احمد رافت – فاطمه طالب، عضو مراکشی تبار شورای شهر بادالونا، سومین شهر پرجمعیت اسپانیا در ایالت کاتالونیا، در یک روز جهانی شد و رسانه‌های بسیاری از کشور ها در مورد او نوشتند.
فاطمه که مسلمان و محجبه است، در شهرداری بادالونا، مطابق با قوانین کشور اسپانیا، یک زوج همجنس‌گرا را به ازدواج یکدیگر درآورد. البته سال گذشته نیز، زمانی که فاطمه برای عضویت در شورای شهر بادالونا انتخاب شد، رسانه‌های اسپانیائی با او که اولین زن مسلمان و محجبه‌ای بود که در انتخابات محلی توانست آرای لازم را برای ورود به شورای شهر به دست آورد، گفتگوهای زیادی انجام دادند.
فاطمه که ۳۹ سال دارد، زمانی که از مراکش به اسپانیا مهاجرت کرد ۲۲ سال داشت و چند ماهی بیشتر نبود که در رشته ادبیات مدرن فارغ‌التحصیل شده بود. فاطمه قبل از ورود به شورای شهر در سازمان‌های غیر دولتی بسیاری در اسپانیا فعالیت کرده بود و در سطح ایالت کاتالونیا نامی آشنا برای فعالین فرهنگی و سیاسی به شمار می‌رفت. با وجود اینکه فاطمه به برخوردی سکولار و غیر مذهبی به مسائل اجتماعی شهرت داشت، حتی دوستان او نیز از تصمیم‌اش برای به ازدواج درآوردن یک زوج همجنس‌گرا تعجب کردند.
فاظمه طالب در گفتگوی تلفنی کوتاهی با کیهان لندن می‌گوید: «باید بین اعتقادات شخصی و حقوق شهروندی مرز غیر قابل عبوری ترسیم کرد». فاطمه در ادامه این گفتگو می‌افزاید: «من شخصا با ازدواج افراد همجنس موافق نیستم، ولی این نظر شخصی من نمی‌تواند و نباید حقوق شهروندی کسی را پایمال کند. در اسپانیا ازدواج میان افراد همجنس طبق قانون آزاد است و من به عنوان عضو اجرائی شورای شهر یکی از مسئولیت‌هایم به ازدواج درآوردن شهروندانی است که نمی‌خواهند در کنیسه، کلیسا و یا مسجد ازدواج کنند و برای ازدواج غیر مذهبی راهی شهرداری‌ها می‌شوند».
خبر ازدواج یک زوج همجنس‌گرا در حضور عضوی از شورای شهر که مسلمان و محجبه است مانند بمبی در شبکه‌های اجتماعی اسپانیا منفجر شد. البته در کنار بسیاری که اقدام فاطمه طالب را ستودند، کم نبودند مسلمانان و مراکشی‌های ساکن اسپانیا که از این زن مسلمان و سکولار به سختی انتقاد کردند و حتی او را تهدید کردند و مرتد خواندند. فاطمه می‌گوید: «من می‌توانم ناراحتی و عصبانیت برخی از مسلمانان را بفهمم، آنچنان که گروهی از کاتولیک‌های افراطی و مخالف اردواج همجنس‌گرایان هم مرا مورد حمله قرار دادند، و پاسخ من به همه این بود و خواهد بود که افرادی که مسئولیت‌های رسمی دارند باید طبق قانون و نه اعتقادات شخصی خود عمل کنند».
در پاسخ به پرسشی در مورد اسلام سیاسی و استفاده سیاسی از اعتقادات مذهبی، فاطمه طالب می‌گوید: « نمی‌توان در جوامع قرن بیست و یکم که پیروان ادیان مختلف در کنار خداناباوران زندگی می‌کنند، قوانین و سنت‌های این یا آن مذهب را پایه همزیستی قرار داد. این چنین همزیستی‌ای هرگز نخواهد توانست مبتنی بر حقوق برابر باشد و بخواهیم و نخواهیم سیستمی را با شهروندان درجه یک و درجه دو تولید خواهد کرد.» تنها راه از دید فاطمه «مبنا قراردادن آن حقوق و قوانینی است که حقوق همه را در بر می‌گیرد و حاصل تبادل نظر بین شهروندان با نظرات مختلف است. در این چنین سیستمی من که مخالف ازدواج بین همجنس‌ها هستم، به راحتی می‌توانم با جنس مخالف ازدواج کنم، ولی دلیلی ندارد که در مقابل کسانی قرار گیرم که خوشبختی را در ازدواج با همجنس خود می‌بینند».
