غروب سه‌شنبه ۲۷ مهر خبرگزاری ایسنا به نقل از یک منبع آگاه در دولت [بی‌نام] استعفای همزمان وزرای فرهنگ و ارشاد اسلامی، آموزش و پرورش و ورزش و جوانان را تایید کرد و عنوان کرد که در راستای ترمیم کابینه یازدهم صورت می‌گیرد.
گویا انتشار این خبر در واکنش به شایعاتی بود که در فضای مجازی به سرعت پخش می‌شد و حکایت از استعفای دسته جمعی وزرا داشت که علاوه بر این سه نفر، وزیر اقتصاد و وزیر صنعت و معدن را هم شامل می‌شد.
البته استعفای علی جنتی از وزارت ارشاد چندان تازگی نداشت، چون زمزمه‌های آن از سه روز پیش به گوش می‌رسید و ماجرایی بود که پس از برگزاری کنسرت در قم و استعفای مدیرکل ارشاد این شهر آغاز شد. گرچه علی جنتی ترجیح داد سکوت کند، اما حسام‌الدین آشنا مشاور فرهنگی حسن روحانی، احمدمسجد جامعی عضو شورای شهر و سیدعباس صالحی معاون امور فرهنگی وزارت ارشاد گزینه‌هایی بودند که نام‌شان برای جانشینی او مطرح شد.
محمود گودرزی، عضو دیگر کابینه بود که قید وزارت ورزش را زد، اما شاید خودش هم گمان نمی‌کرد که وقتی خبر استعفایش منتشر شود این همه مدعی برای صندلی او پیدا شود. گودرزی که در فاصله ۱۰ ماه تا پایان کار دولت یازدهم استعفایش را نوشته بود حتی صبر نکرد تا با آن موافقت یا مخالفت شود. او ساعاتی بعد از استعفا با مدیران و معاونش در ساختمان وزارت ورزش در خیابان سئول تهران خداحافظی کرد.
سیدرضا صالحی امیری ریاست سازمان اسناد و کتابخانه ملی، مسعود سلطانی‌فر رئیس سازمان میراث فرهنگی، علی اصغر مونسان مدیرعامل سازمان منطقه آزاد کیش، محمد دادکان رییس پیشین فدراسیون فوتبال، نصرالله سجادی معاون توسعه ورزش قهرمانی و قدرت‌علی حشمتیان رییس خانه احزاب ایران از جمله نفراتی بودند که منابع مختلف از آنها به عنوان جانشین احتمالی گودرزی نام بردند.
یک لشکر هم برای وزارت آموزش و پرورش معرفی شد. محمدباقر نوبخت سخنگوی دولت، محمدعلی نجفی مشاور حسن روحانی، مرتضی حاجی وزیر آموزش و پرورش دولت خاتمی و حمیدرضا حاجی‌بابایی وزیر آموزش و پرورش دولت احمدی‌نژاد هم اسامی پیش روی این وزارتخانه بودند، با این تفاوت که علی‌اصغر فانی وزیر آموزش و پرورش خودش هم از استعفایش خبر نداشت و خبر استعفایش را از بیخ و بُن تکذیب کرد.
اخبار غیر رسمی حکایت از آن دارد که مقامات بالاتر به علی جنتی گفته‌اند «فعلاً صبر کند». در این بین گویا فقط گودرزی است که حداقل در ظاهر تا این لحظه قید وزارت را زده و پای آن ایستاده است.
بعضی می‌گویند اینها مانور تبلیغاتی دولت است تا دست کم از آنها که در واپسین ماه‌های فعالیت همچنان وعده‌های انتخاباتی را مطالبه می‌کنند نشان دهد که چقدر تحت فشار است. اگر این دیدگاه را قبول کنیم یعنی دولت روحانی فرار رو به جلو را بهترین راه گریز از فشارها دانسته است.
بعضی دیگر معتقدند دولت با این استعفاهای صوری به دنبال کاستن حاشیه و فشارهای رقباست و جابجایی در کابینه و حتی به کار گرفتن چند چهره از جناح محافظه‌کار به عنوان جانشین آنها برگ برنده در انتخابات آینده خواهد بود. برگی که در عمل هیچ معنایی جز تقسیم دولت نسبتا بی‌اختیار بین دو جناح رژیم ندارد. پدیده‌ای که نه تازه است و نه تغییری در خود حکومت و همچنین شرایط سیاسی و اجتماعی کشور به وجود می‌آورد.
