با حبیب روشن‌زاده نخستین گوینده تلویزیون در ایران

سیاوش آذری – حبیب روشن‌زاده گزارشگر و مفسرورزشی معروف و محبوب تلویزیون ملی ایران که از زمان روی کار آوردن جمهوری اسلامی در میهن‌اش، در آمریکا زندگی می‌کند به گفته خودش در تاریخ ۴ جولای سال ۲۰۱۵ میلادی سالروز استقلال امریکا به ۷۸ سالگی رسید.

شاید کمتر کسی به خاطر بیاورد که روشن‌زاده اولین گوینده تلویزیون در ایران بوده نه منوچهر نوذری.

روشن‌زاده ازمعدود گزارشگران ورزشی رادیو و تلویزیون است که در کار خود بسیار مسلط و در جزئیات آن دقت فراوان داشته و دارد. بسیاری از تاریخ‌های ورزشی را حفظ است. هر موضوع یا واقعه ورزشی را که گزارش می‌کند باید از صافی‌های لازم بگذرد سپس روی آنتن می‌برد.حافظه‌ای دقیق دارد.

وقتی از تاریخچه فعالیت گزارشگری‌اش می‌پرسم می‌گوید: در یازدهم مهرماه سال ۱۳۳۷ خورشیدی کارم را در تلویزیون کانال ۳ متعلق به مرحوم حبیب ثابت شروع کرد. تا قبل از آن تاریخ تلویزیون در ایران وجود نداشت.

تلویزیون ثابت با پیام شاه آغاز به کار کرد. من که به عنوان نخستین گوینده تلویزیون در برابر دوربین قرار گرفته بودم، اولین جمله‌ای که ادا کردم این بود: پیام شاهنشاه به مناسب آغاز کار تلویویزن در ایران و اینک به بیانات آقای دکتر منوچهر اقبال نخست وزیر توجه کنید. پس از پایان پیام نخست وزیر وقت اعلام کردم اینک سخنان آقای مهندس اشراقی وزیر پست و تلگراف و تلفن را می‌شنوید…

روشن‌زاده ادامه می‌دهد: تلویزیون در آن زمان پدیده‌ای کاملا تازه بود و با استقبال همگان روبرو شد. باید توضیح بدهم که نام بنیانگذار اولین تلویزیون در ایران «ثابت» بود ولی به غلط می‌گفتند ثابت پاسال. در حالی که ۵۰ درصد سهام تلویزیون متعلق به شخص دیگری بود به نام «پاسال».

حبیب روشن‌زاده با بیان شیرین‌اش ادامه می‌دهد: در آن زمان مردم در کوچه و خیابان نسبت به مجریان تلویزیونی ابراز مهر و محبت می‌کردند. تلویزیون هم کم کم توسعه پیدا کرد و تصویرش در همه جا دیده می‌شد. البته سیاه وسفید بود.

پس از گذشت چند سال از تلویزیون ثابت بیرون آمدم و به خبرگزاری پارس در وزارت اطلاعات و جهانگردی واقع در میدان ارک رفتم و با شما به تهیه گزارش‌های رادیوئی برای برنامه «روزنامه گویا» پرداختم.

درآن ایام روزی از روزها تیم ملی کشتی ایران برای شرکت درمسابقات جام جهانی به تولیدو رفته بود و همزمان ده تیم ملی فوتبال از کشورهای مختلف به تهران وارد شده بودند و قرار شد جریان تمام مسابقات مستقیم از استادیوم امجدیه از رادیو پخش شود.

باید گفت روشن‌زاده گرچه گزارش‌های ورزشی رادیوئی برای «روزنامه گویا» تهیه می‌کرد اما تا آن تاریخ پخش مستقیم که کار حساسی بود انجام نداده بود. پس چند نوار پخش مستقیم که توسط عطا بهمنش انجام شده بود را از اتاق بایگانی به خانه برد و رمز و راز و گوشه‌های آن را فرا گرفت. به همین جهت وی همواره با احترام فراوان که خصلت ورزشکاران است از بهمنش یاد می‌کند.

فردای آن روز مسابقه آغاز شد و روشن‌زاده با تسلط کامل به طور مستقیم جریان آن را از رادیو گزارش کرد و تلفن‌های تشویق‌آمیز بود که به سویش سرازیر شد. بدین ترتیب یک گزارشگر کارآمد و مسلط همانند گزارشگران بین‌المللی در جامعه ورزشی ایران متولد شد.

روشن‌زاده در ادامه توضیحات‌اش در مورد ادامه مسیر فعالیت‌های گزارشگری‌اش اضافه کرد: تلویزیون ملی که راه افتاد از من دعوت کردند به این رسانه بپیوندم و تا قبل از تغییر رژیم در ایران در تلویزیون ملی ایران کار می‌کردم و مانند هر ایرانی با عشق وعلاقه به وطنم انجام وظیفه می‌کردم.

روشن‌زاده همسر سابق پوران خواننده فقید رادیو و تلویزیون ایران است که از او یک پسر به نام  امید و دختری  به نام آرزو دارد. دامادش پزشک است و در ارواین طبابت می‌کند.

حبیب روشن‌زاده در مورد پیوستن‌اش به رادیو فردا می‌گوید سال ۲۰۰۴ میلادی بود که این مرکز خبری از من دعوت کرد به عنوان میهمان به بازی‌های المپیک آتن بروم. رفتم و از آن پس همکاری‌ام را با رادیو فردا آغاز کردم که تا امروز ادامه دارد.

گفتنی اینکه جامعه ورزشی ایران در سراسر فعالیت‌های چندین و چند ساله خود، فقط دو گزارشگر برجسته ورزشی معروف و محبوب به خود دید. یکی عطا بهمنش و دیگری حبیب روشن‌زاده که خاطرات خوشی از کار ورزشی هر دو در خاطرات مردم باقی مانده است.

*واژه «پاسال» از حروف نخست نام پناهی، امیل عبود، سافیان و لک ساخته شده بود که با حبیب‌الله ثابت شرکتی تشکیل دادند که به «ثابت پاسال» معروف شد.