بیژن فرهودی- سازمان پناهندگان ملل متحد انتظار دارد که در چند ماه پایانی سال جاری میلادی و سراسر ۲۰۱۶ دست کم ۱ میلیون و ۴۰۰ هزار نفر از طریق دریای مدیترانه به اروپا پناه آورند.
این در حالیست که برآوردهای پیشین این سازمان از شمار پناهجویان حدود ۸۵۰ هزار نفر بود. و در عین حال تنها کشور آلمان اعلام کرده بود که تا پایان سال ۲۰۱۵ حدود ۸۰۰هزار نفر فقط به این کشور وارد خواهند شد.
سرازیر شدن موج پناهجویان از خاورمیانه جنگزده و به ویژه سوریه به سوی اروپا، کشورهای این قاره را با بزرگترین بحران پناهندگی روبرو ساخته است. با وجود تشکیل جلسه اضطراری سران اروپایی در هفته گذشته این کشورها نتوانستند بجز اختصاص میلیونها یورو به سازمانهای امدادرسانی گام مهمی در جهت در پیش گرفتن سیاستی واحد برای حل این مشکل بردارند.
در این میان در بریتانیا که دولت محافظهکار دیوید کامرون با پذیرفتن جمعا ۲۰ هزار پناهجو آن هم در طول ۵ سال موافقت کرده، نظرسنجیها نشان میدهد که شهروندان بریتانیایی در مورد چگونگی برخورد با بحران سوریه شدیدا دچار دو دستگی هستند و اکثریت مردم نسبت به تاثیر ورود پناهجویان به بریتانیا بر وضعیت این کشور ابراز نگرانی میکنند.
یک نظرسنجی که توسط شبکه سکای صورت گرفته نشان میدهد که ۴۷ ٪ مردم بریتانیا از قبول شمار کمتری «آواره» حمایت میکنند. زمانی که در سوال مطرح شده واژه «آواره» به «پناهجو» تغییر یافت این رقم به ۵۷ ٪ رسید.
همین نظرسنجی حاکیست که ۶۱٪ بریتانیاییها معتقدند که منابع کشورشان تاب تحمل آوارگان بیشتری را ندارد.
نتایج این نظرخواهی در حالی منتشر میشود که تصمیم دولت به پذیرش ۲۰ هزار آواره از اردوگاههای موجود در کشورهای همسایه سوریه و نه از میان افرادی که پیشتر خود را به اروپا رسانده اند به گفتمان پر تب و تابی در مورد پاسخ مناسب به بحران پناهندگان دامن زده است.
البته پیش از این اعلامیه دولت لندن در مورد پذیرش پناهجوین در ۵ سال آینده این کشور بر اساس طرح تغییر اسکان اتباع آسیبپذیر سوریه دروازههای خود را تنها به روی ۲۱۷ پناهجوی سوری گشوده بود. ایهام ال حلبی یکی از این افراد است که میگوید برای خانوادهاش که به خاطر مرگ پدرشان مجبور به فرار از جنگ داخلی سوریه شدهاند ورود به بریتانیا در حکم مرگ یا زندگی بود. این پناهنده ۲۰ ساله میگوید برادرش دچار سرطان خون است و اگر معالجات لازم از جمله شیمی درمانی در مورد او انجام نمیشد تا به حال مرده بود.
ایهام خود و خانواده اش را بسیار خوش شانس میداند اما میگوید این کافی نیست چون همه میدانند که این جنگ ۴ سال است که ادامه دارد و میلیونها سوری در جهان آواره شدهاند . این پناهنده میافزاید ما از مکان خطرناکی گریختهایم اما ما به دنبال پول به اینجا نیامدهایم بلکه هدفمان یافتن مکانی امن برای زندگی فرزندانمان است.
در حال حاضر برای این پرسش که چه زمانی آوارگان بیشتری از سوریه وارد بریتانیا میشوند پاسخی وجود ندارد چرا که مقامات محلی مشغول بررسی این موضوع هستند که آیا باید محلهای بیشتری را در اختیار پناهندگان قرار دهند. برخی از شهرداریها پیش از اخذ تصمیم در این مورد به حمایت گروههای اجتماعی غیردولتی نیاز دارند. به طور نمونه ریچارد کورنلیوس رییس شورای بخش بارنت که پرجمعیتترین بخش لندن است میگوید ما شاهد بحران حاد مسکن هستیم و تقریبا همه جا پر شده است. با این همه به گفته آقای کورنلیوس، بخش بارنت توانسته است با کمک یک گروه از شهروندان محلی به ۵۰ پناهنده سوری اسکان دهد.
به هر ترتیب برخی بر این باورند که بحران کنونی پناهندگان از سوریه و عراق زاییده سیاستهای غلط قدرتهای جهانی به ویژه دولتهای غربی است؛ دولتهایی که تا همین چند سال پیش مردم کشورهای عربی را به قیام علیه حکومتهای دیکتاتور خود تشویق میکردند غافل از اینکه حکومتهای جایگزین آنها نمیتوانند چنان زندگی بهتری سرشار از صلح و صفا به مردمان خود عرضه کنند که دیگر نیازی به فرار آنها به سوی غرب نباشد. به قول یکی از کاربران فیسبوک «این افتضاح را خودشان به وجود آوردهاند و حالا هم خودشان باید جمع و جورش کنند».