[ترجمه] [مترجم: دکتر علی نوری]
کیهان آنلاین – ۶ بهمن ۹۳ – روزنامه واشنگتن پست در شمارۀ ۲۱ ژانویه خود مقالهای از سوی وزرای خارجه فرانسه، انگلیس، آلمان و مسئول امور خارجی اتحادیۀ اروپا زیر عنوان «به دیپلماسی با ایران فرصت بدهید» منتشر کرده که فشرده آن را در ادامه میخوانید.
توافق ایران با کشورهای ۱+۵ در ماه نوامبر ۲۰۱۴ دارای سه امتیاز است:
نخست آنکه موجب توقف پیشرفت سریع ایران در تولید عناصر فعالیتهای اتمی و تولید اورانیوم غنیشدۀ با غلظت بالا، کاهش تعداد سانتریفوژها برای غنیسازی و همچنین جلوگیری از نصب سانتریفوژهای جدید شد. ضمناً ایران قبول کرد که در نصب رآکتور اتمی اراک عجله نکند. در نتیجه امروز، ایران از تولید مقدار لازم برای ساخت سلاح اتمی از دوران قبل از توافق دورتر شده است.
در عین حال جامعۀ بینالمللی امکانات و تسهیلات بیشتری برای تحقیق و کنترل ایران برای اجرای تعهداتش به دست آورده است. در حالی که در گذشته بازرسی از تسهیلات اتمی ایران هر دو هفته یک بار انجام میگرفت، پس از امضای توافق، بازرسان سازمان انرژی اتمی میتوانند هر روز از مراکز فردو و نطنز بازدید کنند. در حال حاضر بازدید از رآکتور اتمی اراک ماهی یک بار انجام میگیرد.
و سرانجام توافق مقدماتی فرصتی داده است که ضمن انجام مذاکره با ایران، بتوان موفق به حلّ مشکل دستیابی ایران به سلاح اتمی شد. مشکلی که موجب نگرانی جامعۀ بینالمللی و کشورهای منطقۀ خاورمیانه است.
این پیشرفت بدون توافق بینالمللی دربارۀ خطر اتمی شدن ایران و اتحادی که دربارۀ مبارزه با آن در سطح بینالمللی حاصل شد امکانپذیر نبود. جامعۀ بینالمللی به تدریج تحریمهایی علیه ایران اجرا کرد که سرانجام رژیم ایران را وادار نمود پای میز مذاکره بنشیند.
امروز بازرسان سازمان بینالمللی انرژی اتمی تحرکات ایران را زیر نظر دارند. در مقابل این موفقیت، برخی از تحریمها علیه این کشور لغو شده در حالی که قسمت عمدۀ آن همچنان بر جا مانده است.
مذاکرات شش کشور با ایران ادامه دارد تا راه حل نهایی برای این مشکل پیدا کنند. آنچه روشن است و تردیدی دربارۀ آن وجود ندارد آن است که راه حل نهایی، ایران تنها برای مقاصد صلحآمیز مجاز به استفاده از انرژی اتمی خواهد کرد و چنانچه توافقی صورت نگیرد تحریمها فزونتر و انزوای بینالمللی این کشور بیشتر خواهد شد.
البته در این راه مشکلات فراوان است و بههمین دلیل ما مذاکرات را تا اواخر سال جاری ادامه خواهیم داد. باید توجه داشت که توافق با غرب بین زمامداران ایران مخالفان سرسخت بسیاری دارد و هر اقدامی که از طرف جامعۀ بینالمللی در تشدید مشکلات موجود به عمل آید دست مخالفان این توافق را در ایران قویتر خواهد کرد. بنا بر این باید از توسل به چنین اقداماتی دوری کرد و به دیپلماسی فرصت عمل داد زیرا چنانچه این مذاکرات به نتیجۀ مطلوب برسد گره از این مشکل گشوده خواهد شد، و در غیر این صورت، جامعۀ بینالمللی میتواند تحریمها را تشدید کند.