گاردین گزارش داده است٬ هفتاد نفر از اساتید دانشگاههای آمریکای شمالی با ارسال نامه‌ای به حسن روحانی رییس جمهوری اسلامی ایران خواستار رفع حصر خانگی میرحسین موسوی٬ مهدی کروبی و زهرا رهنورد٬ از رهبران معترضان به نتایج انتخابات ریاست جمهوری در سال ۸۸ شدند.
امضا کنندگان این نامه از روحانی خواسته‌اند تا از مقام ریاست جمهوری به عنوان بالاترین مقام منتخب رسمی خود استفاده کرده و به حصر تقریبا هفت ساله و وضعیت نامناسب میرحسین موسوی٬ مهدی کروبی و زهرا رهنورد پایان دهد.
گاردین می‌نویسد؛ در حالی که بر همگان آشکار است که رییس جمهور ایران توانایی محدودی برای دخالت در امور قوه قضاییه به عنوان یک قوه مستقل از دولت را دارد اما با این حال٬ دانشگاهیان خواستار اعتراض و وساطت روحانی برای آزادی سه رهبر سیاسی در حبس خانگی و برقراری عدالت شده‌اند.
این سه رهبر معترضان به انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۰۹ میلادی جمهوری اسلامی و انتخاب دور دوم محمود احمدی نژاد به عنوان رییس جمهور٬ در فوریه سال ۲۰۱۱ بدون تشکیل دادگاه در حصر خانگی قرار گرفتند.
به نوشته گاردین، بیش از ۶ سال است که آنها در حالی که از نظر سلامتی نیز در شرایط مناسبی قرار ندارند به ناحق با مجازات سختی مواجه شده‌اند.
نامه استادان دانشگاه با پیامی مبنی بر اینکه اولین و مهمترین درخواست ما رعایت و اجرای عدالت انسانی و اخلاقی در مورد این سه نفر معترض در حصر است٬ برای اولین بار در روزنامه گاردین منتشر شده است.
گاردین با اشاره به متن این نامه می‌نویسد، هیچ قانونی در هیچ کشوری از جمله قوانین فقه اسلامی که اساس نظام حقوقی جمهوری اسلامی ایران را تشکیل می‌دهد به قانونگذار این اجازه را نمی‌دهد که به مجازات شهروندانش بدون محاکمه و گذراندن روند قانونی بپردازد. قرار دادن مخالفان سیاسی در هر جامعه‌ای در حصر خانگی٬ مصداق بارز و روشن شکنجه و آزار و اذیت است.
دانشگاهیان خطاب به حسن روحانی می‌نویسند: ما در این نامه به طور قاطع اعتراض خود را در برابر سکوت شما نسبت به این بی‌عدالتی بارز و آشکارا و نقض قانون حقوق بشر ابراز می‌کنیم و تا زمانی که حکومت جمهوری اسلامی گام‌های موثری برای رسیدگی به وضعیت حقوقی آنها، از جمله آماده ساختن زمینه برای یک محاکمه قانونی و علنی در دادگاهی عادلانه را برندارد٬ افکار عمومی جامعه بین‌المللی به اصلاحات موثر داخلی از طرف دولت شما متقاعد نخواهد شد.
بر اساس این گزارش٬ حصر خانگی این سه تن تا حدود زیادی شبیه به زندان انفرادی است٬ اگرچه به تازگی اجازه ملاقات به خانواده آنها داده شده است٬ اما نگرانی‌های جدی در مورد سلامتی آنان وجود دارد. برای نمونه، تصویری از موسوی در سال ۲۰۱۴ در یکی از بیمارستان‌های تهران نشان می‌دهد که او به دلیل بیماری جدی قلبی روانه بیمارستان شد.
محمد تقی کروبی٬ پسر کروبی روز گذشته در گفت‌وگو با گاردین گفته که شرایط پدرش اندکی تغییر کرده است. وی همچنین گفته است که پدرش قبلا در خانه‌های مربوط به وزارت اطلاعات نگهداری می‌شده ولی از دو سال و چهار ماه پیش به خانه شخصی خود در جماران منتقل شده و نگهبانان وزارت اطلاعات در طبقه پایین خانه او زندگی می‌کنند.
وی یادآوری کرده است که به جز این انتقال و ملاقات خانواده با وی و دسترسی او به روزنامه٬ چندان تغییری در وضعیت حصر خانگی پدرش حاصل نشده است.
همچنین به گفته پسر کروبی٬همسر کروبی٬ فاطمه به تازگی وادار به ترک خانه و همسرش شده است.
متن نامه استادان دانشگاههای آمریکای شمالی خطاب به روحانی که در وب سایت شخصی حجت‌الاسلام محسن کدیور نیز منتشر شده است٬ به شرح زیر است:
ما امضاکنندگان این نامه‌ی سرگشاده، جمعی از اساتید دانشگاههای آمریکای شمالی درخواست انسانی خود را با جنابعالی به عنوان عالی‌ترین مقام منتخب جمهوری اسلامی ایران در میان می گذاریم.
ما توجه فوری جنابعالی را به وضعیت آقایان میرحسین موسوی و مهدی کروبی، و خانم زهرا رهنورد، سه منتقد جمهوری اسلامی که از بهمن ۱۳۸۹ در حصر خانگی به سر می برند خواستاریم. بیش از شش سال می گذرد که این سه نفر گرفتار تنگنای مجازاتی ناروا هستند که بیماریهای حاد نیز بر آن مزید گشته است. آقای کروبی ۷۹ سال، موسوی ۷۵ سال، و خانم رهنورد ۷۱ سال دارند. خواسته ما بیش از هر چیز خواسته ای انسانی و اخلاقی است.
جناب آقای رئیس جمهور!
به یاد داریم که شما در مبارزات انتخاباتی سال ۱۳۹۲، خود را حقوقدان معرفی کردید، و اینک ما عرضه این درخواست به حضور شخصی حقوقدان را شایسته می دانیم. در هیچ نظام حقوقی دنیا از جمله فقه اسلامی که پایه‌ی نظام حقوقی جمهوری اسلامی ایران است مجازات شهروندان منتقد بدون حکم دادگاه صالحه هرگز وجاهت قانونی ندارد. تردیدی نیست که زندان خانگی از مصادیق بارز اقدام کیفری است.
میرحسین موسوی آخرین نخست وزیر جمهوری اسلامی ایران که از سال ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۸ نخست وزیر بوده، مهدی کروبی دو دوره ریاست مجلس شورای اسلامی یعنی پارلمان ایران را در سا‌‌ل‌های ۱۳۶۸ تا ۱۳۷۱ و ۱۳۷۹ تا ۱۳۸۳ به عهده داشته، و خانم زهرا رهنورد از سال ۱۳۷۵ تا ۱۳۸۵ به مدت هشت سال رئیس دانشگاه الزهراء در تهران بوده است. آقایان کروبی و موسوی هر دو در انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۸۸ نامزد شده بودند و همگام با بخشی از مردم ایران به نحوه برگزاری و تقلب در اعلام نتایج اعتراض نمودند. اگر اعتراض مسالمت آمیز شخصیت‌هایی با چنین سوابقی در جمهوری اسلامی تحمل نشود، به طریق اولی اعتراض مسالمت آمیز شهروندان عادی هم تحمل نمی شود.
ما اطلاع داریم که رفع حصر این سه نفر فراتر از اختیارات قوه مجریه در جمهوری اسلامی است، اما آنچه ما را به نوشتن این نامه خطاب به جنابعالی برانگیخته، اعتراض به سکوت و بی اعتنایی در قبال چنین امر ناقض قانون و ناقض عدالت است. مادام که قدم‌های مؤثر در جهت حل این مشکل برداشته نشود، ولو در حد فراهم ساختن مقدمات برگزاری محاکمه متهمان در دادگاه عمومی صالح، جامعه جهانی نمی تواند عزم دولت شما را در اجرای اصلاحات داخلی را به تایید برساند.
آقای رئیس جمهور!
ما از جنابعالی مصرانه درخواست می کنیم اقدامات عاجل و موثر خود را برای رفع حصر آقایان میرحسین موسوی ومهدی کروبی و خانم زهرا رهنورد را آغاز کنید. ما همچنین از شما تقاضا می کنیم با رعایت تعهد خود آزادی همه زندانیان سیاسی که غیرعادلانه محبوس شده اند را به ارمغان آورید. اگر رفع حصر از توان شما بیرون است، آنچنان که آقای کروبی در نامه سرگشاده مهم مورخ ۲۱ فروردین ۱۳۹۵ خطاب به شما مطرح کرد، حداقل مقدمات محاکمه‌ی علنی و عادلانه آنها را مطابق قانون اساسی جمهوری اسلامی فراهم کنید تا از خود مطابق قانون دفاع کنند.
از توجه جنابعالی سپاسگزاریم.
با احترام
- ادوارد آبراهامیان (دانشگاه شهر نیویورک)
- اندرو آراتو (دانشگاه نیو اسکول، نیویورک)
- ژانت آفاری (دانشگاه کالیفرنیا، سنتا باربارا)
- ایان آنگوس (دانشگاه سیمون فراسر، کانادا)
- خالد ابوالفضل (دانشگاه کالیفرنیا، لوس آنجلس)
- کاوه احسانی (دانشگاه دی‌پال)
- کارل ارنست (دانشگاه کارولینای شمالی، چپل هیل)
- جان اسپوزیتو (دانشگاه جورج‌تون)
- گیتانی چاکراورتی اسپیواک (دانشگاه کلمبیا)
- استوارت اسچار (کالج بروکلین)
- طلال اسد (دانشگاه شهر نیویورک، مرکز تحصیلات تکمیلی)
- أسماء افسرالدین (دانشگاه ایندیانا)
- عبداللهی احمد النعیم (دانشگاه امری)
- استفان انگلمن (دانشگاه ایلی‌نویز، شیکاگو)
- چالرز بترورث (دانشگاه مریلند)
- گببا بدرون (دانشگاه دولتی پنسیلوانیا)
- لاوری براند (دانشگاه کالیفرنیای جنوبی)
- مهرزاد بروجردی (دانشگاه سیراکیوز)
- میثاق پارسا (کالج دارتموث)
- نیره توحیدی (دانشگاه دولتی کالیفرنیا، نورٍثریج)
- مهدی تورج (دانشگاه کالج کینگ، کانادا)
- محمد توکلی طرقی (دانشگاه تورنتو، کانادا)
- پیتر جانسن (دانشگاه کلگری، کانادا)
- نوم چامسکی (انستیتو صنعتی ماساچوست – ام آی تی)
- اریکا چِنُوِث (دانشگاه دنور)
- آنتونی تریدو چیس (اکسیدنتال کالج، لوس آنجلس)
- یون حدّاد (دانشگاه جورج‌تون)
- وائل حلاق (دانشگاه کلمبیا)
- حیدر خان (دانشگاه دنور)
- فرد دالمایر (دانشگاه نوتر دام)
- فرهنگ رجائی (دانشگاه کارلتون، کانادا)
- بابک رحیمی (دانشگاه کالیفرنیا، سن‌دیگو)
- جان رنارد (دانشگاه سنت لوئیس)
- سارا روی (دانشگاه هاروارد)
- تامارا سُنّ (دانشگاه جورج‌تون)
- مونا الغباشی (دانشگاه کلمبیا)
- کاظم علمداری (دانشگاه دولتی کالیفرنیا، نورثریج)
- محمد فاضل (دانشگاه تورنتو، کانادا)
- ریچارد فالک (دانشگاه پرینستون)
- خوزه کازانوا (دانشگاه جورج‌تون)
- ایرا کاتزنلسن (دانشگاه کلمبیا)
- محسن کدیور (دانشگاه دوک)
- حسین کمالی (کالج بارنارد، دانشگاه کلمبیا)
- ادوارد کورتیس (دانشگاه ایندیانا)
- خوان کول (دانشگاه میشیگان)
- مارک گاسیروسکی (دانشگاه تولین)
- سمیر گاندشا (دانشگاه سایمون فریزر، کانادا)
- مارک گلد (کالج هاورفورد)
- بروس لارنس (دانشگاه دوک)
- وینالی لال (دانشگاه کالیفرنیا، لوس آنجلس)
- ویکی لانگور (کالج هالی کراس)
- بنفشه مدنی‌نژاد (دانشگاه ساوث وسترن)
- نرما کلیر مُروزی (دانشگاه ایلی‌نویز، شیکاگو)
- تارک مسعود (مدرسه کندی هاروارد)
- برینکلی مسیک (دانشگاه کلمبیا)
- ابراهیم موسی (دانشگاه نوتردام)
- مجتبی مهدوی (دانشگاه آلبرتا، کانادا)
- علی اکبر مهدی (دانشگاه دولتی کالیفرنیا، نورث ریج)
- تیموتی میچل (دانشگاه کلمبیا)
- علی میرسپاسی (دانشگاه نیویورک)
- آرش نراقی (کالج موراوین)
- مهدی نوربخش (دانشگاه هریسبرگ)
- مایکل والزر (انستیتو مطالعات پیشرفته، پرینستون)
- صبرا وبر (دانشگاه دولتی اوهایو)
- سیمون وود (دانشگاه نبراسکا لینکلن)
- پیمان وهاب‌زاده (دانشگاه ویکتوریا، کانادا)
- احمد هادوی (دانشگاه نورث وسترن)
- نادر هاشمی (دانشگاه دنور)
- والری هافمن (دانشگاه ایلی‌نویز، اوربانا-شامپین)
- اندریاس هویسن (دانشگاه کلمبیا)
