جواد جهانگیرزاده، سفیر جمهوری اسلامی در آذربایجان با اشاره به آغاز ساخت کارخانه داروسازی مشترک میان دو کشور در هفتههای آینده، گفته ایران قصد دارد در این کشور بیمارستان هم بسازد.
ساخت و ساز بیمارستان و مراکز بزرگ و کوچک درمانی در کشورهای دور و نزدیک توسط جمهوریاسلامی، به ویژه در یک دهه گذشته افزایش چشمگیری داشته است. اردیبهشت ماه امسال پیشرفتهترین بیمارستان عراق با همکاری موسسه خیریه «الکوثر» در کربلا افتتاح شد. این مرکز درمانیِ ۱۲۰ تختخوابی، دارای چندین بخش تخصصی شامل دندانپزشکی، اطفال، چشمپزشکی، زنان و زایمان، ناباروری، پاتولوژی، پوست، اورتوپدی، گوش، حلق و بینی، واحد CCU وICU، آندوسکوپی و کولونوسکوپی، اتاقهای عمل و بستری اورژانس میشد.
یک سال پیش از آن نیز هلال احمر ایران اعلام کرد با کمک خیرین و موقوفات، شش بیمارستان در کربلا، نجف و کاظمین ساخته میشود. همزمان ستاد بازسازی عتبات عالیات ساخت دو بیمارستان دیگر در شهرهای نجف و کربلا را آغاز کرده بود.
آمار نشان میدهد ایران در سالهای گذشته میلیونها دلار برای ساخت بیمارستان در سوریه، ونزوئلا، پاکستان و سودان هزینه کرده و دهها هزار دلار پول نقد برای ساخت بیمارستان و مراکز درمانی به آلبانی و میانمار فرستاده است.
حاتمبخشیها از منابع عمومی برای ساخت و ساز مراکز درمانی و توسعه بهداشت در سایر کشورها در حالی صورت گرفته که کمبود شدید بیمارستان در کشور، وضعیت بهداشت و درمان در بعضی شهرها و روستاها به خصوص مناطق محروم و مرزنشین را با بحران روبرو کرده است.
مرداد ماه امسال سید حسن قاضیزادههاشمی، وزیر بهداشت جمهوری اسلامی با اشاره به کمبود شدید تخت در بیمارستانهای کشور هشدار داد که «اگر مثل گذشته عمل کنیم برای رسیدن به استانداردهای منطقهای ۵۰ سال زمان نیاز خواهیم داشت».
اما آمار قائم مقام وزارت بهداشت اخیراً عمق بحران را بیشتر نشان داد. به گفته دکتر ایرج حریرچی، ایران با ۱۰۰ هزار کمبود تخت بیمارستانی روبرو است و این در حالیست که هفت درصد تختهای بخش دولتی فرسوده است.
کمبود تختهای ICU در بیمارستانها و همینطور هزینههای نجومی آن برای بیماران از عمدهترین مشکلات بخش سلامت در ایران است. با این حال وزیر بهداشت میگوید، مشکلات اقتصادی دولت استفاده از منابع عمومی برای ایجاد تخت بیمارستانی را با مشکل مواجه کرده و ساز و کاری هم نیست که بخش خصوصی تشویق و ترغیب به سرمایهگذاری شود. از طرفی به علت نبود مراکز درمانی تخصصی در بسیاری نقاط کشور شهروندان بیمار برای معالجه مجبورند دهها کیلومتر به دیگر شهرها سفر کنند تا بتوانند در کلینیکهای تخصصی بستری شوند.