بنا بر گزارش روابط عمومی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری «بافت تاریخی ابرکوه با قدمت دوره اسلامی با تایید کارشناسان میراث فرهنگی به شماره ۳۱۵۲۶ در فهرست میراث ملی قرار گرفت.»
با این که طبق معمول سازمان میراث فرهنگی جمهوری اسلامی، کنار هر اثری یا هر بافت تاریخی که به ثبت ملی می‌رسد یک اسلامی هم چسبانده می‌شود به گون ای که به نظر می‌آید ایران قبل از اسلام جز یکی دو شهر آباد هیچ چیزی نداشته است، باید گفت که براساس گفته تاریخ‌نگاران ابرکوه در دوران ساسانیان «برِ کوه» خوانده می‌شد، به معنای کنار کوه و پس از اسلام به خاطر تسلط زبان عربی به «ابرقو» تبدیل شد و در سال های قبل از انقلاب بالاخره «ابرکوه» نامیده شد.
کنار آثار تاریخی زیبایی از دوران سلجوقیان تا دوران قاجاریه، و کاریزهای باستانی حیرت‌انگیز، مشهورترین اثر طبیعی که ابرکوه را به آن می‌شناسند سرو ۲۸ متری ۴-۵ هزارساله‌ای است که در افسانه‌های عامیانه می‌گویند که زرتشت پیامبر آن را کاشته و مورد علاقه مردمان محلی‌ست و شاید به همین دلیل امام جمعه‌های مختلف بارها فرمان به کشتن آن داده‌اند اما خوشبختانه همچنان سبز و با طراوت بر جای ایستاده است.
بد نیست بدانید که این شهر ۴۳ هزار و ۵۰۰ نفر جمعیت دارد، با یک سالن سینما، سه سالن نمایش (زیر نظر ارشاد اسلامی) ۴ کتابخانه‌ی عمومی و توجه بفرمایید: ۱۲۲ مسجد و تکیه و حسینیه که بیشتر آن پس از انقلاب ساخته شده است.
www.savepasargad.com
