سیاوش آذری- شهناز پیرمرادی خواننده‌ای که با نام دخترش «الهام» مشهور است و تا کنون در کنسرت‌های مختلفی شرکت کرده می‌گوید: با به هم ریختگی اوضاع ایران متاسفانه فرصت‌طلبان هم با اجرای آهنگ‌های جاز و پاپ به بهانه باب میل جوانان، موسیقی ایرانی را مغلوب کرده‌اند.
الهام در خراسان زاده شده و در دوران نوجوانی در رادیو مشهد گویندگی می‌کرده و آواز و ترانه می‌خوانده است.
او پس از مهاجرت ناخواسته به امریکا، از آنجا که در ایران به شغل پرستاری اشتغال داشت در لس آنجلس هم با گذراندن امتحان مربوطه به عنوان نرس کار خود را دنبال کرده و به علت داشتن صدای خوش گاهی در برنامه‌های فرهنگی شرکت می‌کند و آواز و ترانه‌های ایرانی می‌خواند.
الهام با اجرای چند آهنگ از ساخته‌های محمدعلی کیانی نژاد استاد نی مقیم ایران به ویژه آهنگ «صنم» دردستگاه سه گاه نام خود را به عنوان یک خواننده موسیقی ایرانی در میان ایرانیان خارج از کشور ثبت کرد و توجه آهنگسازان و روزنامه‌نگاران را به سوی خود جلب کرد.
از آنجا که الهام در محافل بهائی سال‌ها مناجات می‌خواند چند سال پیش دکتر حشمت شهریاری پزشک ارتوپد متخصص پا به عنوان سپاس از وی کنسرت با شکوهی در تالار ایبل تیاتر لس انجلس با شرکت او و استاد عبدالوهاب شهیدی خواننده برنامه گلها همراه با ارکستررودکی به رهبری شهرام فسازاده نوازنده چیره‌دست ویولن ترتیب داد.
آن کنسرت کم نظیر مورد تحسین هما میرافشار و استادانی چون جهانبخش پازوکی، محمد حیدری و شادروان تورج نگهبان قرارگرفت.
الهام علاوه برمجموعه آهنگ‌هائی که به صورت سی دی روانه بازار کرده نخستین برنامه گلرنگ را نیز به علاقمندان صدایش عرضه داشت.
وقتی از او سئوال شد با این صدای خوش چرا در کار موسیقی بیشتر فعایت نمی‌کند پاسخ داد: آن قدر روح و روان جوانان را با موسیقی پر سر و صدای «اجغ و وجغی» آلوده کرده‌اند که انسان رغبت نمی‌کند فعالیت کند. در حالی که موسیقی ایرانی ما مرزهای کشور را پشت سر گذاشته و به گفته استادان، موسیقی عرب وترک نیز از موسیقی ایرانی الهام گرفته‌اند.
کافی است تلویزیون تی.آر.تی ترکیه را روشن کند ملاحظه می‌کنید که هنگام معرفی آهنگ می‌نویسند سه گاه، ماهور، حجاز… این اسامی از ایران گرفته شده است.
الهام در ادامه می‌گوید: خوشبختانه باهمه فشارها و تضیقاتی که در موسیقی امروز ایران اعمال می‌شود، موسیقی ایرانی راه خود را طی می‌کند و غالبا آهنگ‌های خوب و شنیدنی با صدای خوانندگان تازه به گوش می‌رسد اما باید بگویم که متاسفانه در خارج از کشور هر اثر بی ارزشی با صدای ناهنجار و به کار گرفتن زنان نیمه برهنه و سازهای گوش‌خراش در میهمانی‌ها و جشن‌ها گوی سبقت را از موسیقی‌پردازان ایرانی گرفته‌اند.
تاسف اینجاست که بسیاری از ایرانیان هنگام رقص و پایکوبی برایشان مهم نیست کی می‌خواند و کی می‌نوازد آن هم با صداهائی که اصلا صدا نیست یا ترانه‌ای که اجرا می‌شود نه آهنگ‌اش آهنگ است و نه شعرش شعر…! اینها فقط می‌خواهند بجنبانند و این جنباندن موسیقی نیست.
