[خبر] [حقوق بشر]
کیهان آنلاین – ۱۵ اسفند ۹۳ – با اجرای یک مجازات تنبیهی و در اقدام غیر قابل توصیف قصاص، چشم یک مرد ایرانی را کور کردند.
سازمان عفو بین الملل در بیانیه‌ای که به همین مناسبت صادر کرده نوشته است: کور کردن عمدی مردی که متهم به اسیدپاشی بر چهرۀ مردی دیگریست، یک نمونۀ وحشتناک از مجازات‌هایی است که سیستم قضایی بی‌رحم ایران اعمال می‌کند.
حکم قصاص این مرد به جرم اسید پاشی بر چشمان مردی دیگر در آگوست ۲۰۰۹ در شهر قم، روز ۳ مارس ۲۰۱۵ به اجرا در آمد و چشم چپ او با اعمال زور نابینا شد. کور کردن چشم راست او به آینده موکول شده است. علاوه بر این مجازات، این مرد به پرداخت “دیه” و ۱۰ سال زندان نیز محکوم شده است.
رها بحرینی، محقق عفو بین‌الملل در امورایران می‌گوید: “تنبیه انسان به وسیلۀ کور کردن عمدی مجازاتی خشن، غیر قابل توصیف و به غایت تکان‌دهنده است.”
وی می‌افزاید: “این مجازات، نهایت خشونت سیستم قضایی ایران را آشکار می‌سازد و بی اعتنایی تکان‌دهندۀ صاحبان قدرت درایران را به اصول اولیۀ انسانی مورد تاکید قرار می‌دهد. اعمال مجازات‌های خشن و غیر انسانی و انتقام‌جویانه، عدالت نیست. کور کردن، مانند سنگسار، قطع عضو و شلاق، نوعی تنبیه بدنی است که در حقوق بین‌الملل منع شده است. چنین مجازات‌هایی نباید در هیچ شرایطی اعمال شوند.”
به گفته رها بحرینی “این واقعیت که فقط چند ماهی مانده به جلسۀ شورای حقوق بشر سازمان ملل، صاحبان قدرت در ایران نسیم سامان اعدام کردند و شش ایرانی سنی مذهب را به دنبال دادگاه‌های کاملاً غیر عادلانه به دار آویختند، و یک آتنا فرقادانی، زندانی عقیدتی را به سلول انفرادی منتقل کرده‌اند، و اکنون نیز این مجازات دهشتبار را اجرا کرده‌اند، نشانگر سطحی بودن سخنان زمامداران ایران در مورد اصلاحات و توجه به حقوق بشر است.”
در عین حال، تنبیه یک مرد ایرانی دیگر که بر اساس قانون قصاص محکوم به نابینایی و ناشنوایی شده یک ماه به تعویق افتاده است.
عفو بین‌الملل از مقامات ایرانی می‌خواهد که به مجازات‌ها و تنبیهات بی‌رحمانه بلافاصله پایان دهد و تنها مجازات‌هایی را درباره مجرمان اعمال کند که مطابق با قوانین بین المللی و حقوق بشر است. بنا به بیانیه سازمان عفو بین‌الملل، مقامات ایرانی باید هر چه زودتر یک کارزار آموزش عمومی برای جلوگیری از اقدامات و جرایم خشن مانند اسیدپاشی را شروع کنند. آنها در ضمن باید به قربانیان این نوع حملات اطمینان و تعهد دهند که آنها از معالجات موثر شامل توان‌بخشی پزشکی و روانی– اجتماعی برخوردار خواهند شد.
۵ مارس ۲۰۱۵
