سارا دماوندان- (+عکس) ارشد مهندسی صنایع دارد اما هنرش در طراحی و تولید کیفهای چرمی و جاموبایلی و جاکلیدی چرمی است. به گفته خودش یک تابستان تصمیم می‌گیرد که کار کند اما آنقدر علاقمند می‌شود که عطای مهندسی را به لقایش می‌بخشد و به دوخت کیف چرمی می‌پردازد.
بعد از ظهر روز تعطیل بود و من مشغول نگاه کردن به پیج‌های گوناگون در اینستاگرام. عکس یک کیف چرمی نظرم را جلب کرد. اول فکر کردم باید متعلق به یک مارک معروف باشد ولی اشتباه می‌کردم. دوزنده آن دختر جوانی بود به نام الینا احمدیار.
کنجکاو شدم و بقیه کارهایش را نگاه کردم. هنر دستش ستودنی بود. با خودم گفتم، چنین هنری حیف است که چشم دیگران از آن بی نصیب بماند. یک پیام کوتاه فرستادم و درخواست کردم در صورت تمایل با کیهان لندن گفت‌وگویی داشته باشد. با هم گپ زدیم و او از اینکه چگونه یک روز گرم تابستانی نگاهش به زندگی تغییر کرد سخن گفت.
-رشته تحصیلی و کاری که انجام می‌دهی با هم هماهنگی دارد؟
-من کارشناسى نساجى خواندم گرایش شیمى نساجى و علوم الیاف طبیعى. برای ارشد تصمیم گرفتم که تغییر رشته بدهم و به مهندسی صنایع روی آوردم. اما همان طور که می‌بینی در حال حاضر کاری که انجام می‌دهم دوخت کیفهای چرمی است. یعنی اینکه تحصیلم و کارم هیچ ارتباطی به یکدیگر ندارند.
-از مهندسی صنایع روی آوردی به هنر، این کار اتفاقی بود یا از روی علاقه؟
-تابستان سال ٩٢ بود. دنبال یک کار دانشجویی بودم . خیلی تلاش کردم اما بی نتیجه بود. به پیشنهاد دختردایی‌ام که صنایع دستی خوانده بود تصمیم گرفتیم که این سبک کار را امتحان کنیم. یک تیم ۵ نفری تشکیل دادیم، من و خواهرم به همراه ۳ دختر دایی. هیچ آشنایی با این هنر نداشتم برای همین در ابتدا فقط کوک می‌زدم یا دوخت‌های خیلی ساده را من انجام می‌دادم. کم کم مهارت پیدا کردم و تا جایی پیش رفتم که در حال حاضر به تنهایی کار می‌کنم و گاهی دختر دایی‌ام کمک می‌کند.
-پس تیم چه شد؟
-تیم منحل شد. تابستان که تمام شد آنها هم از کار دست کشیدند. در حال حاضر تنها کسی که دارد کار را جدی دنبال می‌کند من هستم. کار زمان‌بری است. در واقع باید علاوه بر حوصله و دقت، ایده‌پرداز خوبی هم باشی. من ذهنم خیلی درگیر ایده می‌شود. به عنوان نمونه، روزی سر کلاس وقتی که استاد داشت درس می‌داد من ناخواسته یک کیف را در ذهنم طراحی کردم. یک طرح ابتدایی در دفترم کشیدم و آخر هفته اجرایش کردم که با استقبال زیادی روبرو شد.
-مواد مورد نیاز را از کجا تهیه می‌کنی و مدت زمانی که صرف ساخت یک کیف می‌شود چقدره؟
-من رودسر زندگی می‌کنم. وقتی سفارش می‌گیرم اگر چرمش را داشته باشم که مشکلی نیست در غیر این صورت برای تهیه چرم و مواد دیگر به بازار تهران می‌روم. من این کار را از طریق آزمون و خطا یادگرفتم. در نتیجه زمان بیشتری را باید صرف کنم تا یک سفارش بدون عیب و نقص تحویل مشتری بدهم . به عنوان نمونه برای ساخت یک کیف که با دو نوع چرم طراحی شده باشد یک هفته زمان می‌گذارم. ولی اگر کار تکراری باشد در دو تا سه روز سفارش را تحویل می‌دهم.
-تا چه اندازه مردم از هنرت استقبال می‌کنند و سفارش دوخت کیف می‌دهند؟
-مسئله‌ای که وجود دارد این است که من آدم معروف و شناخته شده‌ای نیستم. هیچ کمپانی هم از من حمایت مالی نکرده. در نتیجه میزان سفارشاتی که می‌گیرم با توجه به معرفی دوستان و آشنایان است که آن‌هم بدون شک زیاد نیست. تنها منبع درآمد من از همین راه است. اما از آنجا که این کار را عاشقانه دوست دارم به درآمدش فکر نمی‌کنم.
-رودسر زندگی می‌کنی، یک شهر کوچک. مردم این شهر از هنرت استقبال می‌کنند؟
-تاثیرگذار بوده . زمانی که من مشغول این کار شدم هیچ مغازه صنایع دستی در شهر ما وجود نداشت. کار من یک نوع تبلیغ شد به طوری که در حال حاضر چند مغازه صنایع دستی در حال فعالیت هستند. نمی‌خواهم بگویم من تنها دلیلش بودم اما مطمئنا بدون تأثیر نبوده است.
-خانواده تا چه اندازه حامی‌ات هستند؟
-خیلی زیاد. زمانی که خواستم مهندسی را رها کنم چون علاقه و استعدادم را دیدند هیچ واکنشی نشان ندادند. در حال حاضر هم برای حمایتم، گاهی مادرم برای تولدهای دوستان و اقوام به من سفارش کار می‌دهد و مثل غریبه‌ها پولش را پرداخت می‌کند.
-در صحبتهایت به این اشاره کردی که سفارش دهندگان زیادی به تو مراجعه نمی‌کنند شاید یکی از دلایل گمنام بودن تو نداشتن تبلیغ و معرفی کردن هنرت باشد. تا حالا به فکر راه‌اندازی سایت افتادی؟
-حقیقتش را بخواهی تنها راه نشان دادن کارهایم صفحه فیس بوک و اینستاگرام است. چندی پیش خواهرم به اصرار اسمم را در سایت بازار نوشت تا از این راه هم با مردم در ارتباط باشم. احساس می‌کنم کارهای بزرگ نیاز به یک تیم قوی دارد. من تمام کارها را خودم به تنهایی انجام می‌دهم. از خرید مواد مورد نیاز دوخت یک کیف گرفته تا طراحی ایده و اجرا. بنابراین کمی کار برایم دشوار خواهد شد. چون تنها قبول سفارش نیست. باید از عهده آن هم برآمد.
-سفارش‌ها را از چه طریق دریافت می‌کنی ؟
-همان طور که گفتم تنها راه ارتباطی من با مشتریان اینستاگرام و فیس بوک است. اگر مدل خواسته شده در میان کارها باشد به مراتب سفارش سریع‌تر آماده خواهد شد در غیر این صورت دیگر بستگی به نوع مدل دارد اما تمام تلاشم این است که در مدت زمان کوتاهی سفارش را آماده کنم.
-آیا از اینکه مهندسی را رها کردی و به سمت هنر آمدی پشیمان نیستی؟
-اگر پشیمان شده بودم رهایش می‌کردم. من عاشق این کار هستم. برایش وقت می‌گذارم و به فکر خلق ایده‌های جدید هستم و امیدوارم روزی کارهای بزرگتر و بهتری انجام بدهم.
