(+عکس) محمد صدیق کبودوند، از فعالان شناخته‌شده‌ی حقوق بشر کردستان بیش از بیست روز است که در اعتصاب غذا بسر می‌برد. جان این زندانی سیاسی در مخاطره جدی است اما جامعه ایرانی به دلیل شرایط روانی و امنیتی حاکم تاکنون تلاشی مفید در این‌باره چه در رابطه با شخص محمد صدیق کبودوند و چه دیگر زندانیان سیاسی و عقیدتی انجام نداده است.روز یک‌شنبه ۲۹ ماه مه در یک حرکت فراحزبی به دعوت خانم کژال ایلخانی‌زاده فعال سیاسی و حقوق بشری کردستان جمعی از فعالان سیاسی، رسانه‌ای و حقوق بشری ایرانی ساکن اروپا در برابر دادگاه بین‌المللی لاهه دور هم جمع شدند تا فارغ از تعلقات سازمانی هم‌صدا و به دور از هرگونه تفاوت سیاسی از مراجع صالح بین‌المللی و به ویژه مقامات دادگاه لاهه، سازمان ملل و اتحادیه اروپا بخواهند تا با وارد کردن فشار بر رژیم جمهوری اسلامی آن را مجبور به آزادی بی قید و شرط محمد صدیق کبودوند و دیگر زندانیان سیاسی- عقیدتی نمایند.
روشن است که رژیم اسلامی در ایران سال‌هاست که پاسخگوی جرائم اعمال شده‌ی سیستماتیک علیه فعالان سیاسی و مدنی نیست و جامعه جهانی نیز جز در موارد نادر نتوانسته بر این مواضع ضدانسانی جمهوری اسلامی تأثیری بگذارد. اما برگزارکنندگان این گردهمایی معتقدند که با آگاهی‌رسانی و ایجاد ارتباطات مداوم و خبررسانی به مراجع صالح بین‌المللی می‌توان در پرونده‌های زندانیان سیاسی و عقیدتی موثر بود و افرادی همچون محمد صدیق کبودوند را از خطر مرگ رهانید.
کمپین برگزارکننده این گردهمانیی با نوشتن نامه سرگشاده‌ای به احمد شهید قصد دارد تا از وی به عنوان گزارشگر ویژه سازمان ملل بخواهد که در چهارچوب وظایفش به تعهدات خود عمل نموده و تمامی ابزار لازم را برای آزادی محمد صدیق کبودوند به کار گیرد.
همچنین این کمپین در نظر دارد تا در روزهای آینده همایش مشابهی در بروکسل، پایتخت اتحادیه اروپا، برگزار کرده و گزارش‌های مکتوب خود را تسلیم مقامات این اتحادیه و کمیته حقوق بشر اتحادیه اروپا نماید.
خانم کژال ایلخانی زاده که پیشگام شکل گرفتن این کمپین است هستند در گردهمایی لاهه به کیهان لندن گفت: «هدف ما حمایت از خواسته¬های بحق محمد صدیق کبودوند است، بیش از ٢٢ روز است که وی در اعتصاب غذای خشک بسر می‌برد، ما در وهله اول از ایشان خواهش می‌کنیم که اعتصاب خود را بشکند، حیات وی برای جامعه ضروری است و نبود ایشان خسارتی جبران‌ناپذیر خواهد بود.»
خانم ایلخانی‌زاده افزود: «اما مخاطب ما سازمان‌های بین‌المللی و شخص آقای احمد شهید است که مسئولیت رساندن صدای زندانیان ایران را به عهده دارند، حالا دادخواهی ما را ایشان به کدام سازمان و نهاد بین‌المللی می‌رساند ما نمی‌دانیم. دستمان به جایی بند نیست. وظیفه ایشان که سازمان ملل به عهده وی نهاده، رساندن صدای دادخواهی ما به جهانیان است. در ضمن این آغاز اعتراض‌های ما در همراهی با آقای کبودوند است. اگر در چند روز آینده به نتیجه مساعدی نرسیم اعضای این کمپین هرچند کوچک ولی مصمم تصمیم دارند تا به اعتصاب غذای نمادین دست بزنند.»
نامه سرگشاده این کمپین خطاب به احمد شهید گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد در امور ایران از این قرار است:
«آقای احمد شهید،
بر شما گستره اعدام و شکنجه در زندان‌های جمهوری اسلامی پوشیده نیست و جامعه دادخواه ایرانی بی¬شک شاهد تلاش شما در بیان حقایق تلخ نقض حقوق انسانی در ایران می‌باشد.
سال‌هاست مردم ایران توسط یک رژیم تام‌گرا به گروگان گرفته شده‌اند و زندان‌های عدیده آن به قتلگاه هزاران انسان پیر و جوان مبدل گشته است.
اعدام و شکنجه در نظام جمهوری اسلامی ربطی به مقوله تنبیه و مجازات نداشته و تنها وسیله ارعاب و گستردن هراس جمعی به کار گرفته می‌شود. اینگونه این نظام هر روز دارد عواطف انسانی را در این سرزمین مورد تجاوز توحش‌آمیز خود قرار می‌دهد.
مناطقی چون کردستان، بلوچستان و خوزستان به دلیل سیاست‌های نظام حاکم به مثابه مناطق ناامن سیاسی از شدت و حدّت گسترده‌تری از بیان خشونت دولتی برخوردار هستند.
به دلیل حاشیه زیستی این مناطق از پایتخت کمترین ابزار اطلاع‌رسانی از بیان حقیقی جنایات رژیم نمی‌تواند در اختیار شما و جامعه بشری قرار گیرد و نظام حاکم در سایه این کمبود نهادهای حقوق بشری به سازماندهی پنهانی شکنجه و کشتار و قتل و جنایات بی‌شمار می‌پردازد .
در چنین شرایطی محمد صدیق کبودوند در ٩ اپریل ٢٠٠۵ «سازمان حقوق بشر کردستان» را بنیان می‌گذارد تا جامعه ایرانی و جهانی را متوجه جنایات پنهان مانده در زندان‌های جمهوری اسلامی نماید.
«سازمان حقوق بشر کردستان» که به همراهی و همکاری تعدادی از فعالان منطقه و همفکران کبودوند شکل گرفته بود، خیلی سریع با استقبال مردم روبرو شد به طوری که به زودی ۲ بخش عمده آن به نام «گزارشگران حقوق بشر کردستان» و «دیده‌بانان حقوق بشر کردستان» فعالیت گسترده‌ای در سرتاسر کردستان و حتی درون زندان‌ها آغاز کردند. محمد صدیق کبودوند در سال ٨۶ دستگیر و به یازده سال زندان به جرم ناداشته و واهی امنیت ملی محکوم می‌شود. با این دستگیری جمهوری اسلامی همه منابع اطلاعاتی را برای آگاهی‌رسانی¬ها مسدود ساخته و نه تنها به تداوم جنایات خود می‌پردازد بلکه در انتقام و ارعاب مردم کرد و ایران به شکنجه و آزار جسمی و روحی محمد صدیق کبودوند می‌پردازد.
در اعتراض بدین خشونت روزمره محمد صدیق کبودوند دست به اعتصاب غذا می‌زند و جان خود را در همان زندان‌های اسیرکش به مخاطره جدی می‌افکند تا جامعه جهانی آگاه به حقایق بیداری خود را در اقدامی عملی و انسانی آشکار سازد.
آقای احمد شهید،
ما از شما می‌خواهیم اقدام عاجل خود را برای آزادی محمد صدیق کبودوند این فعال حقوق بشر کردستان بنمایید و اجازه ندهید که دادخواهی یک فعال حقوق بشر در اسارت زندان‌های جمهوری اسلامی برای همیشه خاموش گردد .
با سپاس و آرزوی موفقیت‌تان»
