«آن سوی تاریکی» نام کتابی است که پری زنگنه از دنیای نابینایان و دیدگاه اجتماع به آنها منتشر کرده است. پری زنگنه چند روزی برای معرفی کتابش مهمان پاریس و دانشجویان ایرانی بود که هر جمعه در «کافه لیت» گرد هم می‌آیند.
هفته گذشته، در نشست معرفی کتاب بیش از پنجاه تن به شوق دیدار پری زنگنه و یادآوری خاطرات صدای گرم او حضور یافتند.
جوانان دانشجوی ایرانی سه سال و نیم است که در این کافه از چهره‌های مختلف برای سخنرانی و یا رونمایی از کتاب‌شان دعوت می‌کنند.
پری زنگنه درباره انتشار کتاب‌اش به کیهان لندن گفت: هدف من از چاپ این کتاب شناخت جامعه از نابینایان است. از فروش این کتاب هم بر خلاف متداول که برخی می‌گویند، حاصل فروش این کتاب به نفع نابینایان خرج می شود، من می‌گویم خیر! چون بهترین خدمتی که کردم چاپ این کتاب بود.
پری زنگنه هم‌چنین گفت: مطالعه این کتاب برای افراد جامعه به نفع نابینایان است زیرا شناخت آنها را نسبت به نابینایان تقویت می‌کند و به خود نابینایان نیز کمک می‌شود که بهتر کار پیدا کنند و زندگی را با امید ادامه دهند و بدانند که نابینایی پایان زندگی نیست.
پری زنگنه در پاسخ به پرسش که چرا این نام را برای کتابش برگزیده، به کیهان لندن می‌گوید: نام این کتاب را «آن سوی تاریکی» گذاشتم که بگویم در آن سوی عینک تیره رنگ، حقیقتا دنیای دیگری وجود دارد که مردم دوست دارند آن دنیا را بشناسند.
او برای خوانندگان کیهان لندن تعریف کرد: از زمانی که نابینا شدم مهم‌ترین مشغله‌ام نوشتن کتابی بود که بتوانم مشکلات نابینایان را بیان کنم و حتی با تعداد زیادی از نابینایان صحبت کردم تا بیشتراز مشکلات آنها مطلع شوم. از پانزده سال پیش به طور قطع شروع به نوشتن کتاب کردم. پنج سال نوشتن و چاپ این کتاب زمان برد و حاصل این زحمت، حالا چاپ دوم با سه هزار تیراژ، و به زودی هم چاپ سوم با همین تیراژ است.
زنگنه در پاسخ به این پرسش کیهان لندن که چه زمانی در کنار آواز به فکر نوشتن افتاد گفت: هیچ وقت دوست نداشتم نویسنده شوم اما نابینایی هر روز سوژه‌ای می‌شد تا بنویسم.
او در مورد کتاب‌های دیگرش افزود: کتاب «آوای نامه‌های ایران زمین» دوازده بار به چاپ رسید. آن را بر اساس واژه‌های ایرانی که بسیار به آنها علاقمندم نوشتم. نوشتن و انتشار «آن سوی تاریکی» را لازم تشخیص دادم زیرا باید خانواده‌ها و اجتماع رفتارشان را نسبت به نابینایان تغییر دهند.
او درباره کار آینده‌اش گفت: الان کتاب «هفت قصه» را در دست دارم که خاطرات کودکی من و در واقع آوازهای فولکلور ایرانی و لالایی‌های مادرانه در فولکلوریک ایرانی است. می‌خواهم این کتاب را تقدیم به تمامی ایرانیان و نابینایان کنم.
پری زنگنه ضمن اشاره به کتاب «آواز پری‌ها» در ایران گفت: دو سال است منتظر چاپ آن هستم و ناشر قول پاییز سال جاری را داده است. گر چه اجازه چاپ عکس‌های مرا در زمان آواز خواندنم ندادند و از عکس‌های آن زمان من در این کتاب استفاده نمی‌شود.
وی ادامه داد: این کتاب خاطرات زمان آواز و تاریخچه دبیرستان هنر در ایران و شاگردان هم‌دوره‌ایم و دوبلورهای فیلم و… است و بخشی از این کتاب را اختصاص به تکنیک آواز داده‌ام.
زنگنه با تأکید بر اینکه محدودیت جسمی پایان زندگی نیست گفت: بهترین امید به زندگی کار است. البته همه چیز فقط موسیقی نیست بلکه انسان باید بداند که در کدام هنر دلبستگی دارد و جوانان و زنان باید برای تکمیل ذات خود تلاش کنند .
پری زنگنه در پایان گفتگو با کیهان لندن گفت: برنامه سال آینده‌ام اجرای یک کنسرت در پاریس است و این کنسرت فقط بر روی صحنه با حضور یک شاگرد است همراه با تمرین آواز و صحبت در مورد کتابم.
