بهمن جلدی- ازمعجزات کبیر جمهوری اسلامی همانا کاغذ پاره خواندن قطعنامه‌های سازمان ملل و معتبر دانستن توافقنامه‌های بدون امضا (که به درستی همان کاغذ پاره است) می‌باشد.
هنگامی که مذاکره کنندگان چند کشور برای تدوین پیش‌نویس یک عهدنامه به دور یک میز می‌نشینند، هنگام نگارش هر ماده ابتدا یک مدل برای اجرای آن مواد طراحی کرده و آثار و پیامدهای متن را بررسی می‌نمایند. بنا بر این هرچقدر متن دقیق‌تر به نگارش درآید، و هر اندازه احتمالات تاخیر و گریز محدودتر شوند، اهداف مذاکره کنندگان دقیق‌تر تامین خواهد شد.
در عین حال اصرار به اصطلاح اصلاح‌طلبان بر این است که زیاد به جزئیات متن بیانیه، توافق‌نامه و یا عهدنامه نپردازید. مهم این است که با ۱+۵ به یک توافق برسیم تا تحریم‌های بانکی و اقتصادی برداشته شود. با توجه به متن‌های نوشته شده در توافق ژنو، و هم در بیانیه لوزان و هم در جریان مذاکرات جاری، می‌توان دریافت که گروه ۱+۵ همواره در مورد تعهدات ایران دقت به خرج داده و تمامی موارد را به صورت دقیق و کامل ذکر کرده‌اند. اما تیم مذاکره کننده جمهوری اسلامی تنها عبارات مبهمی درباره «عدم اعمال تحریم‌های جدید هسته‌ای» در توافق گنجاندند که در نهایت منجر به راه افتادن جنجال بر سر عبارت «روح توافق» گردید.
اسباب تعجب این است که چرا شخص رهبر و یا هیچ یک از اعضای تیم آقای ظریف درمورد قلب رآکتور آب سنگین اراک که باید تخریب شود، سوالی مطرح نمی‌کنند ویا متنی تهیه نمی‌کنند؟ سوالاتی از قبیل اینکه بازطراحی آن را چه کسی انجام خواهد داد؟ چه کسی آن را تائید خواهد کرد؟ چه کسی آن را اجرا خواهد کرد؟ چه کسی هزینه آن را پرداخت خواهد کرد؟ آیا هزینه آن از ۱۰۰ میلیارد دلار پول‌های بلوکه شده مردم ایران پرداخت خواهد شد؟
به یاد داشته باشیم که طرف مذاکره با آقای عباس عراقچی کسی نیست بجز خانم وندی شرمن که قبل از این نیز در تیم خانم مادلین آلبرایت وزیر سابق امور خارجه آمریکا بود و در دهه ۱۹۹۰ در جلسات گفتگو با دولت کره شمالی درباره برنامه هسته‌ای این کشور نیز شرکت داشت. خانم آلبرایت از ان زمان به بعد به شرمن لقب بازرس ویژه در امور گفت‌و‌گو‌ها داده بود و وظیفه او این بود که واقعیت را از دروغ تشخیص دهد. به گزارش مجله فارین پالیسی خانم وندی شرمن دیپلماتی با تجربه است که به رفتار پولادین در برابر دولت‌های متخاصم شهره دارد. وی در جلسه گفتگوی سنا در ماه اکتبر گذشته خاطرنشان کرده بود که دولت اوباما در حال آماده شدن برای تعلیق کوتاه مدت برخی از تحریم‌ها است که این کار به طور موقت و در زمانی کوتاه انجام می‌شود تا میزان جدیت ایران در مذاکرات آشکار شود. وی هم‌چنین به نمایندگان اطمینان خاطر داده است که اگر جمهوری اسلامی تعلیق‌های کوتاه مدت را نپذیرد و اقدامی جدی درباره تعلیق کلیه فعالیت‌های هسته ای‌اش انجام ندهد، دولت اوباما نیز در تدوین طرح تحریم‌های جدید و به اجرا گذاشتن آنها با کنگره همراه خواهد شد.
چرا درمتن توافق‌نامه، دقیقا تعیین نشده که کدام قانون تحریم کنگره قرار است در آینده لغو شود. حتی دقیقا مشخص نیست بیش از ۹ تن اورانیوم ذخیره شده که گفته می‌شود جمهوری اسلامی می‌تواند دربازارهای بین‌المللی بفروشد، به چه کسی و با چه قیمتی فروخته خواهد شد؟ لازم می‌دانم که یادآوری نمایم با اندکی تحقیق متوجه خواهید شد که در حال حاضر بازار اورانیوم اشباع است و کسی حاضر به خرید اورانیوم ایران به قیمت بازارهای بین‌المللی نخواهد بود. اما بر اساس متن توافق نامه جمهوری اسلامی مجبور است که این ذخایر خود را به خارج از کشور منتقل کند. آیا انتقال این ذخایر اورانیوم به خارج از ایران به صورت امانت خواهد بود؟ که در آن صورت چه کسی باید هزینه نگهداری آن را پرداخت نماید؟ و یا اینکه به دلیل هزینه بالای نگهداری تمامی این ذخایر به صورت رایگان به روسیه و یا چین اهدا خواهد شد؟
هم‌چنین قرار است که پس از تایید آژانس انرژی اتمی به عنوان ناظر اجرای تعهدات و پس از انجام تعهدات توسط جمهوری اسلامی، یک قطعنامه از سوی شورای امنیت سازمان ملل متحد برای رفع تحریم‌های سازمان ملل صادر شود. مگر نه این است که هدف اصلی دولت آقای روحانی مذاکره با کدخدا و رفع تحریم‌ها و بهبود وضعیت اقتصادی و معاش مردم درمانده ایران است؟ سوال این است که کدام نهاد بناست اجرای تعهدات طرف مقابل یعنی لغو تحریم‌ها را تائید کند؟ آیا می‌دانید که هیچ نهاد و ساز و کاری در کار نیست که گزارش دهد که یکی از اعضای ۱+۵ تحریم‌ها را به طور کامل و یا ناقص لغو نکرده است یا لغو تحریم‌ها را با تاخیر انجام داده است؟
