(+عکس) باستان شناسان شهر سوخته، اسکلت زنی ثروتمند با ۱۱۲ سفال و یک خمره رنگارنگ را در قبری سردابه‌ای شکل کشف کردند.
یکی از دلایل ثروتمند بودن صاحب این قبر، سردابه‌ای شکل بودن آن است. نکته دیگر به جاسازی ۱۱۲ شی، ظروف غذا، نوشیدنی و نذری‌های صاحب اسکلت مربوط می‌شود . کنار این قبر یک سرمه‌دان و تکه‌ای پارچه که نزدیک سر او می‌توان مشاهده کرد نیز دیده می‌شود. وجود این سرمه‌دان و ظرف پلی‌کروم رنگارنگ به راحتی می‌تواند باستان شناسان را مطمئن کند که این قبر متعلق به یک زن است.
مریم رمضانی استخوان شناس و کارشناس ژنتیک باستان شناسی می‌گوید: «اسکلت دفن شده در این قبر متعلق به یک زن حدودا ۳۸ تا ۴۰ ساله با ۱۵۵ سانتی متر قد بوده است که دندان آسیایش را نیز از دست داده و دچار سایش زیادی در دندان‌هایش بوده است».
قرار است خاک زیر لگن و بخش های دیگر این اسکلت نیز نمونه برداری شود و روی آن آزمایش های میکروب شناسی انجام دهند. نحوه قرار گرفتن ظروف داخل قبر مورد بررسی دقیق باستان شناسان قرار می‌گیرد. نوع قرار گرفتن آنها کنار یکدیگر می‌تواند اطلاعات مفیدی درباره صاحب اسکلت به باستان شناسان بدهد. از این رو تمام زوایای این قبر عکس برداری می‌شود. حتی خاکی که داخل ظروف است را نگه داشته و از آن نمونه بر می‌دارند تا تحت آزمایش‌های مختلف قرار گیرد. خاک این ظروف می‌تواند پرده از محتویات آنها، نوع غذا و خوراکی‌های هزاران سال پیش بردارد.
به گزارش خبرگزاری مهر، در پانزدهمین فصل از کاوش‌های باستان شناسی شهر سوخته به سرپرستی سید منصور سجادی، باستان شناسان به یافته‌های جالبی دست پیدا کردند که هم بخشی از سوالات پژوهشی آنها را پاسخ می‌دهد و هم سوالات دیگری برایشان به وجود می‌آورد.
شهر سوخته را با چند کشف بسیار مهم می‌شناسند. یکی از آنها قبرها و اسکلت‌هایی است که در گورستان آن کشف شده است. مردگان این شهر گویا بنا دارند تا هزاران سال بعد هم فکر باستان شناسان را به خود مشغول کنند. گورستان این شهر ۵ هزاره ساله یکی از پر سوال‌ترین محوطه‌های تاریخی برای باستان شناسان است.
شهر سوخته ۱۵۱ هکتار است که ۲۵ هکتار آن را گورستان و ۸۰ هکتارش را محوطه مسکونی تشکیل می‌دهد و بقیه آن محوطه صنعتی و محله بناهای یادمانی و عام المنفعه است.
در گورستان شهر سوخته تا کنون حدود ۳۵ تا ۴۰ هزار قبر پیدا شده که تخمین زده می‌شود ۶۰ هزار اسکلت در آنها باشد. آنطور که سید منصور سجادی باستان شناسی که سال‌های سال در این محوطه باستانی کار کرده است می‌گوید، «۷۰ درصد اسکلت های این قبور دارای کفن بوده‌اند اما نه آن کفنی که ما در دوره معاصر می‌شناسیم بلکه پارچه‌ای به دور بدن بوده و یا زیر انداز و لباسی که از آنها تکه‌های کوچکی کنار اسکلت‌ها باقی مانده است».
در فصل پانزدهم باستان‌شناسی در محوطه شهر سوخته حدود ۸۵ اسکلت پیدا شده که در میان آنها زنان سهم بیشتری را در میزان مرگ و میر داشته‌اند. در این میان تعداد زیادی کودک دو ساله هم پیدا شده که به دلایل مختلف از دنیا رفته‌اند. منتها برای بررسی علت مرگ و میر آنها باید مطالعات انگل شناسی انجام شود. با این حال تا اینجا باستان شناسان از بررسی تخریب بخشی از جمجمه و استخوان مردگان دریافته‌اند که امراض پوستی یکی از شایع‌ترین بیماری‌ها در شهر سوخته بوده است.
منصور سجادی درباره نحوه تدفین اجساد در این شهر نیز می‌گوید: «درهای قبور سردابه‌ای معمولا به جهت طلوع و یا غروب آفتاب باز می‌شد و اگر فردی در شب دفن شده باشد صورت او را به زمین برگردانده و اگر سر ظهر دفن شده باشد او را طاق باز گذاشته‌اند. بنابراین از نوع تدفین می‌توان گفت که آن فرد در چه ساعتی از روز دفن شده است. چون همیشه سعی می‌کرده‌اند چشم مرده رو به خورشید و نور باشد. گویا مردم این شهر به نور و آتش دلبستگی داشته‌اند، به همین دلیل در قبرهای سردابه‌ای عودسوز هم می‌گذاشتند و تا زمانی که محدوده قبر اکسیژن داشته این عود می‌سوخته است».
سجادی به عودسوز منحصر به فرد کشف شده در آخرین قبر اشاره کرده و گفته است: «این عودسوز دارای آینه‌ای کوچک برای گرم نگه داشتن بوده است. این یکی از اشیای مهم قبر تازه کاوش شده به حساب می‌آید».
