در ماه‌های گذشته من و چند همکار دیگرم زمان زیادی را صرف فهم بزهکاری سازمان‌یافته (بخصوص توسط چین و روسیه) برای فروش کالاهای لوکس تقلبی در شبکه‌ی اینستاگرام کردیم. نتیجه کار، ما را از کارآمدی و آموزش دیده بودن این گروه‌ها شگفت‌زده کرد. جوامع غربی بدون جدی گرفتن این جنگ در حال از دست دادن موقعیت خود هستند.
اگر یک کیف دستی تقلبی در مرکز شهر پاریس یا در شبکه اینستاگرام به فروش برسد، یک جرم محسوب می‌شود و شاید لازم باشد که ما بار دیگر به این موضوع بیاندیشیم. بر اساس گزارش سازمان همکاری و توسعه اقتصادی (OECD) ارزش جهانی تجارت کالاهای تقلبی تقریبا نیم تریلیون دلار در سال برآورد شده است. نتیجه مستقیم این تجارت، تغذیه مستقیم گروه‌های تبهکار، مافیایی، حتی گروه‌های تروریستی و دیکتاتورهای جهان‌ست. این فعالیت‌ها بیشتر زنان و کودکان را برای اجبار آنان به کار در شرایط سخت و دشوار و محروم ماندن آنها از حقوق اساسی مورد هدف قرار می‌دهد.
بازار تقلبی، بیشتر مارک‌ها و شرکت‌های بزرگ (برند‌ها) را با کاهش سود، اخراج کارمندان و از دست دادن شعبه‌های زنجیره‌ای خود تحت تاثیر قرار می‌دهد. این روند در سطح جهانی می‌تواند سلامت خریداران و حتی روابط بین‌المللی را به خطر بیاندازد. در بُعد محلی نیز دولت‌ها امکان جمع‌آوری مالیات را از دست خواهند داد و به همین دلیل با منابع کمتری برای سرمایه‌گذاری‌های عمومی روبرو خواهند شد.
economist©
در حالی‌که اینترنت بر زندگی شخصی و جمعی ما اثرات بسیار مثبتی داشته است، چندین غول تکنولوژی مانند فیس‌بوک، آمازون، گوگل، علی‌بابا و اینستاگرام قدرت روزافزونی به دست آورده‌اند. مجرمان نیز از همین ابزار استفاده می‌کنند و به صورت گسترده‌ای به دنبال جذب مشتری، به نمایش گذاشتن اجناس غیرقانونی و جابجایی پول هستند. این سازمان‌ها، تکنیک‌های متفاوتی را برای ارائه امن، کاربردی و البته سودآورتر کالاهای تقلبی خود به کار می‌برند. آنها با استفاده از بات‌نت (botnets) و الگاریتم‌ها به طور مداوم در حال ارسال سیل‌آسای تبلیغات کالاهای خود هستند.
به هر صورت هم دولت‌ها و هم غول‌های بزرگ تکنولوژی نشان داده‌اند که پاسخی ناکافی و نامطلوب به رشد این پدید داده‌اند. ما بیش از ۲۰ هزار حساب کاربری ایسنتاگرام که نزدیک به ۱۴ میلیون عکس از کالاهای تقلبی منتشر کرده بودند را شناسایی کرده‌ایم. نزدیک به ۲۰ درصد این پست‌های ایسنتاگرام مربوط به کالاهای مُد (فشن) است.
در طول سال ۲۰۱۵ شرکت گوگل تنها ۱۸ هزار و WeChat نزدیک به ۷ هزار حساب را به عنوان «مشکوک» مسدود کرده است. نزدیک به ۷۴ درصد این کاربران «مشکوک» به راحتی از سیستم ارتباطی IM (سیستم ارتباطی به روی آیفون) استفاده کرده و ۷۵ درصد آنها با یکی از این دو راه تماس‌های خود را برقرار کرده‌اند. بیشتر این فروشندگان در کشورهای چین، روسیه، مالزی، اندونزی و اوکراین حضور دارند. بیشتر مارک‌های تقلبی نیز مربوط به شرکت‌های شانل، پرادا، لوئی ویتون و فندی بوده و حتی مارک‌های لوکسی همچون رولکس و کارتیه نیز در میان آنها دیده می‌شود.
بازار آنلاین برای کالاهای تقلبی و جعلی لوکس رو به گسترش است و به روشنی تاثیر منفی بر جامعه دارد. متاسفانه با اینکه رسانه‌ها، شرکت‌ها و مقام‌های رسمی از این رشد و اثرات آن آگاه هستند اما هنوز مطالعه جامع و پژوهشی دقیق در این زمینه انجام نشده است. یکی از دلایل آن به روشنی مشخص است: این فروشندگان جدید سایبری بسیار هوشمندانه رفتار کرده و پیگیری آنها در رسانه‌های اجتماعی به آسانی ممکن نیست.
پلاتفروم‌هایی همچون علی‌بابا، فیس‌بوک و WeChat همچنان در راه مبارزه موثر و جلوگیری از این شیوه‌های فروش تقلبی تاخیر دارند. اگر منصفانه نگاه کنیم شرکت‌های بزرگی همچون گوگل، آمازون، پی‌پل و JB.com عملکرد بهتری در این زمینه داشته‌اند با اینکه اقدامات آنها همچنان کافی نیست.
در این میان عدم تمایل یا نبود توانایی در ایجاد یک تلاش هماهنگ و جهانی برای به اجرا در آوردن مجموعه‌ای از اقدامات موثر به منظور جلوگیری از این پدیده واقعی است. این راهبرد می‌تواند با تمرکز بر توسعه و استفاده از فن‌آوری‌های تشخیص آغاز شود. در حالی‌که ایالات متحده می‌بایست چنین روندی را تقویت و پیگیری کند، کشورهایی همچون روسیه و چین نیز باید به عنوان شرکای آن نقشی فعال داشته باشند. موافقت‌نامه‌های تجاری موقت احتمالا می‌توانند در تعریف محدودیت‌ها و اقدامات لازم برای جلوگیری از گسترش فعالیت‌های غیرقانونی کمک موثری باشد.
این مساله پیچیده نیاز به راهبرد جدی و هماهنگ به همراه یک بحث آزاد در میان تمام گروه‌های درگیر دارد. تحقیقات جدید ما یک گام مهم به سوی ساخت طرح‌هایی با یک دامنه گسترده خواهد بود. بر این باورم که با یافته‌های جدیدی که ما در تحقیق خود به آن اشاره کرده‌ایم می‌توان مسیر صحیحی برای فعالان رسانه‌های اجتماعی تعریف کرد.
*منبع: مجمع جهانی اقتصاد
*نویسنده: اندره‌آ استروپا، نویسنده بخش امنیت و تکنولوژی مجمع جهانی اقتصاد
*مترجم: کامیار بهرنگ
