۱٫۲ میلیون درس خوانده بیکار و۵.۷ میلیون نفر که فقط برای مدرک درس خوانده‌اند، بیشترین بیکاران در رشته های کامپیوتر، صنعت و فناوری، معماری و ساختمان، محیط زیست، کشاورزی، جنگلداری و شیلات هستند.
بیکاری فارغ التحصیلان دانشگاهی در ایران یک بحران ملی است. در حال حاضر بیکاری در تمام رشته‌های دانشگاهی حتی در مهندسی و پزشکی نیز وجود دارد. خانواده‌هایی که سال‌ها زیر فشار مالی هزینه تحصیلات فرزندان خود را در خارج تامین کرده‌اند هرگز تصور نمی‌کردند فرزندشان موفق به یافتن کار نشود. یکی از دلایل این بیکاری این است که به گفته کارفرمایان آنچه جوان‌ها در دانشگاه یاد می‌گیرند منطبق بر نیازهای روز بازار کار ایران نیست. ضمن آنکه این روزها یک میلیون و ۲۰۰ هزار از جوانان دانشگاه رفته بیکارند.
به عقیده دست اندرکاران بازار کار، بی‌توجهی دانشجویان به لزوم کسب مهارت‌های شغلی مورد نیاز، باعث شده تا نرخ بیکاری فارغ التحصیلان دانشگاهی که تصور می‌شود باید در وضعیت خوبی باشد، بیشتر از سایر گروه‌ها است. البته باید به جنبه دیگر این مشکل نیز توجه کرد که بیش از «بی‌توجهی دانشجویان» اهمیت دارد و آن اینکه دانشگاه‌ها اعم از دولتی و خصوصی و هم چنین دولت و بخش خصوصی چه امکاناتی را در اختیار جوانان و دانشجویان می‌نهند تا آنها در کنار تحصیل بر «مهارت‌های شغلی» خویش نیز بیفزایند.
