کامیار بهرنگ- پانی کیانزاد متولد سال ۱۹۹۱ در اهواز است اما حالا به عنوان یک قهرمان مسابقات «هنرهای رزمی ترکیبی» (MMA) سوئد شناخته می‌شود.
با این حال او در مسابقات خود در کنار پرچم سوئد همیشه یک پرچم شیر و خورشید را بالا می‌برد. پانی در پایان یکی از مسابقات خود با آهنگی جنوبی پیروزی خود را جشن گرفت. او از ۹ دوره مسابقه جهانی که شرکت کرده در ۸ نوبت موفق به کسب قهرمانی شده است. آخرین پیروزی او که همراه با به دست آوردن کمربند قهرمانی این رشته در لندن بود در میان رسانه‌های ایرانی دست به دست شد.
پانی کیانزاد در دو سالگی همراه با خانواده‌اش به سوئد مهاجرت کرده است. با او به مصاحبه نشستیم تا از زبان خودش از زندگی و مبارزه‌هایش بشنویم.
– دختری که در اهواز متولد و در سوئد بزرگ شده حالا در هر مسابقه پرچم سوئد و ایران را حمل می‌کند. این پرچم‌ها چه معنایی برای تو دارند؟
– من در ایران به دنیا آمدم و هنوز هم تعدادی از افراد خانواده‌ام آنجا زندگی می‌کنند. من به شخصه خیلی با اهواز ارتباط ندارم٬ چون دو سال بیشتر نداشتم که آنجا را ترک کردیم اما آنجا زادگاه خانواده من است. احساس می‌کنم که باید به مردم در مورد آنجا چیزی بگویم و نمی‌خواهم که این ریشه‌ها فراموش شود.
اما درباره اینکه حالا چرا این پرچم را با خودم همه جا می‌برم، باید بگویم چون هیچ وقت نتوانستم با پرچم جدید ایران ارتباط بگیرم، من هیچ وقت خودم را یک فرد مذهبی ندیدم و انسان آزادی بودم. برای همین هم اگر قرار است پرچمی را از ایران داشته باشم اولین پرچم این کشور را همراه خواهم داشت. من هیچ ریشه مشترکی با پرچم اسلامی ندارم.
– چرا برایت مهم است که این ریشه‌ها را نمایش بدهی؟
– شما هیچ وقت نباید فراموش کنید که از کجا آمده‌اید و اتفاقا به نظرم مهم است که به دیگران هم این ریشه‌ها را نشان دهید. من الان سوئد را نمایندگی می‌کنم و برایم کشوری که در آن بزرگ شدم، در آن زندگی و آن را نمایندگی می‌کنم مهم است. کشوری که به من کمک کرده است که تجربیات بسیار خوبی داشته باشم و در آن پیشرفت کنم. اما باز هم می‌گویم شما نباید هیچ وقت فراموش کنید ریشه‌ی شما از کجا است.
– شاید برای ما ایرانیان جالب باشد که یک دختر ایرانی چطور به سراغ هنرهای رزمی ترکیبی رفته است، خیلی‌ها می‌گویند این ورزش برای یک دختر ایرانی دور از تصور است.
من هم همین را بسیار شنیده‌ام که دختر‌های ایرانی نباید این ورزش را انجام بدهند ولی من هیچ چیز را به این شکل جنسیتی نگاه نمی‌کنم و به نظرم اصلا هم مهم نیست که از کجا آمده باشید. ما در سال ۱۹۹۲ به سوئد آمدیم و من وقتی ۵ ساله بودم شنا کردن را شروع کردم و به ورزش خیلی علاقه داشتم. از ۱۳ سالگی بوکس را شروع کردم و بعد از مدت کوتاهی هم به تیم جوانان سوئد پیوستم. ۱۸ سالم بود که بوکس را رها و احساس کردم که ورزش دیگری را دوست دارم. بعد از آن بود که به چند باشگاه MMA و کشتی رفتم. می‌دانم که کشتی ورزش ملی ایران است٬ در این رشته‌ها خیلی تمرین کردم و از سال ۲۰۱۰ تنها مشغول MMA شدم.
– بعد از مسابقات لندن خیلی احساساتی شده بودی. البته درست زمانی که موسیقی پیروزی تو باز هم یک ترانه جنوبی بود.
این اولین باری بود که من در این وزن جدید موفق به دریافت کمربند مسابقات شدم، من تا یک هفته قبل از مسابقات مطمئن نبودم که بتوانم در آن شرکت کنم. اما خانواده‌ام هم همراه من بودند و این اولین قهرمانی در بخش زنان برای باشگاهی بود که در آن تمرین می‌کنم؛ تمام اینها من را خیلی احساسی کرد.
– برنامه‌ات برای آینده چیست؟
من می‌خواهم مبارزه‌های خودم را در آمریکا ادامه دهم و برایم این نکته که اولین زن ایرانی در این مرحله باشم بسیار جذاب به نظر می‌رسد. می‌دانم که مردان زیادی در حال حاضر این مبارزه‌ها را انجام می‌دهند اما من می‌خواهم اولین زن باشم.
– روزی را تصور می‌کنی که در ایران هم بتوانی چنین مسابقه‌ای را داشته باشی؟
– من با اینکه در عمان مسابقه داشتم اما متاسفانه فکر نمی‌کنم هرگز این فرصت وجود داشته باشد که چنین مسابقه‌ای را در ایران داشته باشیم. من سال‌ها پیش سفری به ایران داشتم اما هیچ امکانی برای تمرین MMA وجود ندارد و هیچ دلیلی هم البته برای این کار پیدا نکردم. اما خیلی خوشحال می‌شوم که بعضی از زنان ایرانی هم بتوانند این مبارزه را بیاموزند.
– پیامی برای دختران ایرانی که شاید به این ورزش علاقه داشته باشند اما به هر دلیلی تا امروز اقدامی نکرده‌اند٬ داری؟
– این اصلا مهم نیست که از کجا آمده‌اید، تنها مهم است که خودتان باشید. من با سوال‌های زیادی روبرو شدم؛ اینکه چگونه یک دختر ایرانی به این ورزش علاقه دارد و مطمئن هستم اگر دختران دیگری هم شروع به این ورزش کنند با همین سوال روبرو می‌شوند اما شما باید کاری را انجام دهید که عاشق آن هستید. خانواده‌ی من در ابتدا خیلی خوشحال نبودند و دقیقا به دلیل تکرار همین واژه‌های «دختر ایرانی» بود. تمام این حرف‌ها را فراموش کنید و اگر می‌خواهید و تکرار می‌کنم عاشق این کار هستید، تنها به آرزوهای خودتان فکر کنید و نه به اینکه دیگران چه می‌گویند. ما تنها یک بار زندگی می‌کنیم و این تلف کردن وقت است اگر به آن کاری که دوست دارید اقدام نکنید. پس پیام من به دختران ایرانی خیلی ساده است؛ اگر چیزی را دوست دارید فراموش کنید دیگران چه می‌گویند و برای آنچه علاقه دارید، تصمیم بگیرید و تمرین کنید. سعی کنید همیشه خودتان باشید.
– گفتی خانواده‌ات مخالف بودند اما در آخرین مسابقات هم همراهت بودند.
– اشاره من به اینکه خانواده‌ام خوشحال نبودند بیشتر به قبل از شروع تمریناتم بر می‌گردد. به خصوص مادرم خیلی نگران بود اما همه آنها همیشه از من حمایت کرده‌اند. مادرها بدون توجه به اینکه از کجا آمده باشند همیشه نگران این هستند که فرزندان‌شان ضربه نخورند؛ این از دید من بسیار هم طبیعی است٬ اما حالا آنها من را می‌فهمند و مرا حمایت هم می‌کنند.
پانی در پایان این مصاحبه به زبان فارسی از همه هواداران خود تشکر کرد و آنها را دعوت کرد تا از طریق فیس‌بوک و تویتر با او در تماس باشند.
عکس‌ها و ویدیوهای بیشتر پانی را همچنین می‌توانید در صفحه اینستاگرام او مشاهده کنید.
