مذاکره‌کنندگان آمریکایی و ایرانی روز سه‌شنبه موفق به حصول توافق در زمینۀ بعضی مسائل فنی نیروی هسته‌ای ایران شدند ولی مقامات شرکت‌کننده در مذاکرات از اختلافات عمیق موجود صحبت می‌کنند که نیل به توافق در جریان این هفته را غیرممکن می‌سازد.
جان‌کری و محمدجواد ظریف روز سه‌شنبه مدت شش ساعت با یکدیگر مذاکره کردند و در جریان آن، کارشناسان اتمی هر دو کشور نیز به این مذاکره پیوستند.
یکی از مقامات آمریکایی که نخواست نامش منتشر شود گفت: راه دیگری در این زمینه وجود ندارد و ما هنوز راه درازی در پیش داریم. ولی رئیس سازمان انرژی اتمی ایران اظهار امیدواری کرد که تا پایان ماه مارس به توافق خواهیم رسید. البته باید به یاد داشت که تا کنون در هر مذاکره‌ای طرفین به حل مسئله ابراز خوش‌بینی کرده‌اند ولی مشکل هم‌چنان بدون راه حل باقی مانده است. وزرای خارجۀ پنج کشور ذینفع در مسئله نیز آماده‌اند که در این هفته به لوزان بروند؛ البته خود همین این امر می‌تواند نشانۀ توفیق مذاکرات باشد.
درعین حال جان کری وزیر امور خارجه آمریکا در هفتۀ آینده قرارهایی دارد که مجبور است لوزان را ترک کند و ظریف نیز برای شرکت در مراسم نوروز، سوییس را ترک خواهد گفت.
مقامات آمریکایی می‌گویند حتی اگر توافقی در زمینۀ بسیاری از جزئیات مطلب حاصل گردد مسائل باقی‌مانده می‌تواند مانع دست یافتن به یک توافق نهایی شود.
طی سه ماه گذشته ارنست مونیز وزیر انرژی آمریکا نیز به صف مذاکره‌کنندگان آمریکایی و جان کری ملحق شده بود. وی سابقاً مدیر بخش فیزیک دانشگاه آمریکایی و معروف ام.آی.تی بود و صالحی رئیس سازمان انرژی اتمی ایران در همان زمان در دانشگاه مزبور تحصیل می‌کرد ولی در آن زمان تماسی بین آنان وجود نداشت.
در حال حاضر آمریکاییان می‌خواهند ترتیبی بدهند که ایران برای تولید بمب اتمی دست کم به یک سال وقت احتیاج داشته باشد و ایران نیز هم‌چنان زیر عنوان استفاده صلح‌آمیز از انرژی اتمی، بر غنی‌سازی برای تدارک سوخت مرکز اتمی بوشهر و مرکز اتمی تهران برای تولید ایزوتوپ و دیگر استفاده‌های پزشکی پافشاری می‌کند.
مسئلۀ مهم دیگر، تحریم‌هاست که بخشی از آن به تصویب شورای امنیت سازمان ملل متحد رسیده و قسمت عمدۀ آن به وسیلۀ آمریکا و متحدان غربی آن کشور به ایران تحمیل شده است. ایران خواهان آن است که همراه با امضای یک توافق احتمالی، تحریم‌ها نیز بلافاصله برداشته شود ولی غربیان بر این عقیده‌اند که این کار باید به تدریج و با توجه به اثبات حسن نیت زمامداران ایران در عمل و ایفای تعهدات آنها صورت گیرد.
