آزاده کریمی [+عکس]- نمایشگاه هنری «فلورسنت» در گالری «آرت لانژ» تهران با به تصویر کشیدن پرتره «محمدجواد ظریف» با استفاده از نور فلورسنت دست به نمایش آثار ۱۳ هنرمند جوان ایرانی زد تا با نور نقبی به دنیای معاصر ایران بزند.
به گزارش کیهان لندن، در روزهای پایانی تیرماه ۱۳۹۴ همزمان با گمانه‌زنی‌ها و اخبار رسانه‌های خبری از توافقات اتمی ایران شاهد برپایی رویدادی هنری با عنوان «فلورسنت» در گالری «آرت لانژ» بودیم.
در این نمایشگاه آثار مهدی نبوی، کورش قاضی مراد، فریدون امیدی، محمد کیوان، محمد رحیمی، نارنج کاظمی، بابک یاقوتی، امیر ارشادی، علی سلطانی، حسین تمجید، علی معصومی، بهداد لاهوتی و لیلی طاهری به نمایش در آمد.
این نمایشگاه به لحاظ نمایش‌گردانی و برگزاری متفاوت از دیگر نمایشگاه‌هایی است که در ایران تجربه می‌شود زیرا تماشاگران نیز در این نمایشگاه نقش دارند. در این نمایشگاه مجموعه‌ای از آثار نقاشی تا مجسمه به نمایش در آمد که نقطه اشتراک آنها ارائه مضامینی غریب اما جذاب با رنگ و نورهای درخشان و پر کنتراست بود.
آثار «فلورسنت» روی دیوارهای عریض شیشه‌ای که تداعی‌گر حجم مکعبی آکواریوم بودند، نمایش داده می‌شدند و نورپردازی سالن با امواج نور بنفش، بینندگان را به عمق دریایی محدود به دیوارهای گالری می‌برد.
سوژه‌های به نمایش در آمده، با تابیدن نور، مرئی می‌شدند و به دلیل کنترانست نوری زیاد، در تماشاگر تولید هیجان و انرژی می‌کردند. به طور مثال در مرکز نمایشگاه تندیس کلاسیکی قرار داشت که بر فراز آن یک نطفه در حال زایش با نور به چشم می‌خورد یا در انتهای گالری با ترکیب نورهای مختلف پرتره «محمد جواد ظریف» وزیر امور خارجه دولت کنونی به نمایش گذاشته شد.
در این نمایشگاه مخاطب با تجربه نوری متفاوت به درک تازه‌ای از رنگ‌ها و نورها می‌رسید، ضمن اینکه در معرض تنوع مضامین و قالب‌های هنری متفاوت نیز قرار می‌گرفت.
نکته تامل برانگیز این نمایشگاه توجه به رهگذران و افرادی بود که از کنار گالری عبور می‌کردند و به واسطه نور متفاوت و چشمگیر تجربه تازه نورپردازی، توجه‌شان جلب می‌شد و به این ترتیب، دامنه هنر به فضای خارج از گالری کشیده می‌شد.
برگزارکنندگان این نمایشگاه در تلاش بوده‌اند تا در فضای گالری جلوه‌های ظاهری و روزانه زندگی شهری را به نمایش بگذارند و از سویی دیگر دیالوگ و گفتگویی بین هنر و روزمرّگی پدید آورند.
آثار این نمایشگاه با زبان سمبلیک مشترکی که دارا بودند، بازتاب وضعیت کنونی ایران و رویدادهای سیاسی و اقتصادی نیز هستند و از سوی دیگر با این رویکرد که بخشی از آثار هنری وجود خارجی در گالری نداشتند، و فقط به واسطه نور حیات می‌یافتند، تناقض آشکاری از چیستی هنر را بیان می‌کردند.
شعار «با پولات آرت نخر» این نمایشگاه طنز تلخی از وضعیت کنونی دلالی هنر و دنیای پر مشکل هنرهای تجسمی در ایران است. گستردگی هنر این نمایشگاه از مدرن تا پست مدرن نشان از تلاش برگزار کنندگان این نمایش برای ارائه آثاری با برچسب و هویت دوران معاصر ایران است.
