بیشتر افراد کم و بیش زمان‌‌هایی از زندگی را به سفر اختصاص می‌دهند؛ بودجه‌ای کنار می‌گذارند، راهی سفر می‌شوند و برای چند روز با هدف آرامش روح و جسم از کارهای روزانه جدا می‌شوند.
اما برای برخی دیگر سفر معنای بیشتری دارد؛ آنها کار می‌کنند، درآمد کسب می‌کنند و آن را خرج سفر می‌کنند. «مسافرهای حرفه‌ای» اما علاقمندند بار سفر ببندند و با سفر به کشورهای مختلف تفاوت‌ها را ببینند و از آشنایی با فرهنگ‌‌ها و مردمان مختلف لذت ببرند.
به نظر می‌رسد درو گولدبرگ از این دسته مسافرهای حرفه‌ای است. او با آنکه جوان است به بیش از ۵۰ کشور دنیا سفر کرده است.
روزنامه ایندیپندنت به سراغ این جهانگرد رفته و از تجربه‌های او نوشته است:
درو گولدبرگ در آریزونای آمریکا بزرگ شد. نخستین بار زمانی عزم سفر کرد که در سومین سال دانشگاه‌اش یکی از ترم‌ها را در خارج از آمریکا و در شهر پراگ پایتخت زیبای کشور چک می‌گذراند.
این سفر برای او تلنگری بود که کم کم آرزوی کار در شرکت‌های بزرگ پس از پایان تحصیل را به کناری گذاشت و پس از فارغ‌التحصیلی معلم زبان انگلیسی در سئول پایتخت کره جنوبی شد.
هنوز ۱۸ ماه از شروع به کار او در این شهر نگذشته بود که توانست به بیش از ۲۰ کشور آسیایی سفر کند.
گولدبرگ در ژانویه سال جاری شغل‌اش را در کره جنوبی رها کرد و به ۳۰ کشور دیگر جهان سفر کرد.
او از همان آغاز سفرش در زمان دانشجویی وبلاگی راه‌اندازی کرد که در آن از تجربیات سفرش را می‌نویسد؛ وبلاگی که هم اکنون بیش از ۱۲۰ هزار کاربر مطالب آن را دنبال می‌کنند.
درو گولدبرگ بیشتر به تنهایی سفر می‌کند و تجربیاتش را در اسنپ‌شات و اینستاگرام به اشتراک می‌گذارد.
او بدترین تجربه‌های سفرش را این گونه فهرست کرده است:
غذا – فیلیپین
او نوشته است اگر چه فیلیپین یکی از کشورهای مورد علاقه‌اش است اما غذاهای آنها خیلی ساده و تکراری است؛ معمولا برنج سفید و کمی‌هم ماهی . غذایی که به هیچ عنوان تنوع ندارد.
زندگی شبانه – برونئی
به گفته او بیشتر کشورهای اسلامی‌سیاست‌های سخت‌گیرانه‌ای برای فروختن و نوشیدن مشروبات الکلی دارند و بنا بر این زندگی شبانه واقعی در این کشورها وجود ندارد.
درو گولدبرگ نوشته که جمعه شب را در خیابانهای بندر سری بگاوان پایتخت برونئی گذرانده است و در مقایسه با جمعه‌شب‌های دیگر کشورها، خیابانهای این شهر بسیار خلوت بود.
مردمانی گستاخ – مصر
این جهانگرد می‌گوید که در سفرش به قاهره با هر فردی که ملاقات کرده است این برداشت را داشته است که آنها مردمانی بسیار گستاخ هستند و در این مدت شاهد سه دعوای خیابانی بوده است.
نحوه دسترسی به وای فای – میانمار
درو اگرچه میانمار را کشوری قابل ستایش می‌داند اما می‌گوید این کشور از نظر دسترسی به اینترنت دو دهه از همسایگانش عقب‌تر است.
به نوشته او امکان دسترسی به وای فای در خیابانهای بزرگ وجود دارد اما سرعت اینترنت به اندازه سرعت اینترنت در دهه نود است.
درو البته اضافه می‌کند با توجه به سیاست‌های جدید این کشور در جذب توریست امیدوار است که سرعت اینترنت در این کشور تا ۵ سال آینده بهبود پیدا کند.
کوالالامپور – بیش از حد مبالغه شده
این جهانگرد نوشته زمانی که در حال سفر در کشورهای آسیایی بود درباره جذابیت‌‌های کوالالامپور زیاد شنیده بود اما خودش در سفر به پایتخت مالزی آنجا را شهری کسل کننده یافت که امنیت چندانی هم ندارد.
درو نوشته است که همسفر دخترش در خیابانهای مالزی بارها متلک شنیده است.
لندن – گران‌ترین شهر
درو گولدبرگ نوشته است که با توجه به شنیده‌هایش از لندن انتظارات زیادی داشت اما در سفر به این شهر هیچ چیز به جز فیش اند چیپس (غذای معروف و سنتی بریتانیا) هیچ چیز او را تحت تاثیر قرار نداده است.
او می‌گوید که لندن شهری بسیار گران به خصوص برای مسافران است.
