[خبر] [گوناگون]
کیهان آنلاین – ۲۵ بهمن ۹۳ – خالکوبی بدن میان مردم آمریکا مقوله‌ای عادی است. اما ایرانیان نسل ما و نسل‌‌های گذشته آن را زشت می‌شمردند و نسبت به آن واکنش‌های منفی نشان می‌دادند.
بسیاری پدران و مادران ایرانی دختران خود را به مردان جوانی که خالکوبی داشتند، شوهر نمی‌دادند و معتقد بودند کسی که دست و پا و بدن‌اش را خالکوبی کرده دارای «اخلاق» نیست.
در ایران خالکوبی کم و بیش میان رانندگان کامیون‌ها و اتوبوس و تاکسی معمول بود وگرنه افراد تحصیل‌کرده به دنبال خالکوبی نبودند. خلاصه اینکه خالکوبی یک عمل زشت، و شخص خالکوبی کرده «لات و چاقوکش» شناخته می‌شد.
اما از زمان مهاجرت ایرانیان به خارج به ویژه به آمریکا نمونه‌های خالکوبی روی اندام زنان و مردان شیک و تحصیل‌کرده بسیار دیده می‌شود. در کشور روسیه نیز خالکوبی رایج است.
نکته‌ای که در این رابطه ذکرش لازم است اینکه روی آوردن جوانان ایرانی اعم از پسر یا دختر به خالکوبی است که باپرداخت وجه بالا و صرف وقت زیاد، بدن یا دست و پای خود را به دست خال‌کوب‌های مدرن با دستگاه‌های برقی می‌سپارند.
جالب اینجاست که برخی برخی دختران جوان روی پستان‌های خود اشعار و یا مطالب عاشقانه خالکوبی می‌کنند و این عمل پسران و مردان را در خیابان به خواندن متن خالکوبی شده کنجکاو می‌کند، و وقتی به متن روی سینه زنان خیره می‌شوند، آنها را “چشم‌چران” می‌نامند!
مردان و پسران جوان می‌گویند اگر خانم‌ها به قصد جلب توجه مردان روی سینه‌های خود خالکوبی می‌کنند و انتظار دارند ما یا هر بیننده دیگری آنها را بخواند، پس چرا به ما «هیز» می‌گویند؟! پاسخ ما به این خانم‌ها این است که یا سینه‌ات را خالکوبی نکن و جلوی چشم دیگران به نمایش نگذار و یا وقتی کردی، دیگر ما را «چشم‌چران» ندان!
زن جوانی با چهره‌ای زیبا و معصوم، هنگام طرح موضوع خالکوبی روی اندام خانم‌ها خیلی خونسرد گفت: من هم علاقه دارم بدنم را خالکوبی کنم ولی شوهرم اجازه نمی‌دهد.
برخی پسران و مردان جوان ایرانی هم می‌گویند اگر دختر یا زن حوری بهشتی باشد ولی بدنش را خالکوبی کرده باشد به درد همسری نمی‌خورد.
جالب اینجاست که بسیاری از ایرانیان پس از گذشت چند سال، از خالکوبی بدن خود پشیمان می‌شوند و در صدد پاک کردن آن بر می‌آ یند. البته بسیاری از آمریکاییان نیز پس از چند سال به همین نتیجه می‌رسند.
آئینه جهان متوقف شد
ماه‌نامه و سپس فصل‌نامه «آئینه جهان» چاپ لس‌آنجلس که همیشه با روی جلد رنگی، کاغذ اعلا بیشتر اندیشه و افکار پیروان بهائیت را منتشر می‌ساخت، از ادامه انتشار باز ماند.
«آئینه جهان» را دکتر حشمت‌الله شهریاری منتشر می‌کرد و جمعی از نویسندگان در آن قلم می‌زدند.
دکتر شهریاری علت توقف «آئینه جهان» را ناتوانی جسمی و بیماری خود ذکر کرد.
