کودکی و نوجوانی بدون شک حساس‌ترین مقاطع سنی است و شخصیت‌پردازی کودک و چگونگی برخورد با آنها در این سنین می‌تواند تاثیرات مثبت یا منفی دربرداشته باشد.
رسانه یکی از عناصر مهم در این زمینه است؛ رسانه می‌تواند با برقراری ارتباط میان فرزندان و خانواده و طرح مسائل آنها با حضور کارشناسان خبره یک نظم خاصی به این موقعیت بحرانی بدهد.
کیهان لندن از این پس در نظر دارد با کمک کارشناسان موضوعاتی که خانواده‌ها با فرزندانشان در مقاطع کودکی و نوجوانی روبرو هستند را مطرح و بررسی کند و تا حدودی این راه پرپیج خم یعنی از کودکی تا پایان بلوغ را برای خانواده‌ها هموار کند و یک پل ارتباطی میان شما و مشاوران این امر باشد.
شما می‌توانید سوالات خود را از طریق راه‌های تماس که در سایت کیهان لندن آورده شده ارسال کنید تا کارشناسان کودکان و نوجوانان در کوتاهترین زمان پاسخگوی شما باشند.
در این بخش نفیسه باقری، کارشناس ارشد روانشناسی تربیتی و مدرس دانشکده روانشناسی دانشگاه آزاد واحد بهشهر به سوالات مطرح شده از سوی والدین با موضوع خشم کودک پرداخته است.
مشاور کودک و استاد دانشگاه
پرسش:
پسر چهار ساله‌ای دارم که وقتی در خانه تنها هستیم٬ خیلی آرام و حرف گوش‌کن است. اما وقتی به مهمانی می‌رویم یا مهمان به خانه ما می‌آید، به یک بچه بی‌تربیت تبدیل می‌شود که حرف‌شنوی ندارد. به نظر شما چکار کنم؟
پاسخ:
احتمال می‌دهم شما در مهمانی آن قاطعیت همیشگی را ندارید. بنابراین فرزند شما احساس می‌کند شما در شرایط متفاوت با نرمش بیشتری با او رفتار می‌کنید و برای همین از موقعیت پیش آمده برای انجام کارهایی که به طور معمول اجازه انجامش را ندارد استفاده می‌کند.
پرسش:
من فرزندی دارم که وقتی در برابر کار اشتباهش او را دعوا یا به او اخم می‌کنم٬ خودش را کتک می‌زند. لطفا در این رابطه مرا راهنمایی کنید.
پاسخ:
اصلاً توجه نکنید، حواسش را پرت کنید تا دست از کارش بردارد و به هیچ‌وجه در این حالت چیزی را که می‌خواهد به او ندهید در غیر این صورت کارش را مرتب تکرار خواهد کرد.
پرسش:
پسرم دو سال و هشت ماه دارد و هنوز صحبت نمی‌کند٬ تنها چند کلمه در حد آب بده می‌گوید اما می‌خواهد با جیغ و گریه همه چیز را به دست بیاورد. لطفاً راهنمایی‌ام کنید.
پاسخ:
بچه ها وقتی نمی‌توانند خوب حرف‌هایشان را بگویند و دیگران متوجه منظورشان نمی‌شوند٬ عصبانی شده و جیغ می‌کشند. در مورد حرف زدنش هنوز دیر نشده جای نگرانی نیست تا می‌توانید با او صحبت کنید، شعر بخوانید، بگذارید رادیو و یا موسیقی گوش کند. تلویزیون خیلی کم ببیند. اگر بتوانید اسباب‌بازیش را به مهد ببرید٬ به حرف زدنش کمک می‌کند. بچه‌ها روش‌های مختلفی را برای رسیدن به هدف‌هایشان امتحان می‌کنند و هر کدام که جواب داد همان را ادامه می‌دهند. استفراغ کردن، ادرار یا مدفوع کردن، کوبیدن سر به دیوار، کتک زدن، جیغ و گریه… در همه این کارها نباید تسلیم بشوید. سعی کنید حواسش را پرت کنید و نگذارید به کارش ادامه بدهد.
پرسش :
پسر ۲ ساله و نیمه‌ای دارم که هر وقت بچه‌های کوچکتر از خودش را می‌بیند آنها را هل می‌دهد. هر کار می‌کنم، از این عادت دست برنمی‌دارد. چه کنم؟
پاسخ:
هربار که بچه ها را هل داد بلافاصله از محیط دورش کنید و به او اجازه بازی با بچه ها را ندهید. بعد از چند دقیقه، حداکثر ۵ دقیقه٬ اجازه بدهید که برگردد و بازی کند.
