مدیر کل محیط زیست استان فارس می‌گوید که عزمی برای احیای دریاچه‌های استان فارس به ویژه بختگان وجود ندارد.
حمزه ولوی در گفت و گو با خبرگزاری مهر گفته است که محیط زیست استان برای گرفتن حقابه بختگان در سال جاری به هیچ وجه کوتاه نمی‌آید زیرا خشک شدن دریاچه خسارت‌های زیادی را بر جای گذاشته است.
حقابه به مقررات تخصیص منابع آب به آب‌بران گفته می‌شود.
دریاچه بختگان که در شهرستان نیریز استان فارس قرار دارد، زیستگاه زمستانی پرندگانی بوده است که از روسیه و دشت‌های سیبری به ایران مهاجرت می‌کردند؛ پرندگانی همچون لامینگو، تنجه، اگرت، کاکایی، کفچه نوک، پلیکان، مرغابی، غاز و درناها.
حمزه ولوی می‌گوید که خشکی این دریاچه وارد هفتمین سال خود شده و در این مدت حتی به میزان کمی آب وارد دریاچه نشده است.
کارشناسان احداث سدهای «درودزن» و «سیوند» کاهش بارش باران، کشاورزی غیراصولی، ساخت چاه‌های غیرمجاز و برداشت بی‌رویه از آب‌های زیرزمینی را از دلایل خشک شدن این دریاچه ذکر کرده‌اند.
دراین‌باره عزت‌الله رئیسی استاد دانشگاه شیراز به «مهر» می‌گوید: به طور میانگین سه میلیارد و ۳۰۰ میلیون مترمکعب آب از اطراف دریاچه برداشت می‌شود که از این میزان ۷۰۰ میلیون مترمکعب مربوط به سد درودزن، ۲۰۰ میلیون مترمکعب هم مربوط به سد سیوند و ملاصدراست.
علمدار علمداری کارشناس حوزه محیط زیست فارس نیز به این خبرگزاری گفته است که دریاچه بختگان در زمان پرآبی حدود ۱۵۰ هزار هکتار وسعت داشت و بیش از ۱۶۰ گونه پرنده مهاجر و بومی‌در آن زندگی می‌کردند.
به گفته کارشناسان محیط زیست این دریاچه باعث افزایش رطوبت هوا و «ثمردهی» درختان انجیر، بادام و زیتون می‌شد و با خشک شدن کامل این دریاچه، باغداران این ناحیه دچار مشکل شده‌اند.
تبدیل این دریاچه به نمکزار همچنین باعث شده که نمک‌ها بر اثر وزش باد بر روی محصولات کشاورزی بومیان منطقه ریخته شود و حتی جاده‌ها را بپوشانند.
برنامه پیشرفت و توسعه سازمان ملل متحد در سال ۹۳ در گزارشی با اشاره به خشک شدن برخی تالاب‌ها و دریاچه‌های ایران اعلام کرد که دریاچه‌هایی مانند بختگان و هامون به لحاظ اکوسیستم غیرقابل برگشت هستند.
