واپسین روزهای سال گذشته فیلمی در فضای مجازی از سردار سعید قاسمی منتشر شد که در آن خطاب به بچه حزب‌اللهی‌ها می‌گفت: «در سال ۹۵ وظیفه دارید زن خود را طلاق دهید و بچه را به گداخانه تحویل دهید و زندگی را ول کنید و ۲۴ ساعت در دانشگاه‌ها با بچه‌های مردم باشیم چون اگر دیر بجنبید همه چیز را بُتن می‌کنند، آنها شمشیر از رو بستند باید استوار و مقاوم بود».
شاه‌کلید سخن او درباره فقدان مبانی آموزشی در حوزه استکبارستیزی و عدم شناخت انقلاب و شهدا و از آن مهمتر انتخابات آتی ریاست جمهوری و مقابله با آغاز فعالیت به گفته او «فتنه‌گران» در دانشگاه بود.
حالا شش ماه از این سخنان گذشته و با آغاز سال تحصیلی ۹۶-۹۵ دانشجویان آماده حضور در دانشگاه‌ها هستند، اما در شرایطی که تجربه نشان داده فعال‌تر شدن نیروهای بسیج و حزب‌اللهی در دانشگاه‌ها گرچه در ظاهر به بهانه امر به معروف و نهی از منکر و مقابله با تهام فرهنگی و مقاومت در برابر سبک زندگی غربی است، اما در باطن سنگری برای کنترل فعالین سیاسی و اجتماعی و فشار به آنها در دانشگاه‌هاست.
شواهد و گزارش‌ها نشان می‌دهد در سال جدید محدودیت‌ها از تفکیک جنسیتی در کلاس‌های درسی و بایدها و نبایدها در پوشش دانشجویان شروع شده و به حوزه‌های عقیدتی و سیاسی رسیده است. در آخرین روزهای شهریور نادر نعمت‌اللهی، معاون آموزشی دانشگاه علامه از تفکیک جنسیتی در ۴۰ درصد کلاس‌های درسی این دانشگاه خبر داد. دو روز پس از آن محمدرضا پورمحمدی، رئیس دانشگاه تبریز از برگزاری جلسات مشاوره‌ای و پیشگیرانه در زمینه عفاف و حجاب مداوم برای دانشجویان سخن گفت و تهدید کرد که اگر دانشجویی از این نظر مشکلاتی داشته باشد ابتدا به او نرم‌افزاری در باره حجاب معرفی می‌شود و به مشاوره معرفی می‌گردد و اگر تذکر اساتید مشکلی حل نکرد، با والدین آنها جلسه برگزار خواهد شد و اگر این‌ها نیز اثر نداشت به کمیته انضباطی معرفی خواهند شد.
اما در بعضی دانشگاه‌ها اوضاع متفاوت‌تر از اینهاست. از جمله دانشگاه «شهید بهشتی» تهران (دانشگاه ملی ایران) که دختران و پسران دانشجو طبق آئین‌نامه جدید نه تنها باید نوع پوشش و ضوابط رفتاری و فرهنگی دانشگاه را رعایت کنند بلکه در مورد فعالیت‌های سیاسی و عقیدتی آنها نیز محدودیت‌های زیادی اعمال و تاکید شده امضاء این فرم الزامی و عدم رعایت آن تخلف انضباطی محسوب می‌شود.
در این تعهدنامه که دانشجویان جدید در مقطع کارشناسی سال تحصیلی ۹۶-۹۵ موظف به امضای آن شدند علاوه بر موارد عمومی مثل لزوم همراه داشتن کارت دانشجویی و پرهیز از هرگونه نزاع و درگیری و رعایت مقررات و موازین مربوط به پوشش اسلامی و عدم استعمال سیگار در اماکن دانشگاه، جزییاتی سفت و سخت‌تر وضع شده از جمله:
رنگ لباس‌ها باید متعادل بوده و تند و زننده نباشد و موجب جلب توجه نشود.
کفش‌ها باید ساده و در خور شان و منزلت دانشگاه باشد. در این بند تاکید شده پاشنه‌های خیلی بلند (بالای ۵ سانت) پوتین‌های بلند (تا زانو) و کفش‌هایی که در مهمانی‌ها و مجالس ویژه استفاده می‌شود، ممنوع است.
همچنین تاکید شده استفاده از مواد معطر تند برای دختران مجاز نیست، طول ناخن‌های آنان باید مناسب باشد و استفاده از لاک، ناخن مصنوعی و جواهرات نیز ممنوع است.
از موارد ممنوعه دیگر استفاده از از شلوارهای چسبان و کوتاه و شلوارهایی که عمدی پاره یا وصله داشته باشد، مانتوهای جلوباز یا بدون دگمه و چادرهای نامناسب مانند چادرهای نازک و توری ممنوع است.
در ضوابط پوشش دانشجویان پسر نیز تاکید شده استفاده از «کراوات» و «پاپیون» از هر نوع ممنوع است. آنها اجازه استفاده از زیورآلاتی چون گردن بند، زنجیر، مچ‌بند و دست‌بند را ندارند و به جز حلقه ازدواج بقیه موارد ممنوع است، همچنین برداشتن زیرابرو و بلند بودن مو طوری که از زیر یقه پایین‌تر بیاید نیز ممنوع اعلام شده است.
بعضی از ممنوعیت‌ها نیز از گفتگوی عادی چند نفر تا مسائل سیاسی و عقیدتی را در بر می‌گیرد، از جمله «عدم تجمع و یا ایستادن در اماکن عمومی دانشگاه اگر تشخیص داده شود که باعث ایجاد مزاحمت می‌شود ممنوع است»؛ همچنین هرگونه فعالیت جهت عضویت و یا همکاری و یا هرگونه مساعدت با گروه‌های ملحد و عرفان‌های نوظهور و یا شرکت‌های هرمی (همانند گلدکوئیست و امثالهم). در این بند گرچه مصادیقی ازشرکت‌های هرمی نام‌برده شده، اما اشاره‌ای به گروه یا حزب سیاسی خاص نشده است.
ابتدای امسال نیز نمایندگی ولی فقیه در دانشگاه‌ها برگزاری کنسرت در مراکز آموزشی از جمله دانشگاه‌ها را ممنوع اعلام کرد. «سند موسیقی» عنوان محدودیت‌هایی بود که از اواخر سال گذشته با دانشگاه‌ها ابلاغ و از ابتدای امسال اجرا شد.
دانشجویان دانشگاه‌های ایران در شرایطی سال تحصیلی جدید را آغاز می‌کنند که جریان‌های فکری تندرو سعی دارند با تهدیدهای سیاسی و آیین‌نامه‌های انضباطی آنها را در چارچوب استاندارهای مورد نظر اسلامی و انقلابی قرار دهند. تلاشی که تا کنون نه تنها بی‌نتیجه مانده بلکه به عکس خود نیز تبدیل شده است.
