نیست.
گفتنی است که باوجود حمله بی‌رحمانه تروریست‌های اسلام‌گرا به شارلی اِبدو این مجله تصمم گرفته است فعالیت خود را از هفته آینده از سر گیرد. در سایت روزنامه «گاردین» واکنش بیشتری از مطبوعات جهان را می بینید.
