بالاخره مردم موفق شدند کمیته ملی المپیک ایران را مجبور به عقب‌نشینی کنند و لباسی که ورزشکاران ایرانی در بازیهای ریو به تن خواهند کرد متفاوت از آن لباسی است که مدیران این نهاد برگزیده بودند.
البته باید دید در این مدت کوتاهی که به آغاز بازی‌ها مانده و با گروهی از ورزشکاران که مدتی است برای تمرین در برزیل به سر می‌برند این لباس‌های جدید، که البته آنها هم از نظر زیبایی‌شناسی چنگی به دل نمی‌زنند، آماده خواهند شد یا نه. محمد عبداللهی، سخنگوی کمیته المپیک گفته است: «برای ورزشکارانی که ایران نیستند لباس را از روی کت و شلوار آنها که از خانواده قرض گرفتیم خواهیم دوخت.»
در دیگر کشورها لباس‌هائی که ورزشکاران در بازیهای بین‌المللی به تن می‌کنند محصول تبادل نظر و همفکری طراحان ماهر و کارشناسان از دو سال قبل از آغاز مسابقات است. در جمهوری اسلامی یک نفر را که اسم و رسمی هم ندارد و شدیدا هم بی سلیقه است را بدون هماهنگی حتی با نهاد صنفی طراحان لباس انتخاب کردند. صدیقه پاک‌بین، رئیس انجمن طراحان لباس و پارچه میگوید: «مشخص نیست بر اساس کدام رابطه‌ها طراحی و دوخت این لباس‌ها به افرادی داده می‌شود که هیچ‌گونه تخصصی ندارند».
طراحی که انگار به هنر خیاطی آگاه نیست
صدیقه پاک‌بین در اشاره به طرح اولیه لباسی که قرار بود ورزشکاران در مراسم رسمی آغاز بازیهای المپیک ریو به تن کنند میگوید: «از دیدن این لباس و رنگ‌های به کار رفته بسیار متعجب شدم چرا که این رنگ‌ها همخوانی مناسب در لباس را نداشتند». رئیس انجمن طراحان لباس و پارچه، به اشکالات فنی، و نه تنها سلیقه‌ای این لباس‌ها نیز اشاره می‌کند و میگوید: «این لباس از نظر دوخت، الگو، طراحی و رنگ دارای مشکلات فاحش است و عیوب آن به وضوح دیده می‌شوند. استانداردهائی که در دوخت مانتو رعایت می‌شوند مانند اندازه فاصله بین جا‌دکمه‌ها، اندازه جیب‌ها و جانمائی مناسب و قرینه بودن جیب‌ها، خط برش پرانتزی و بسیاری از چیز‌های دیگر رعایت نشده‌اند، گویا طراح آن هیچ آگاهی به خیاطی نداشته است».
رونمائی از لباس‌های مورد بحث بازار داغی در شبکه‌های اجتماعی پیدا کرد. یکی از کاربران اینستاگرام عکس جالبی را در حساب کاربری خود منتشر کرده است: لباس‌ها همراه با پاک‌کن پلیکانی که بسیاری درمدرسه با آن سر و کار داشتیم.
رضا کیانیان نیز در صفحه اینستاگرام خود در اشاره به لباس‌هائی که خوشبختانه به تن ورزشکاران نخواهند کرد، می‌نویسد: «واقعا خجالت‌آور است! به اندازه‌ای زشت بودند که دلم نیامد عکس‌شان را بگذارم رو صفحه. منظورم لباس‌های کاروان المپیک ایران است. به گمانم کمیته ملی المپیک ابران، برای طراحی لباس‌های کاروان ایران، میان بدترین طراحان مسابقه گذاشته».
رامبد جوان، مجری برنامه تلویزیونی پربیننده «خندوانه» در صفحه اینستاگرام خود برای کاروان المپیک ایران «آرزوی صبر و بردباری می‌کند».
اصلاحات نه، براندازی!
زانیار خسروی، خواننده، سرِ فوتبالیست مشهر بریتانیائی، دیوید بکهام را بر روی یکی از مانکن‌هائی که این لباس‌ها را در روز رونمائی به تن کرده بودند، مونتاژ کرده و می‌نویسد: «اگه مثلا بکهام مجبور می‌شد این لباس رو تو افتتاحیه المپیک بپوشه قطعا یک ساعت بعد تمام قرارداد‌های تبلیغاتیشو فسخ می‌کردن».
علی کریمی، فوتبالیست سرشناس ایران نیز می‌نویسد: «وقتی این طرح لباس کاروان ورزشی ایران رو می‌بینم که میخوان پا به بزرگترین رقابت‌ها بذارن، اهمیتی که برای ورزش قائلند را درک می‌کنم».
کاربری دیگری به نقد خود رنگ و بوی سیاسی داده و در اشاره به این لباس‌ها می‌نویسد: «اصلاحات فایده نداره این لباس رو باید براندازی کرد».
طراح لباس‌هائی که کمیته ملی المپیک ناچار شد به زباله‌دان بیاندازد مهناز آرمین نام دارد. این طراح در گفتگوئی با برخی از رسانه‌های داخل کشور گفته است: «من اصلا در جریان این طراحی‌ها نیستم، کل کار به‌عهده کمیته ملی المپیک بود و همه چیز عیان است». در ادامه خانم آرمین، که برای طرح‌هایش نام پر مسمای «خورشید صلح المپیک ۲۰۱۶» را انتخاب کرده بود می‌افزاید: «طراح لباس تحت شرایط خاصی طراحی می‌کند، من نمی‌توانستم لباس بالای زانو برای بانوان طراحی کنم، محدودیت‌هائی داشتم و همه چیز را از قبل کمیته تعیین کرده بود و نمی توانستم تغییراتی بدهم».
رانت یا بی‌سلیقگی؟
از صحبت‌های مهناز آرمین چنین برمی‌آید که طرح لباس را مدیریت کمیته ملی المپیک ریخته بود و رنگ‌ها را نیز انتخاب کرده بود و تنها به نامی به عنوان «طراح» و برای خالی نبودن عریضه احتیاج داشت. احتمالا هیچ طراح حرفه‌ای دیگری حاضر نبود نام خود را خرج چنین لباس‌های زشت و بی سلیقه‌ای کند. البته حدس و گمان در این رابطه در فضای مجازی و حقیقی کم نیستند. بسیاری صحبت از رانت‌خواری و باندبازی می‌کنند. کم هم نیستند کاربران شبکه‌های اجتماعی که می‌نویسند این طراح به خاطر به خطر انداختن آبروی ورزشکاران کاروان المپیک ایران بایستی محاکمه شود!
واکنش‌های مردم در فضای مجازی البته مقامات را وادار به عقب‌نشینی کرد و ما لباس دیگری را بر تن ورزشکاران ایرانی در ریو خواهیم دید. همزمان کاربران شبکه‌های اجتماعی توانستند در رابطه با بازیهای المپیک امسال، یک موفقیت دیگر هم به دست آورند. کمیته ملی المپیک ایران در نظر داشت ندا شهسواری، اولین زن ایرانی را که در تنیس روی میز، یا همان پینگ پنگ، سهمیه المپیک به دست آورده، بدون مربی به برزیل اعزام کنند. معلوم نیست بر اساس کدام منطق ورزشی و غیرورزشی، به جای مربی قرار بود رئیس فدراسیون این ورزشکار ایرانی را در بازیهای ریو همراهی کند! ولی توفانی که در این رابطه در فضای مجازی به راه افتاد نتیجه داد و سیما لیموچی، مربی این قهرمان پینگ پنگ آسیای میانه، او را در این سفر همراهی خواهد کرد.
حال باید دید در شرایطی که ورزشکاران ایرانی مانند همه‌ی عرصه‌های دیگر در صحنه‌ی داخلی و بین‌المللی گرفتار انواع و اقسام فشارها و محدودیت‌ها هستند، در کدام رشته‌ها چه مدال‌هایی برای ایران به ارمغان خواهند آورد.
