کنفرانس پل یا «آی بریج» امسال زیر عنوان «همایش فرصتها و چالشها برای کارآفرینی دانشبنیان در ایران» از چهارم تا ششم ژوئن (۱۴ تا ۱۶ خرداد) در برلین برگزار میشود.
«سیتی کیوب برلین» که یک ساختمان بزرگ جنبی در کنار بنای عظیم نمایشگاه بینالمللی این شهر و مانند خود نمایشگاه بدون هرگونه زرق و برقی است سه روز میزبان این کنفرانس است که به زبان انگلیسی برگزار میشود. دهها تن از ایرانیان از ایران، آلمان و دیگر کشورهای جهان و همچنین تنی چند از شهروندان آلمان، روسیه، جمهوری آذربایجان و… در این همایش شرکت میکنند تا با فرصتهای «کارآفرینی» در ایران آشنا شوند.
در نخستین روز این کنفرانس، مریم خسروانی بنیانگذار بنیاد زنان ایران و آمریکا به حاضران خوشامد گفت و از دست اندرکاران تشکر کرد. سپس در کنار نمایش فیلم کوتاهی که تلاش همکاران و دوستان و پشتیبانان «آی بریج» را برای تدارک این همایش نشان میدهد، کامران الهیان، دکتر حمید بیگلری از بینانگذاران «آی بریج» و Dave McClure همراه با نمایش فایلهای «پاور پوینت» سخنرانی کردند. کامران الهیان از جهانی سخن گفت که تکنولوژی ارتباطات سبب نزدیکی انسانها به یکدیگر میشود و این نزدیکی به گسترش دوستی و صلح در جوامع یاری میرساند. بر این مبنا، اقتصاد و جهان برای پیشرفت نیازی به سلاحهای کشتار همگانی و جنگ ندارد. وی با نمایش پاورپوینتی که در سال ۱۹۹۳ ارایه کرده وطی آن با حرف w در کلمات «جنگ» و «جهان» در زبان انگلیسی بازی کرده، پیشبینی کرده بود که جهان به سوی www میرود. اینک نیز وی بر این ایده و باور است که حاملهای سوخت و انرژیهای فسیلی و همچنین هستهای هیچ آیندهای ندارند و روزی بهای آنها همان گونه که همواره کاهش یافته است، سرانجام به صفر خواهد رسید. او با تأکید بر اینکه تکنولوژی ارتباطات و آنچه با خود به همراه آورده است مناسبات فردی و اجتماعی را تغییر داده گفت که امروزه بدون اینترنت نمیتوان کاری انجام داد و اینترنت پرسرعت جزو حقوق بشر است.
کامران الهیان به جنبههای تاریک و منفی «نوآوری» نیز اشاره کرد و سلاحهای کشتار همگانی اعم از اتمی، شیمیایی و سایبری را جزو آنها دانست. عنوان سخنرانی الهیان «کارآفرینیِ تکنولوژی و فرگشتِ بشریت» بود.
Dave McClure درباره پول در آوردن از راه برآورده کردن نیازهای مردم سخن گفت. تمرکز وی در سخنرانیاش زیر عنوان «چرا کارآفرینی؟» بر روی برنامه و بازاریابی بود. و اینکه کارهایی مورد استقبال مردم یا به واقع مصرفکنندگان قرار میگیرد که به طور عملی به کار آنها بیاید. وی گفت که بزرگترین تغییر در تکنیک نیست بلکه در ارتباطات است. این تکنولوژی نیست که تغییر میکند بلکه آدمها هستند که در حال تغییرند. به نظر او هدف تنها پول در آوردن نیست بلکه اگر به درد مردم بخورد و آنها بتوانند استفاده کنند، پول هم در میآید. وی سخنانش را با «به امید دیدار در تهران» تمام کرد.
دکتر حمید بیگلری با ترسیم موقعیت دموگرافیک (جمعیتشناسی) جهان و ایران به مثابه یک عامل مهم و اساسی در تحول اجتماعی و اقتصادی در دهههای گذشته و امروز، به آینده و سالهای دورتر پرداخت. سالهایی که اگر کشورهایی از جمله ایران به خود نجنبند، جایی برای خود در آن نخواهند یافت. به نظر دکتر بیگلری قرن بیست و یکم در شرایطی جای خود را به قرن آینده میسپارد که بسیاری از پدیدههایی که ممکن است امروز ناممکن به نظر برسند، متحقق شدهاند.
پس از آن چند تن از کارآفرینان که از ایران در این کنفرانس شرکت کردهاند به معرفی خود و فعالیتهای خویش پرداختند.
روز نخست این کنفرانس همراه با گفت و شنود و آشنایی افراد با یکدیگر و همچنین کارگاههای آموزشی ادامه یافت و با سخنرانی کارشناسان درباره نوآوریهای اجتماعی و نقش تأثیرات اجتماعی بر پیشرفت جمعی به پایان رسید.
از هر طرف صدای زبانهای مختلف به گوش میرسید: فارسی، انگلیسی، آلمانی، روسی، ترکی و… ولی پژواک فارسی در همهمه گفتگوها غلبه داشت. شرکت کنندگان عمدتا جوان هستند و برخی از زنانی که از ایران آمدهاند روسری به اشکال گوناگون، از کمی سفت تا خیلی شل، بر سر دارند.
در سالن کنفرانس پیش از شروع برنامه، در تصاویری که بر روی سه مونیتور بزرگ دیده میشد در کنار گوشزدهای مهربانانه و شوخ درباره کشیدن سیگار و استفاده نکردن از فلاش به هنگام عکس گرفتن، این جمله نیز به چشم میخورد: همه ما نظرات مختلفی داریم و این خیلی هم عالیست! یک جمله در مورد وقتشناسی نیز در این تصاویر که تکرار میشوند هست ولی نخستین روز کنفرانس خودش با تقریبا ۴۵ دقیقه تأخیر شروع شد.
سن متوسط شرکت کنندگان ۳۵ تا ۴۰ سال به نظر میرسد و افراد خیلی جوان کم نیستند. در این کنفرانس نیز سخن بر سر «دوران پس از تحریم» است و اینکه ایران در آن دوران محلی برای شکوفایی اقتصادی خواهد بود همراه با پویایی طبقه متوسط.
«کنفرانس پُل» روز شنبه ششم ژوئن به پایان میرسد.