(+عکس) «هشدار: هرگونه ارتباط و همکاری با عناصر معاند خارج از کشور از طریق ایمیل، پورتالهای امن و سایر وسایل ارتباطی عملی مجرمانه و موجب پیگرد قضایی است. ضروری است ارتباطات خود را قطع نمایید. این پیامک به منزله آخرین هشدار امنیتی است.»
این متن پیامکی است که گفته میشود صدها روزنامهنگار و فعال سیاسی و مدنی و فرهنگی دیروز پنجشنبه ۱۰ تیر آن را دریافت کردهاند.
وبسایت «زیتون» شمار دریافت کنندگان این پیامک اخطار را بیش از ۷۰۰ تن اعلام کرده است.
تفاوت این پیامک با هشدارهای قبلی مجازی این است که شمارههای فرستندهی آن شخصی هستند و مانند قبل از «اس ام اس سنتر» فرستاده نشده است.
گذشته از اینکه در شرایط کنونی که ارتباطات به یک ابزار آنی تبدیل شده، بلافاصله عکس این هشدارها در شبکههای اجتماعی منتشر شد، تنظیم و ارسال این پیامک، چه از نظر امنیتی و چه از نظر حقوقی، قابل تأمل است.
آیا ممکن است افراد «خودسر» و «مومن» که حواسشان نبوده شمارهشان با این پیامک ارسال میشود دست به این کار زده باشند؟
آیا ممکن است «ارتش سایبری» و دم و دستگاه اطلاعاتی و امنیتی جمهوری اسلامی این پیامک را ارسال کرده باشد؟ اما آنها باید اینقدر مطلع باشند که خودشان مسایل امنیتی را رعایت کنند و دست کم شماره خود را افشا نکنند.
شاید هم اصلا افشای شماره به دلیل موقعیتی که هم افراد «خودسر» و هم اعضای «ارتش سایبری» دارند برایشان مهم نبوده و این شمارهها یکی از دهها شمارهای باشد که برای چنین فعالیتهایی در اختیار آنان قرار گرفته و میگیرد.
اما مگر این روزها چه اتفاقی افتاده که چنین هشداری میبایست به روزنامهنگاران و فعالان سیاسی و مدنی داده شود؟ جز سخنان تکراری و هر روزهی آیتآلله خامنهای که مانند این پیامک مرتب در حال هشدار دادن نسبت به نفوذ «خارج» و منحرف شدن از اهداف انقلابی و اسلامی است، چه انگیزه و عامل دیگری ممکن است پشت این پیامک باشد که ظاهرا به صورت فلهای برای شهروندان فرستاده شده است؟ وبسایت «زیتون» آن را به طور غیر مستقیم به رقابتهای بین «اصلاحطلبان» و «اصولگرایان» ربط میدهد و مینویسد: «درحالی که روزنامه نگاران، گرافیست ها و ویراستاران فعال در روزنامهها و رسانههای اصلاحطلب غالباً این پیامک را دریافت کردهاند، تاکنون خبری از دریافت آن توسط همکاران رسانههای اصولگرا شنیده نشده است.»
تنظیم متن این پیامک نیز قابل توجه است. کلمهی «هشدار» در آغاز پیامک اعلام میکند که فضا عادی نیست. این «هشدار» اما دربارهی محافظت از شهروندان در برابر یک خطر نیست. بلکه تبدیل آنها به خود خطر است! این را دریافتکنندهی پیامک بلافاصله در جملهی بعدی در مییابد که «هرگونه ارتباط» همتراز با «هرگونه همکاری» قرار داده میشود و «عناصر معاند» که معلوم نیست شامل چه کسانی میشود بلافاصله به «خارج از کشور» ربط داده میشوند. بنا بر این، مخاطبان این پیامک کسانی هستند که به نوعی با «خارج» ممکن است در ارتباط باشند. فرقی نمیکند از طریق «ایمیل، پورتالهای امن» باشد و یا «سایر وسایل ارتباطی».
استفاده از اصطلاح «پورتالهای امن» آگاهانه و هدفمند است چرا که میخواهد به گیرنده بگوید: در «پورتالهای امن» نیز امن نیستید و ما همه جا شما را زیر نظر و دربارهی همه چیز شما خبر داریم! «بیگ برادر اسلامی» با این پیام نشان میدهد که پشتش به قوه قضاییه و دستگاه حقوقی جمهوری اسلامی گرم است زیرا بدون آنکه مُهر و امضای نهاد و مقام مسوولی روی آن باشد، حکم میدهد که «هرگونه ارتباط و همکاری» از راههای یادشده «عملی مجرمانه و موجب پیگرد قضایی» است!
اگر این پیامک یک شیطنت نباشد و واقعا از سوی «افراد خودسر» یا «ارتش سایبری» و یا حتی یک نهاد مسوول برای شهروندان فرستاده شده باشد، اوج فلاکت نظام حقوقی و امنیتی جمهوری اسلامی را به نمایش میگذارد. زیرا از یک سو خود از ابزاری برای ارتباط استفاده میکند که دیگران را از استفادهی آن برای ارتباط با دیگران منع مینماید. از سوی دیگر، نتیجهی این همه تبلیغات و گشتهای محسوس و نامحسوس پلیسی و پیگرد و بازداشت و زندان، سرانجام به ارسال چنین پیامکهای مضحکی انجامیده است.
جملهی آخر این پیامک، اگر آن را جدی بگیریم، نشانگر این است که فرستنده هیچ شناختی از جامعهی ایران ندارد زیرا اخطار میکند: «ضروری است ارتباطات خود را قطع نمایید. این پیامک به منزله آخرین هشدار امنیتی است»!
آیا شهروندانی که در برابر نیروهای امنیتی و پلیسی واقعی رژیم تن به سکوت و تحمیلات آن ندادهاند، ممکن است برای این «هشدار امنیتی» مجازی تره خُرد کنند؟!
این است که تکذیب این پیامک مضحک از سوی نهادهای مسوول جمهوری اسلامی بیشتر قابل تصور است تا جدی گرفتن آن توسط شهروندانی که آن را دریافت کردهاند.
