افراطیون همیشه در یک نقطه با هم اشتراک نظر پیدا میکنند: عدم تحمل، دشمنتراشی و اینکه علیه هر آن فکر و فرد و جریانی باشند که با آنها تفاوت دارد…
روز قدس شاید در هر کشوری به شکلی متفاوت برگزار شود، اما لندن همیشه داستان دیگری داشته است.
با وجود مراکزی همچون مرکز اسلامی که با بودجه جمهوری اسلامی اداره میشود، این روز نمادی برای نمایش خیابانی قدرت خواهد بود همراه با حضور تعدادی کلیمی که پای ثابت این تظاهرات هستند و هر سال در صف اول میایستند و با روحانیون شیعه خوش و بش میکنند و همچنین افراد غیر مسلمانی که میآیند تا شعار تحریم اسرائیل بدهند. تظاهراتی که همیشه تصویر رهبران جمهوری اسلامی در کنار سیدحسن نصرالله بیشتر از بقیه دیده میشود حتی اگر ملکم ایکس در صف دوم قرار گرفته باشد. تظاهراتی که تا محمدعلی شمالی مسئول مرکز اسلامی لندن که از شاگردان مصباح یزدی است حضور پیدا نکرد از پشت ساختمان بی.بی.سی. در قلب لندن به حرکت در نیامد.
در این تظاهرات شعارهایی علیه دولت اسرائیل و آمریکا و در دفاع از مردم فلسطین سر داده شد اما بی.بی.سی. و استارباکس (یک کافه بینالمللی) هم بی نصیب نماندند.
در میان تظاهرکنندگان افرادی با پرچمهای حزبالله در دست و یا تیشرتهایی که نام حزبالله لبنان و سید حسن نصرالله بر آنها نقش بسته بود دیده میشدند اما به طور چشمگیری عکسها و پوسترهای رهبران جمهوری اسلامی کمتر دیده میشد.
این تظاهرات البته بی حاشیه نماند. جوزف و همسرش که برای «موسسه اسرائیلی مدافع صلح» کار میکند در کنار تظاهر کنندگان قدم میزد و برگههایی را تقسیم میکرد که در آن پرسیده میشد چرا در مقابل ۱۱ هزار کشتهشده سوری سکوت میشود و برای مردم فلسطین این گونه به خیابانها میآیند. البته این اقدام او بدون دردسر هم نبود، برخوردهای صورت گرفته گاه اگر حضور پلیس نبود میتوانست به درگیری ختم شود.
او در مصاحبه کوتاهی با کیهان لندن علت حضور خود را اعتراض به «یهودی ستیزی» بیان کرد و گفت: «من اینجا هستم چرا که ۱۱ هزار نفر در همین امسال در سوریه کشته شدهاند در حالی که بنا به گزارشهای بتسلم که یک سازمان مدافع صلح اسرائیلی است تنها ۱۱ نفر در غزه و کرانه باختری کشته شدهاند.
۱۱ هزار نفر در برابر ۱۱ نفر شما آن وقت به میزان تظاهرات علیه اسرائیل و سوریه در همین لندن نگاه کنید. من حالا اینجا هستم برای اینکه بسیاری از این کسانی که امروز اینجا هستند علیه اسرائیل قرار دارند و هرگز در مقابل سوریه قرار نمیگیرند، هرگز در مقابل کشتار در یمن قرار نمیگیرند، در مقابل تمام جنایاتی که توسط دیکتاتورها انجام میشود. اسرائیل یک کشور دموکراتیک است، ۲۰ درصد از جمعیت اسرائیل را عربها تشکیل میدهند، این جمیعت ۱۶ نماینده در کنست (پارلمان اسرائیل) دارد، سومین حزب بزرگ اسرائیل عرب است. اسرائیل یک کشور برابر برای تمام شهروندان خود است.
او ادامه میدهد: اما آنچه این افراد را تشویق به تظاهرات علیه اسرائیل میکند تنها یک روحیه یهودی ستیزی است. همان طور که اشاره کردم اینها نه برای عراق و سوریه و نه برای یمن به خیابان نمیآیند. آنها تنها به دلیل یک نفرت در اینجا جمع میشوند و باید سوال کرد که سر منشا آن کجاست؟ چه فرقی میان بحران در سوریه و یمن وجود دارد؟ تنها اختلافی که اینجا در چالش میان فلسطین و اسرائیل وجود دارد این است که یهودیان بخشی از آن هستند. من باور دارم که بسیاری از این افراد تنها برای یهودی ستیزی به اینجا آمدهاند. اما من اینجا برای صلح آمدهام برای اینکه صلح را تبلیغ کنم اینجا ایستادهام موضوعی که بارها صحبت شده است و آن طرح دو کشور مستقل است. دو کشور مستقل که در تاریخ سالها در کنار هم بودهاند و میتوانند سالها در کنار هم با صلح زندگی کنند.
جوزف در پایان میافزاید: اما بسیاری از کسانی که اینجا هستند نمیخواهند که این موضوع به نتیجه برسد و برخی دیگر میخواهند یهودیان را به دریا بریزند و اسرائیل را نابود کنند. من اینجا برای صلح آمدهام اما بسیاری از این افراد برای جنگ جمع شدهاند، و نه جنگ در سوریه و یمن بلکه تنها برای جنگ فسلطینیها با اسرائیلیها. من اما اینجا برای صلح آمدهام».