پروفسور سیف‌الدین نجم‌آبادی، استاد برجسته ایران‌شناسیِ در دانشگاه «هایدلبرگ» آلمان و از پژوهشگران شرقشناس در سن ۹۴ سالگی درگذشت.
گرچه آفتاب عمر نجم‌آبادی فقید، زاده‌ی شهرستان ساوجبلاغ، در ۲۲ مهر غروب کرد، اما پیکر او در سکوت خبری دور از وطن اول آبان‌ماه در همان شهر هایدلبرگ به خاک سپرده شد.
خبرگزاری ایسنا در شرح مختصری از زندگی این پژوهشگر فقد نوشته وی در سال ۱۳۲۰ دیپلم خود را از مدرسه آلمانی‌ها گرفت و سال ۱۳۳۰ در رشته کارشناسی اسلام شناسی و ادبیات از دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شد. پس از دریافت بورسیه از سازمان تبادلات آکادمیک «آلمان دآآد» راهی آلمان شد و تحصیلات خود در مقطع کارشناسی ارشد را آغاز کرد. پس از تحقیق و پژوهش در زمینه‌های اسلام‌شناسی، ایران‌شناسی و هندشناسی در سال ۱۳۳۵، پایان‌نامه دکترای خود را با موضوع «زرتشت» آغاز کرد.
او پس از گرفتن مدرک دکترا حدود هشت سال در دانشگاه تهران تا سال ۱۳۴۶ به عنوان استاد در رشته زبان‌شناسی مشغول به تدریس بود و پس از آن بار دیگر راهی آلمان شد و در دانشگاه فرایبورگ و هامبورگ به عنوان استاد میهمان در شاخه‌های شرق‌شناسی و اسلام‌شناسی به تدریس پرداخت.
به نوشته ایسنا، پروفسور نجم‌آبادی چند سالی نیز در دانشگاه وین تدریس کرد و سپس در تهران ریاست موسسه ایران‌شناسی را بر عهده گرفت و در نهایت شهر و دانشگاه هایدلبرگ را برای ادامه مسیر تدریس، تحقیق و پژوهش خود انتخاب کرد.
از وی چندین ترجمه فارسی به آلمانی به جای مانده که «قابوس‌نامه کیخسرو»، «سفرنامه ناصر خسرو» و «کلیله و دمنه» از مشهورترین آنهاست.
وی در جمع‌آوری و شناسایی نسخ خطی ایرانی در دانشگاه هایدلبرگ زحمات فراوانی کشید و حاصل تلاش خود را به صورت یک کتاب جمع آوری کرد.
از او به عنوان استاد بازنشسته دانشگاه تهران و دانشگاه هایدلبرگ در رشته‌های فرهنگ و زبان‌های باستانی و ایران‌شناسی، کتاب «توصیف جغرافیای ایران در زمان صفویه» باقی مانده است.
