هر اندازه که میتوان بین مهد کودک و یونسکو ارتباطی پیدا کرد، به همان اندازه نمیتوان دریافت چه ربطی بین این دو و سپاه پاسداران وجود دارد!
مهد کودک را مانند سپاه همه میشناسیم. یونسکو هم تشکیلاتی است وابسته به سازمان ملل که از سال ۱۹۴۵ وجود دارد و در عرصه صلح و عدالت و آموزش و فرهنگ و دانش فعال است. ۱۹۵ کشور جهان از جمله ایران عضو آن هستند. حالا یک سردار سپاه اعلام کرده که با وجود تأکید رهبری بر «اتمام» فعالیتهای یونسکو، این نهاد هنوز در حال فعالیت است.
هر کسی که کمی با فعالیتها و مشکلات اجتماعی در جهان امروز آشنایی داشته باشد میداند که نهادهای بینالمللی مانند یونسکو در کنار نهادهای مدنیِ داخلی و همچنین سازمانهای غیردولتی یا مردمنهاد چه نقش مهمی در کنار دولتها بازی میکنند تا هم بخشی از بار هزینه و نیروی انسانی از روی دوش حکومتّها برداشته شود و هم از بار مطالبات و مشکلات مردم بکاهند. حکومتی که خود را از فعالیت چنین نهادهایی محروم میکند در واقع قلم بطلان بر بخشی از امکانات موجود در جامعه میکشد. نتیجه هم آن میشود که هم خودش نمیتواند از پاسخگویی به خواستهای مردم بر آید و هم مسوولیت همه مشکلات و عدم تأمین نیازمندیهای جامعه را به سوی حاکمیت خویش متوجه و متمرکز میکند.
محمدحسین نجات معاون فرهنگی و اجتماعی سپاه گفته است که «یونسکو دارای پنج هزار مهد کودک در ایران است و برای کودکان، زنان و خانوادهها برنامههای آموزشی برگزار میکند». ولی حالا که قرار است فعالیتهای یونسکو متوقف شود، چه کسی میخواهد بار پنجهزار مهد کودک و برنامههای آموزشی آن را بر عهده بگیرد؟ آیا رهبر میخواهد ۷۰ میلیون دلاری را که سردار محمدحسین نجات گفته است یونسکو برای این مهد کودکها هزینه میکند، از حساب پولّهای آزادشده پس از توافق اتمی بپردازد؟!
اما نه هزینه، نه مشکلات و نه خواستّهای مردم مهم نیست. مهم این است که مانع هرگونه فعالیتی شد که به نظر زمامداران جمهوری اسلامی میخواهند با «مبانی اسلام مقابله کنند». اینها کیستند؟ غیر از رهبر و ذوبشدگانش، به گفته سردار نجات، تقریبا همه مردم ایران: اصلاحطلبان، نهضت آزادی، مارکسیستها، سلطنتطلبها و فمینیستها!