هفته گذشته لندن میزبان کارناوال ناتینگ‌هیل بود؛ یکی از از بزرگترین جشنواره‌های خیابانی اروپا که پر از رنگ و موسیقی و رقص و آواز و خوردنی و نوشیدنی است.
شرکت کنندگان در این جشن خیابانی می‌رقصند و شادی می‌کنند و از غذاها و آشامیدنی‌های محلی کشورهای حوزه کارائیب می‌خورند و می‌نوشند. گفته می‌شود در جشن امسال ۶۰ گروه موسیقی و ۳۸ سیستم صوتی به کار گرفته شد و تخمین زده می‌شود بیش از یک میلیون نفر در آن شرکت کرده باشند.
مراسم به صورت رسمی در روزهای یک‌شنبه و دوشنبه آخر ماه اوت برگزار می‌شود اما محله ناتینگ هیل از دو شب زودتر به استقبال آن می‌رود. از دو شب پیش از شروع جشنواره، صدای موسیقی و آواز تا نیمه شب از همه محله شنیده می‌شود.
پلیس نیز در طول جشنواره حضور پررنگی دارد و هر جا با بدرفتاری و گاه بدمستی عده‌ای مواجه شود به آنها تذکر می‌دهد و یا دستبند به دست آنان را از میان جمعیت خارج می‌کند. گاه نیز با مردمی که در حال شادی و پایکوبی هستند همراه می‌شود.
این کارناوال از همان آغاز توانسته هر سال عده زیادی را حتی از شهرها و کشورهای دیگر به خود جذب کند. ایلیانا ازیوگنا که یونانی است و سه سالی هست که در لندن زندگی می‌کند و برای نخستین بار در کارناوال ناتینگ هیل شرکت کرده به کیهان لندن می‌گوید: «تجربه جالبی است. امروز آدم‌های زیادی دیدم. تعدادی از آنها لباس‌های بسیار جالبی پوشیده بودند. موسیقی هم خیلی خوب بود. به نظرم حضور پلیس احساس امنیت به آدم می‌دهد. ضمن اینکه آنها به خوبی شرکت‌کنندگان در مراسم را راهنمایی می‌کنند. یکی از همین پلیس‌ها بدون آنکه بپرسم، نقشه مسیر جشنواره را به من داد. برایم خیلی جالب بود که به صورت تصادفی متوجه شدم در غرفه‌های فروش غذا علاوه بر غذاهای محلی کشورهای حوزه کارائیب غذای یونانی هم فروخته می‌شود. به نظرم اینها برای جذب توریست بیشتر است.»
همه اما با ایلیانا هم‌نظر نیستند. کریمه کاروایان که شهروند ترکیه و در لندن دانشجو است می‌گوید: «به نظرم شرکت در این جشنواره تنها برای یک بار تجربه کردن کافی است. بیش از حد شلوغ است و گاهی نمی شود قدم از قدم برداشت. آشغال همه جا پخش است و گاهی با وجود توالت در مراکز مختلف، مردم در خیابان ادار می‌کنند که منظره بسیار ناخوشایندی است.»
او البته اضافه می‌کند: «دکه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های فروش غذا برایم جالب بود. قیمت غذاها ارزان‌تر از قیمت‌های معمول است و به هر حال در این شلوغی کسی گرسنه نمی‌ماند.»
در طول کارناوال ناتینگ‌هیل بیشتر غذاهایی همچون ران مرغ کباب شده، گوشت بز، برنج و نخود فرنگی، بلال و نارگیل فروخته می‌شود.
سابقه تاریخی
وب‌سایت کارناوال ناتینگ‌هیل درباره سابقه این جشنواره نوشته است در اواخر دهه ۵۰ میلادی زمانی که تنش‌های نژادی زیاد بود و سیاه‌پوستان تحت فشار و تبعیض‌های اجتماعی بودند، کلودیا جونز روزنامه‌نگار فعال در زمینه حقوق آفریقایی‌های حوزه کارائیب، رقصند‌ه‌هایی را در شمال لندن گرد هم آورد تا بتوانند آزادانه در کنار هم باشند و برقصند و شادی کنند.
اقدام او همزمان شد با اجرای گروه موسیقی استیل در غرب لندن. آنها هر یک‌شنبه در یکی از بارهای غرب لندن موسیقی زنده اجرا می‌کردند. تا اینکه در دهه ۶۰ یک مددکار اجتماعی در محله ناتینگ‌هیل تصمیم می‌گیرد از گروه استیل دعوت کند موسیقی خود را در خیابان‌های این منطقه اجرا کند و پس از مدتی آفریقایی‌های حوزه کارائیب که در شمال لندن گرد هم می‌آمدند نیز به آنها ملحق شدند.
حضور گروه موسیقی استیل در محله ناتینگ‌هیل نخست با استقبال هندی‌تبارهای ساکن غرب لندن روبرو شد؛ کسانی که به نوعی با فرهنگ غالب احساس بیگانگی می‌کردند. حالا اما در جشنواره‌ای که بیش از نیم قرن سابقه دارد همه مردم از هر نژاد و ملیتی شرکت می‌کنند و دو روز را به رقص و شادی و موسیقی به سر می‌آورند. موسیقی غالب و غذاهای اصلی و ساز و آوازها اما همچنان متعلق به کشورهای حوزه کارائیب به ویژه جامائیکا است.
هوای لندن در روز دوم جشنواره امسال بارانی بود. اما باران هم نتوانست مانع استقبال مردم از کارناوال ناتینگ هیل شود.
