انجمن کنوانسیون کارتونیست‌های آمریکا جایزه شجاعت سال ۲۰۱۶ را به یک کارتونیست ایرانی با نام مستعار «ایتن فیش» اهدا کرد، هنرمندی که اکنون سه سال است در بازداشتگاه‌های استرالیا در «پاپوآ» گینه‌نو به سر می‌برد و از حضور در انجمن کنوانسیون کارتونیست‌های آمریکا محروم شد و نتوانست جایزه‌اش را خودش دریافت کند.
به گزارش روزنامه واشنگتن‌پُست علی با نام مستعار «ایتن فیش» یا «ماهی خورده شده»، یک پناهجوی ایرانی، کارتون‌هایی را نقاشی می‌کند که بیانگر دشواری‌های اردوگاهی است که در آن زندانی شده. وی به این شیوه داستان خود را مستند می‌کند که تنها نمونه‌ای از خروارها مشکل بزرگتر مهاجرت در استرالیا است. جایی که در آن دوهزار نفر که اغلب آنها پناهجو هستند، در بازداشت به سر می‌برند.
جایزه این کارتونیست ایرانی را، نیک‌آهنگ کوثر کارتونیست سیاسی به نیابت از علی دریافت کرد، کسی که خود زمانی در ایران بازداشت بوده و اکنون یکی از مدیران اجرایی شبکه جهانی حقوق کارتونیست‌ها در واشنگتن است.
کمیک ریف، بخش کارتون و کاریکاتور روزنامه واشنگتن‌پست، پیشتر مصاحبه‌ای با «ایتن فیش» ترتیب داده بود که ترجمه آن را نیک‌آهنگ بر عهده داشت. علی در این مصاحبه به میشل کاونا، رئیس بخش کارتون واشنگتن‌پست درباره بازداشتگاه مهاجران در پاپوآ گینه‌نو گفته است که «من برای امنیت بیشتر از کشورم به استرالیا گریختم. اما در واقع اینجا یک زندان است. در این مکان وحشتناک‌ترین اتفاقاتات را از سر گذرانده‌ام. به من گفته شده که این بازداشتگاه قانونی است اما شما می‌دانید که دادگاه عالی پاپوآ گینه نو آن را غیرقانونی اعلام کرده است. اینجا مورد ضرب و شتم و آزار قرار گرفته‌ام و هیچ دسترسی به خدمات پزشکی ندارم. این شرایط بسیار دردناک است و هیچ کنترلی بر وضعیت فلاکت‌بار خود ندارم. من سزاوار این زندگی نبودم».
علی در این مصاحبه گفته است که دردهای جسمی و روانی زیادی را در این مدت متحمل شده چرا که او دچار اختلال وسواس است و در این مدت حملات دردناک عصبی و اضطراب را از سر گذرانده است. وی در این مصاحبه می‌گوید که هیچ امیدی به آینده ندارد و پیش‌بینی می‌کند که در همین مکان خواهد مرد زیرا در دام یک بازی سیاسی افتاده که هیچ اهمیتی به زندگی او نمی‌دهد.
این ادعاهای دردناک بلافاصله پس از انتشار این مصاحبه به طور جدی از سوی اداره مهاجرت استرالیا انکار شده است. این اداره می‌گوید که هیچ نشانه‌ای مبنی بر آزار و اذیت افراد توسط کارمندان در این بازداشتگاه به چشم نمی‌خورد و همه پناهندگان از خدمات پزشکی برخوردار هستند.
علی در پاسخ به این پرسش که چرا ایران را ترک کرده گفته است، برای پاسخ به چنین سوالی احساس امنیت نمی‌کند. او اضافه کرده که نمی‌تواند به کشورش بازگردد چرا که یا او را خواهند کشت و یا زندانی‌اش خواهند کرد.
مسئول بخش کارتون واشنگتن‌پست در سوال دیگری از علی پرسیده است که چه زمانی آغاز به کشیدن کارتون کرده و چه زمانی تصمیم گرفت این کار را با تمرکز بر وضعیت خود در بازداشتگاه از سر بگیرد و این‌که آیا به خاطر این کارتون‌ها مجازات شده است؟
او در پاسخ می‌گوید: «من نقاشی و کارتون را از زمانی که کودک بودم آغاز کردم. همان‌طور که می‌بینید کارتون‌های من خاطرات من هستند. من درباره هر چیزی که برایم اتفاق می‌افتد نقاشی می‌کنم. نمی‌دانم شما اسم این را مجازات می‌گذارید یا نه. اما من به به خاطر کارتون‌ها و انتشار آنها به لحاظ ذهنی تحت فشار هستم و حتی یک‌بار سعی کردم خودکشی کنم».
این کارتونیست افزوده تجمع و راهپیمایی همکاران کارتونیست وی و کارتون‌هایی که در حمایت از وی کشیده‌اند در استرالیا بسیار برایش مهم بوده و از آنها تشکر کرده است.
این کارتونیست ایرانی و گرفتار در بازداشتگاه استرالیا، در مورد دریافت جایزه شجاعت کارتونیست‌ها می‌گوید که احساس بسیار خوبی دارد و امیدوار است روزی بتواند با دستان خودش آن را لمس کند. وی اما همچنان غمگین است و یک جایزه نمی‌تواند رنج‌های سنگین او را التیام ببخشد.
علی (ایتن فیش) در پایان این مصاحبه گفته مردم زیادی به دنبال داستان‌های علی تخیلی و فیلم‌هایی مثل «دونده مارپیچ» هستند. اما آنها می‌توانند داستان واقعی چنین فیلمی را در جایی پیدا کنند که به آن بازداشتگاه استرالیا در پاپوآ گینه‌نو می‌گویند: «جایی که شما در آن برای محافظت از خودتان تلاش می‌کنید اما می‌شنوید که این کار خلاف قوانین است و ممکن است شما را جنایتکاری بی‌رحم قلمداد کنند».
